Καμαρίλα, ανευθυνότητα και κλειστές πόρτες
Τώρα που έγινε η δουλειά τους και πλησιάζουν οι εκλογές προσπαθούν οι πρωταγωνιστές της ελληνικής κατρακύλας μέσω των σχεδίων βελτίωσης της ελληνικής οικονομίας να το παίξουν «μωρές παρθένες» και αναγνωρίζουν τα λάθη τους.
Μάταια όμως μια και τα ελληνικά νοικοκυριά βιώνουν έναν οικονομικό μεσαίωνα με σχεδιαστές όλους αυτούς τους φιλεύσπλαχνους ευρωπαίους και όχι μόνο, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να σώσουν το δικό τους πολιτικό τομάρι.
Το ανθελληνικό «Spiegel», δημοσιεύει επιστολή του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς τον υπουργό Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, με την οποία ο πρώτος ζητεί την ανάληψη κοινής δράσης ώστε οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση να υποστηριχθούν, και σε διμερές επίπεδο σε θέματα ανάπτυξης, μέσω του κρατικού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος επενδύσεων (KfW).
Κάψε με Γιάννη κι άλειψε με μέλι για να γιάνει!
H τράπεζα KfW (Kreditanstalt für Wiederaufbau) θα κληθεί να διαδραματίσει ρόλο-κλειδί στο σχέδιο ανάπτυξης που επεξεργάζονται εμπειρογνώμονες των δύο υπουργείων κατ’ αρχήν για την Ισπανία και το οποίο θα μπορούσε, επισημαίνεται στο άρθρο, να χρησιμεύσει κατόπιν ως πρότυπο και για την Πορτογαλία, ίσως και για την Ελλάδα.
Το γεγονός πάντως ότι η καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών ξαφνικά εμφανίζονται πρόθυμοι να αναλάβουν δράση, σημειώνει επίσης το ρεπορτάζ, συνδέεται και με έναν «εσωτερικό» φάκελο της καγκελαρίας, στον οποίο περιγράφεται ο απολογισμός του ευρωπαϊκού συμφώνου ανάπτυξης που αποφασίστηκε πέρυσι.
Από την άλλη μεριά αποσπάσματα δημοσιεύονται από το έκτο μέρος του βιβλίου της Γαλλίδας δημοσιογράφου Φλοράνς Οτρέ, με τίτλο «Άγκελα Μέρκελ, μια Γερμανίδα (σχεδόν) σαν όλες τις άλλες» (εκδ. Τallandier, Βρυξέλλες, 2013) σημεία του οποίου δημοσιεύει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Με υπότιτλο “Η Μέρκιαβελ στις Βρυξέλλες” περιγράφει τη στάση του Γιώργου Παπανδρέου, το επίμαχο βράδυ της 9ης Δεκεμβρίου του 2010. Παράλληλα, αναφέρεται σε δύο μυστικά ταξίδια του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Αθήνα. Σύμφωνα με το βιβλίο, ο Κώστας Καραμανλής ήταν έτοιμος να ρισκάρει παύση πληρωμών.
Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα:
«Η ανακάλυψη που θα γίνει το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2009 συγκλονίζει τη Γερμανίδα καγκελάριο. Συγκεντρωμένοι στις Βρυξέλλες, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποδέχονται τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί: “Ακούστε πώς έχει η κατάσταση. Όλα τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι ψεύτικα. Η χώρα μου είναι διαβρωμένη από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη. Θα χρειαστώ όμως υποστήριξη και βοήθεια, γιατί πρόκειται για μια γιγάντια προσπάθεια”, θυμάται ένας εκ των συμμετεχόντων σε εκείνη τη συνάντηση.
«Οι συμμετέχοντες μένουν εμβρόντητοι. Η Άγκελα Μέρκελ έχει φρίξει. Ο Φρέντρικ Ράινφελντ, πρωθυπουργός της Σουηδίας που προεδρεύει, κατανοεί: “Δεν ανήκω σε αυτή την ομάδα (της Ευρωζώνης), αλλά η έκπληξη από όσα λέτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αν καλά καταλαβαίνω, πάνε χρόνια που μας κρύβετε την αλήθεια”. Το ελληνικό έλλειμμα δεν ανέρχεται σε 6% ή 7% του ΑΕΠ όπως έχει ανακοινωθεί: ξεπερνά, πιθανόν, το 12%. Με άλλα λόγια, περίπου το ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών δεν καλύπτεται από έσοδα. Το ένα τέταρτο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σύντομα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί τα κεφάλαια που χρειάζεται για να κλείσει αυτή την τρύπα.
Η Άγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Η ευρωπαϊκή ιδέα καταρρέει υπό το βάρος των αναληθειών διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό σύστημα καθιστά την καγκελάριο συνένοχο. Αντιμετωπίζει ευθύνες τις οποίες δεν είναι σε θέση να αναλάβει αφού οι Ευρωπαίοι, την εποχή εκείνη, ούτε διαθέτουν τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να κατευθύνουν το ελληνικό σκάφος που κινδυνεύει να πέσει στα βράχια.
Το ελληνικό ψέμα ήταν μάλλον κοινό μυστικό.
Στην πράξη, η Ελλάδα ήταν υπό επιτήρηση για αρκετούς μήνες. Δύο φορές, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, αναλαμβάνει μυστική αποστολή στην Αθήνα. Στόχος να μελετήσει τις προθέσεις του Καραμανλή, ακόμη και να τον επιτιμήσει. “Η αποστολή έγινε επειδή όλοι καταλάβαιναν ότι η κατάσταση ήταν πλέον εκρηκτική”, θυμάται ανώτατος κοινοτικός παράγοντας. Όμως, ο Λουξεμβουργιανός επιστρέφει άπραγος, χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους του προκατόχου του Παπανδρέου για όσα σκοπεύει να κάνει προκειμένου να διασώσει την αξιοπιστία της χώρας του ενώπιον των διεθνών επενδυτών.
Με τον μεγαλύτερο κυνισμό, ο Καραμανλής διακινδυνεύει μια νέα παύση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι συνηθισμένη. Όμως, από το 2001 και μετά είναι μέλος της Ζώνης του Ευρώ. Σε περίπτωση πτώχευσης, ο Καραμανλής καθιστά συνυπεύθυνους και δεσμεύει την αξιοπιστία και των υπολοίπων 16 κρατών.
Επιμένει, παρά τα γεγονότα, να μην κάνει τίποτε περιμένοντας τις εκλογές του φθινοπώρου 2009. Καθίσταται πρόδηλο, από εκείνη τη στιγμή, πως κάτι λείπει στη νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Ούτε και η συλλογική πειθαρχία. Ακόμη λιγότερο η φιλική πίεση.
Η ΄Αγκελα Μέρκελ είναι μόνη και απροετοίμαστη. Η Γερμανία δεν είχε αντιμετωπίσει κρίση με το νόμισμά της μετά την ίδρυση της Ομοσπονδίας. Από το 1947 ζει απομονωμένη στη νομισματική της ορθοδοξία, χωρίς εξάρτηση από τις μεγάλες παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, σε αντίθεση με το Παρίσι και το Λονδίνο.
Αντιμετώπισε μόνο μία μεγάλη κρίση: την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας και την ενσωμάτωσή της με τεράστιο οικονομικό τίμημα. Όμως, η Ελλάδα είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Αλλά και η Ευρώπη, αν βουλιάξει, δεν έχει κανένα με τον οποίο να “επανενωθεί”. Το γερμανικό μοντέλο δεν μπορεί να βοηθήσει.
Ζητάει να της ετοιμάσουν μια λεπτομερή ανάλυση για τον τρόπο που εφαρμόστηκε το Σύμφωνο Σταθερότητας του ευρώ και διαπιστώνει πόσο συχνά καταπατήθηκε…».
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια