Από τη Λυδία Καβάλας στα σαλόνια της Ευρωβουλής

Τι να πεις γιαυτό το παιδί με τη χρυσή καρδιά. Για τον Θόδωρο Ζαγοράκη που τόσο αγαπήσαμε και που σήμερα κέρδισε ακόμη ένα στίβο αυτόν της πολιτικής με την ψήφο και επιλογή του ελληνικού λαού.

Το φτωχόπαιδο από τη Λυδία Καβάλας που μας γέμισε χαρά όταν ως αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος σήκωνε το τιμημένο ευρωπαικό κύπελλο, σήμερα μας χαροποιεί με την εκλογή του στην ευρωβουλή.

Χαροποιεί όλους τους νέους γιατί πιστεύουν ότι θα τα καταφέρει και εκεί κι ας λένε ότι δεν του ταιριάζουν τα ευρωπαικά σαλόνια.

Σήμερα γράφει στην εντυπη έκδοσή της η Ελευθεροτυπία: “ΤΟ «ΠΑΙΔΙ» που γεννήθηκε στην Καβάλα, «σάρωσε» τα εφηβικά πρωταθλήματα ως μαθητής Λυκείου και σήκωσε την Ελλάδα στον… έβδομο ουρανό στο χρυσό Euro του 2004 ως αρχηγός της εθνικής ποδοσφαίρου. Είναι μέλος της «ομάδας των 120», στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές που συμπλήρωσαν 120 συμμετοχές με την εθνική της χώρας τους. Τον Ιούνιο του 2007 ανέλαβε την προεδρία του ΠΑΟΚ και αποχώρησε το 2012. Τώρα, με την εκλογή του στο Ευρωκοινοβούλιο «παίζει» ξανά από… άλλη θέση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αναζητώντας και πάλι, 10 χρόνια μετά το Euro, το «ελληνικό θαύμα».

Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΕΙ:

Θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανεργία των νέων όχι μόνον γιατί έτσι αποδυναμώνεται και περιθωριοποιείται το πιο σημαντικό «κομμάτι» της Ελλάδας, η νεολαία, αλλά γιατί και η χώρα μας απορφανίζεται από τη ζώσα ουσία που θα δημιουργήσει το μέλλον, καθώς οι νέοι -οι καλύτεροι και πιο άξιοι νέοι της χώρας μας- αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά. Το χειρότερο από όλα είναι ότι όλοι εμείς δεν μπορούμε να απαιτήσουμε να μείνουν εδώ, γιατί δεν έχουμε δημιουργήσει το κατάλληλο, εργασιακό πάνω από όλα, περιβάλλον για τη νεολαία. Είναι επιτακτική ανάγκη όμως να το βρούμε, για να κρατήσουμε τις «δυνάμεις» αυτές στην Ελλάδα. Με τους νέους και την πρωτοπόρα γνώση τους μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί ο αθλητικός τουρισμός που θα φέρει κεφάλαια που τόσο πολύ έχει ανάγκη η Ελλάδα της κρίσης. Με την όποια εμπειρία έχω στον αθλητισμό θα εργαστώ σε αυτόν τον τομέα στο Ευρωκοινοβούλιο. Ετσι, νομίζω, μπορούμε να γίνουμε η Ελλάδα της ανάπτυξης: αν πιστέψουμε στις δυνατότητές μας και κυρίως αν δράσουμε ενωμένοι και χωρίς μικρότητες. Οπως κάναμε το 2004 στο Euro, όταν μια μικρή ομάδα, η Εθνική μας, έγινε μια μεγάλη οικογένεια, έδρασε με προσήλωση στο στόχο και έκανε όλη την Ευρώπη να μιλάει για τη χώρα μας. Ελπίζω να επαναληφθεί και τώρα το «ελληνικό θαύμα».