Ωδή εκ του τάφου Αμφιπόλεως
Είχα την τύχη να γεννηθώ στις πλαγιές του Παγγαίου και αυτό που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία ήταν το ότι είχα δει αρχαία τραγωδία στους Φιλίππους, ερείπια της Εγνατίας Οδού μέσα από τον κάμπο του χωριού μου και να έχω σκεπή το βουνό του Διόνυσου και του Ορφέα.
Αυτό το σκηνικό με έκανε περισσότερο επιρρεπή στην ιστορία και τα χνάρια που αφήνει πίσω της.
Σήμερα μετά από κάμποσα χρόνια έρχεται το ξύπνημα του Τύμβου της Αμφίπολης που είτε είναι τάφος, είτε ναός δεν έχει σημασία σε μια εποχή που η πολιτική είναι στην χειρότερη εκδοχή της, η χώρα είναι κατεστραμμένη και βουβή από απόγνωση και θυμό και η ελληνική κοινωνία κατακερματισμένη και διαιρεμένη.
Ναι το ξύπνημα του Τύμβου της Αμφίπολης στην Μακεδονία, την χτυπημένη από ανεργία και μετανάστευση , στην βόρεια χώρα των χαμένων ευκαιριών και της καταδικασμένης περιοχής από το Κέντρο, είναι ένα μήνυμα ελπίδας στον χειμαζόμενο λαό της.
Δεν περιμένουμε και πολλά πράγματα να συμβούν από το ξύπνημα των Καρυάτιδων και το βρυχηθμό των Σφιγγών. Ξέρουμε την συνέχεια, την έχουμε ζήσει στο πετσί μας.
Οι ξένοι παρακολουθούν από μακριά αυτή την θαυμαστή ανακάλυψη που έγινε παιχνίδι στα χέρια πολιτικών τυμβωρύχων, και λένε στην Λα Στάμπα για παράδειγμα: «Το μέλλον της Ελλάδας θα κάνει επανεκκίνηση μέσα από έναν τάφο» και επισημαίνει ότι η ανακάλυψη αυτή μπορεί να τροφοδοτήσει νέα εισροή τουριστών.
Το ίδιο σημειώνει και το πρακτορείο Blooomberg το οποίο ασχολείται πιο πολύ με τα οικονομικά και όχι με τον πολιτισμό ως θεματική ενότητα αλλά την οικονομική δυναμική του πολιτισμού.
Λέει λοιπόν το αμερικάνικο μέσο: «Όταν οι Έλληνες αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τις Καρυάτιδες μέσα στον τάφο της Αμφίπολης βρήκαν κάτι περισσότερο από μια ιστορία της 2.300 ετών πόλης».
Τι βρήκαν άραγε; Πάντως όχι την ανάπτυξη της περιοχής, σημειώνω εγώ μια και περί αυτού του ζητήματος η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες και δεν ασχολείται ουσιαστικά με το θέμα, αλλά με το να κρατά την κοινή γνώμη σε μια υπερδιέγερση για να μην φανεί η γύμνια των καθημερινών αποφάσεων που χειροτερεύει την καθημερινότητα των Ελλήνων.
Οι ξένοι πιο πρακτικοί σε αυτά τα ζητήματα, εδώ οι αμερικάνοι ένα σκαλισμένο βράχο με τους Προέδρους τους τον έκαναν παγκόσμιο μνημείο, αναζητούν την φόρμουλα της τουριστικής εκμετάλλευσης μιας τέτοιας τεράστιας αρχαιολογικής επιτυχίας, κάτι για το οποίο ακόμη και ο λαλίστατος υπουργός Πολιτισμού δεν έχει την πολυτέλεια να σκεφθεί.
Και πώς να προγραμματίσει κάτι τέτοιο όταν αρχαιολογικοί χώροι είναι κλειδωμένοι στους τουρίστες ελλείψει φυλάκων, όταν μουσεία είναι ερμητικά κλειστά, όταν αρχαιολογικοί χώροι είναι εκτεθειμένοι σε κάθε τυμβωρύχο, όταν γενικότερα η ιστορία μας είναι ένα ακόμη σλάιντ στην τουριστική προβολή της χώρας μας.
Μιλώντας στο Bloomberg η Λίνα Μενδώνη η οποία είναι γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, σημειώνει χαρακτηριστικά: «Δεν έχει σημασία ποιος είναι μέσα στον τύμβο. Η Αμφίπολη έχει ήδη νικήσει, καθώς είναι ένα πολύ σημαντικό μνημείο. Η κρίση άφησε τα χνάρια της στον τομέα του πολιτισμού, αλλά ο ελληνικός πολιτισμός πάντα τραβάει το ενδιαφέρον του κόσμου».
Λόγω της κρίσης κόπηκαν προϋπολογισμοί, μειώθηκε το προσωπικό φύλαξης των μουσείων, έτσι η τωρινή ανακάλυψη αναμένεται να έχει και ένα συγκεκριμένο οικονομικό όφελος για τη χώρα, πέραν της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Σήμερα οι άνθρωποι του υπουργείου Πολιτισμού αναζητούν χρήματα από την ΕΕ για τα επόμενα έξι χρόνια. «Τα χρήματα για τον πολιτισμό δεν είναι πολυτέλεια, αλλά μια αναγκαιότητα», αναφέρει η κ. Μενδώνη για να συμπληρώσει: «η επένδυση στον πολιτισμό είναι το όχημα για την οικονομία, καθώς δημιουργεί δουλειές και προσελκύει ιδιωτικές επενδύσεις».
Μάλιστα, όμορφα λόγια παχιά πασπαλισμένα με χρυσόσκονη, τα οποία έχουμε ξανακούσει.
Οι ιδιώτες που τα έχουν (όχι οι γνωστοί κρατικοδίαιτοι), θα δώσουν για τον πολιτισμό, όπως έδωσαν για τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, άλλες θεομηνίες, την φτώχεια, τις κοινωνικές δομές των Δήμων, κ.ο.κ., αλλά μέχρι στιγμής πήραν απογοήτευση από την διαχείριση και τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετώπισε η μαμά Ελλάς και ιδιαίτερα το ελληνικό Κράτος.
Καλύτερα να δώσουν και να κερδίσουν θα είναι προτιμότερο εφόσον τους αφήσουν ήσυχους και μάλιστα με τον παρά τους να φέρουν ανάπτυξη και στην Αμφίπολη, την πόλη των Εννέα Οδών, την πόλη κόμβο της Εγνατίας, την πόλη υπόδειγμα αιώνων.
Και έρχεται η απάντηση μέσα από τις δηλώσεις της κ. Μενδώνη στο Bloomberg: «η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας – όπως η χρηματοδότηση που κάνει η εταιρεία υποδημάτων Tod’s για την αναζωογόνηση του Κολοσσαίου – και να φέρει μεγάλες εταιρείες κοντά στον πολιτισμό. “Ωστόσο χρειάζεται προσοχή στην μετέπειτα προβολή του επενδυτή”.
Είναι μια καλή ευκαιρία πέρα από τα λόγια η Αμφίπολη να παντρέψει την αρχαία χορηγία με το ευρωπαϊκό sponsoring. Ποιόν θα πείραζε στις μέρες μας αν βάζοντας κάποια εταιρεία ή ιδιώτης χρήματα για την ανασκαφή και την ανάδειξη της περιοχής της Αμφίπολης, έβαζε και την ταμπέλα του στην είσοδο του χώρου, αν το επιθυμούσε. Ακόμη – ακόμη και στην διαχείριση της ανάπτυξης της περιοχής, με το αζημίωτο.
Γιατί αν περιμένει η περιοχή από το Κρατικό μας sponsoring στο τέλος θα πληρώνει μόνο ΕΝΦΙΑ και θα είναι μονίμως στο …άλυτο μυστήριο του επόμενου ταφικού θαλάμου!
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια