Νάιλον ντέφια και ψόφια κέφια
Είναι τραγικό να περνούν από την πλάτη του ελληνικού λαού 60 χρόνια, μισός και βάλε αιώνας και το σύνθημα να παραμένει …μην ψηφίσετε αριστερά γιατί οι κομουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια σας.
Κι αφού οι αριστεροί το ξέρουν ότι τα φοβικά σύνδρομα είναι ριζωμένα στην ελληνική κοινωνία, γιατί μιλούν για κυβέρνηση αριστεράς;
Ποια αριστερά τάχα! Όταν βλέπεις φανερά ότι ο καπιταλισμός και η φιλελευθεροποίηση έχουν παρά τις χαώδεις εικόνες που δημιουργούν, μια κάποια γοητεία.
Οι ευρωεκλογές που έρχονται και από χαλαρή ψήφο και ψήφο σε μια χρεοκοπημένη Ευρώπη, κατάντησαν να γίνονται δημοψήφισμα για μνημόνια, έχουν μια δυναμική η οποία θα οδηγήσει τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Μια Ελλάδα πληγωμένη η οποία ατιμάστηκε, χτυπήθηκε, προπηλακίστηκε και έγινε παίγνιο ανθρώπων οι οποίοι αν μη τι άλλο πατριώτες δεν νοούνται.
Μια χώρα πληγωμένη από προσφυγιές, από εμφυλίους, από αγώνες χωρίς δικαίωση, μια χώρα ατημέλητη που σαν τον Βασιλάκη Καίλα, ταπεινή και καταφρονεμένη κάποια στιγμή την έκαναν να πιστέψει πως έγινε Μονακό.
Κι αφού την έντυσαν με την μπατανία η οποία αν την πρόσεχε κανείς είχε ξέφτια στα μανίκια και τον γιακά, την ξεγύμνωσαν και την ατίμασαν, αφήνοντάς την να σέρνεται στα πόδια των ισχυρών της Ευρώπης, οι οποίοι για μια φορά ακόμη αντί να πέσουν στην άβυσσο φρόντισαν να πατήσουν στα πτώματα του νότου για να σωθούν.
Κι εμείς περιμένουμε!
Τι αλήθεια περιμένουμε, στον δρόμο ως μωρές παρθένες με τα κεριά σβηστά;
Μιαν ελπίδα να μας ταρακουνήσει να βγούμε στον δρόμο θαρραλέοι και να διεκδικήσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια.
Όχι δεν μας φταίνε ούτε οι Καλαματιανοί, ούτε οι Συριζαίοι, ούτε οι Χρυσαβγίτες. Μας φταίει για μια φορά ακόμη η ευκολοπιστία μας η οποία μας οδηγεί σε διλήμματα τύπου «μαζί τα φάγαμε», «λεφτά υπάρχουν», «περνάμε τον κάβο», «σκίζουμε τα μνημόνια», «ο λαός στην εξουσία».
Μπούρδες πασπαλισμένες με άχνη ζάχαρη.
Η Ελλάδα που πεινάει, που γυρνάει στις λαϊκές για μια σακούλα σπανάκι, που εκλιπαρεί και χλευάζεται για ένα μερίδιο κοινωνικό μέρισμα, η Ελλάδα που αποχαιρετά τα παιδιά της, η χώρα των συνταξιούχων και των βολεμένων, των λαμόγιων και των επιτήδειων, αυτή η χώρα είναι όλη για τον πυθμένα της λίμνης.
Η Ελλάδα της ελπίδας είναι απούσα από αυτό το δοβλέτι. Η ελπίδα είναι μια άγνωστη λέξη στο αναγνωστικό της. Δεν υπάρχει. Μόνο υπάρχουν οι κάθε λογής μάγοι που βγάζουν μέσα από το καπέλο τους κουνέλια και χρυσόσκονη.
Ποια αριστερά και ποια κεντροδεξιά, ποιο κέντρο και ποιο απόκεντρο. Μια απογοήτευση.
Μετά από πέντε χρόνια κρίσης, ήρθε η ώρα και τι μας λένε; Επιμηκύνουμε το χρέος και θα πληρώσουμε σε βάθος χρόνου. Και εμείς κοιτούμε και χειροκροτούμε.
Μοιράζουν δήθεν το πλεόνασμα που ήταν βαρβάτο και τελικά το παίρνουν κάποιες χιλιάδες δικαιούχοι αμφιβόλου οικονομικής κατάστασης. Γιατί μην μου πείτε ότι πιστεύεται αυτές τις μπούρδες με τις πισίνες και τα ακίνητα.
Τελικά πέντε χρόνια μετά την κρίση και το φοβικό σύνδρομο είναι «ή εμείς ή η πτώχευση της χώρας». Ιλαρόν!
Το δίλημμα είναι «ή εμείς ή η δραχμή». Μα το ξαναείπατε πριν από δύο χρόνια. Πάλι το ίδιο;
Τελικά το μόνο ξεκάθαρο δίλημμα είναι «ποιος θέλετε να σας τα παίρνει;» «Εμείς που είμαστε και πιο καπάτσοι ή οι άλλοι οι ξυπόλυτοι και οι αδαείς;».
Και επειδή φοβούνται ότι υπάρχει και μια πιθανότητα να μην πιάσει το δίλημμα, φέρνουν και το ποτάμι!
Θολά σου λέει τα νερά και το ποτάμι μια χαρά θα τα θολώσει πιο καλά.
Και ποιο είναι τελικά το αποτέλεσμα της εξίσωσης των ευρωεκλογών που θα σώσει το σύστημα από την απαξίωση;
ΝΔ+ΕΛΙΑ+ΠΟΤΑΜΙ=ΣΥΡΙΖΑ. Μμμμ πολύ καλό ακούγεται. Κι αν είναι αυτό μωρέ τι τις θέλετε τις εκλογές; Για μπελά;
Όλη η ιστορία είναι νάιλον ντέφια και ψόφια κέφια! Στην υγειά σου αθάνατε Έλληνα! Για να δούμε τον τσαμπουκά σου σε λίγες μέρες.
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια