Εκλογές μονής κατεύθυνσης
Αλήθεια ποιό είναι το βαθύτερο αίτιο που οδήγησε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα σε εκλογές με απίστευτη ταχύτητα θέλοντας να οδηγήσει ο ίδιος τις πολιτικές εξελίξεις;
Πάντως όχι μόνο η ρήξη η οποία προήλθε με την στάση των εσωτερικών του αντιπάλων οι οποίοι θέλησαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν αποδέχονται το νέο μοντέλο εξουσίας το οποίο θέλει να εφαρμόσει και γέρνει δεξιότερα της πρώτης αριστερής κυβέρνησης.
Σίγουρα ρόλο έπαιξε η στάση τόσο του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου παράγοντες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που αποπροσανατολίζουν τα συμφωνηθέντα στα κλειστά τραπέζια των Βρυξελλών.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει βάλει στοίχημα να περάσει στην απέναντι όχθη της ιδεολογίας που μπετονάριζαν ως μοναδική συνιστώσα οι πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και να μεταλλαχθεί σε κόμμα που θα μπορεί να διαχειριστεί την εξουσία με όρους πολιτικού ρεαλισμού.
Αυτό το θολό τοπίο το οποίο υπάρχει στο εσωτερικό του κόμματός του και δεν τον αφήνει να ξεκαθαρίσει τις πρωτοβουλίες του για εγκατάσταση του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ στον κρατικό μηχανισμό υπερίσχυσε της άποψης ότι εφόσον οι δημοσκοπήσεις δίνουν αέρα στα πανιά του κ. Τσίπρα, μπορεί να γείρει λίγο κεντροδεξιά και να δώσει στους Ευρωπαίους το μήνυμα ότι μπορεί να τα καταφέρει με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, μακριά από επικίνδυνους τριτοκοσμικούς ελιγμούς.
Από τηλεφωνήματα διαπίστωσα ότι οι περί τον Λαφαζάνη νοιώθουν υπόλογοι έναντι του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβίστηση της κυβέρνησης με το μνημόνιο και προφανώς δέχονται να χάσουν τις καρέκλες εξουσίας παρά να έχουν συνειδησιακό πρόβλημα.
Ο κ. Τσίπρας θέλει από τις εκλογές τις οποίες για δεύτερη φορά απαίτησε ώστε να γίνει πρώτο κόμμα και να επιδιώξει συνεργασίες οι οποίες θα τον οδηγήσουν στο να κυβερνήσει και να πάρει αποφάσεις, άσχετα αν αυτές πιθανόν να του δημιουργήσουν πρόβλημα αν δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα για τον κόσμο που θα τον επιλέξει.
Ο πρωθυπουργός ρισκάρει και δεν είναι πρώτη φορά. Το ίδιο έκανε και με την πολύμηνη διαπραγμάτευση με τις παλινωδίες στις οποίες τον οδήγησε η τακτική Βαρουφάκη, το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και τελικά τώρα με τις βιαστικές εκλογές.
Στο εμπόριο όταν ρισκάρεις η αποτυχία είναι μια καταστροφή. Στην πολιτική όταν επιλέγεις την τακτική του ρίσκου μπορεί να σου βγει εν μέρει αλλά αυτό θα σε οδηγήσει στο να ξαναρισκάρεις μέχρι να μην σου έρθει το κατάλληλο χαρτί. Αν σου κάτσει όμως τότε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ότι είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Ο λαός μας το τελευταίο διάστημα πληγωμένος από τις αποφάσεις των αλλεπάλληλων κυβερνήσεων ψηφίζει ως εξής στην πλειοψηφία του.
Βάζει απέναντι στο κάδρο τους υποψηφίους και αποφασίζει, (μιλάμε για την ρευστή μάζα των αναποφάσιστων) με το ποιό πρόσωπο του εμπνέει περισσότερη σιγουριά.
Αυτό το ξέρει ο πρωθυπουργός. Λοιπόν η μεσαία τάξη στην χώρα μας που είναι και η κρίσιμη μάζα, θα έχει απέναντί του τον κ. Τσίπρα, τον κ. Μειμαράκη, τον κ. Λαφαζάνη, τον κ. Θεοδωράκη, τον κ. Καμμένο, την κ. Γεννηματά, τον κ. Μιχαλολιάκο, τον κ. Λεβέντη, τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Κουτσούμπα ως τους κύριους πρωταγωνιστές.
Μέσα από κάπιταλ κοντρόλς, κυβιστήσεις, κλειστές τράπεζες, ασφαλιστικό, κομμένες συντάξεις και μισθούς, ΕΡΤ, τα δύο μνημόνια, τη στάση Σαμαρά και Βενιζέλου, το Καστελόριζο του Παπανδρέου, την κυρία Μέρκελ και τους ευρωπαίους εταίρους μας, το ευρώ, την δραχμή, τον χειμώνα που έρχεται απειλητικός και ένα παράλυτο κράτος αδηφάγο για φόρους, θα κληθεί να αποφασίσει για το ποιός είναι καλύτερος να κάνει την δουλειά.
Οι δημοσκοπήσεις είναι δημοσκοπήσεις και δεν αποτελούν παρά ένα εργαλείο στιγμιαίας αποτύπωσης. Ο λαός θα αποφασίσει με γνώμονα το ποιός είναι σοβαρός, φερέγγυος και προ πάντων τολμηρός να κάνει ρήξεις με τα συμφέροντα τα οποία περιμένουν στην γωνία αγωνιώντας για ένα σκηνικό ακυβερνησίας και πολυκομματικής κυβέρνησης στο φινάλε, για να κάνουν τις μπίζνες τους.
Με λίγα λόγια οι εκλογές είναι μονής κατεύθυνσης και καταλήγουν σε ένα ερώτημα για τα κόμματα εξουσίας (για να μην παρεξηγηθούμε, μέρες που είναι): «Ποιός θέλετε να σας βάλει βαθειά στο μνημόνιο και παράλληλα να σας δίνει οδηγίες να λύσετε τον κόμβο μέσα στο νερό, ως νέοι Κόπερφιλντ;»
Ένα ερώτημα, μία απάντηση, καθότι δεν υπάρχει σταυρός προτίμησης παρά ψήφος επιλογής.
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια