Διέξοδος στην κρίση θερμοκήπια και γεωθερμία στην ΑΜ-Θ

Ο κλάδος της φυτικής παραγωγής και ιδιαίτερα οι θερμοκηπιακές καλλιέργειες κηπευτικών και ανθοκομικών αποτελούν προνομιακό πεδίο για την εκκίνηση της οικονομίας.

Οι πολιτικές στοχεύσεις (στρατηγικοί στόχοι) της ανάπτυξης αυτών των υποκλάδων της φυτικής παραγωγής είναι α) η δημιουργία αυτάρκειας ποιοτικών κηπευτικών και ανθοκομικών προϊόντων για τον λαό μας. β) η αύξηση των εξαγωγών ώστε να καταστεί πλεονασματικό το γεωργικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και γ) να μειωθεί θεαματικά η ανεργία, που έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικής ανθρωποφαγίας.

Η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη είναι γεωγραφικές περιοχές οι οποίες βάσει γεωλογικών μελετών διαθέτουν τεράστια γεωθερμικά πεδία, που η γεωθερμική ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θέρμανση των υπό ανάπτυξη θερμοκηπιακών καλλιεργειών.

Έχοντας αυτό το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε αυτή τη γεωγραφική περιφέρεια καθώς και την άφθονη ετήσια ηλιακή ακτινοβολία, όπως και τη γειτνίασή της προς Βορρά με μια τεράστια αγορά καταναλωτών (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Ρωσία κ.λπ.) εύκολα προσβάσιμη οδικώς και σιδηροδρομικώς, δημιουργείται αυτομάτως η ανάγκη υλοποίησης των προτεινόμενων Αγροτικών Θερμοκηπιακών Πάρκων (ΑΘΠ).

Σε κάθε Νομό εκκινώντας από τον Ν. Θεσσαλονίκης μέχρι τον Ν. Έβρου μπορεί να δημιουργηθεί ένα Α.Θ.Π εκτάσεως από 50000 έως 150000 στρεμμάτων ανάλογα με τo γεωθερμικό δυναμικό του κάθε Νομού.

Λόγω του ότι ο τομέας της Αγροτικής Οικονομίας είναι τομέας εντάσεως εργασίας και δη οι θερμοκηπιακές καλλιέργειες, δημιουργείται μεγάλος αριθμός θέσεων εργασίας (εργατικό, τεχνικό, επιστημονικό, ερευνητικό προσωπικό) μακροπρόθεσμου χρονικού ορίζοντα.

Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι για θερμοκηπιακή καλλιέργεια ενός στρέμματος το 40% περίπου της συνολικής δαπάνης παραγωγής αντιστοιχεί στη θερμική ενέργεια και ότι η καλλιέργεια ενός στρέμματος με τρεις βιολογικούς κύκλους ανά έτος απαιτεί 0,6 Ανθρώπινες Μονάδες Εργασίας, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι με 100.000 στρέμματα θερμοκηπιακής καλλιέργειας δημιουργούνται 60.000 θέσεις απασχόλησης και ότι το κόστος παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος υποχωρεί θεαματικά, πέραν των πολλαπλασιαστικών θετικών συνεπειών (έμμεσες θέσεις εργασίας) που δημιουργούνται σε άλλους υποστηρικτικούς οικονομικούς κλάδους π.χ. βιοτεχνίες υλικών συσκευασίας, πλαστικών, μεταποίησης, μεταφορές κ.λπ.

πηγη: Αυγή – Μάκης Μεκέσης