Με λένε Κυριάκο Τσίπρα!
Υπάρχει σε μια περιπέτεια του μοναδικού Αστερίξ των Ουντερζό μκαι Γκοσινί μια εικόνα όπου ένας λεγεωνάριος προσπαθεί να περάσει από την πύλη του στρατοπέδου. Και ο φρουρός του λέει: «Quo vandis παλικάρι αγκαλιά με το σκουτάρι;».
Ο λεγεωνάριος και γενικά η εικόνα δεν θα είχε καμιά αξία μέσα σε αυτό το κείμενο, αν ο λεγεωνάριος δεν έμοιαζε καταπληκτικά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ναι ο Κυριάκος είναι ο νέος πρόεδρος της ΝΔ μετά από την μεγάλη νίκη που του χάρισε η αντίπερα όχθη του Βαγγέλη.
Γιατί όπως είπε ο Βαγγέλης ήταν ντεφορμέ στην όλη διαδικασία και τελικά βαρέθηκε στο φώτο φίνις αφήνοντας τον Κυριάκο να κερδίσει.
Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στην πολιτική κονίστρα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που εδώ και χρόνια παίζει το ίδιο έργο του Λουίτζι Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε!».
Στο “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε” ο Πιραντέλο φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι η Σκηνή είναι η Ζωή και το Κείμενο ο Θάνατος.
Το Απόψε μπορεί να παρουσιάζει μια διαμάχη μεταξύ των ηθοποιών και του σκηνοθέτη, μεταξύ ενός τρόπου παιξίματος που ζητά από τον ερμηνευτή να «χαμηλώσει στον χαρακτήρα» και ενός υποκριτικού τρόπου πολύ πιο κοντά στον 20ο αιώνα, αυτόν του «παρουσιαστή» (performer).
Ο Πιραντέλο αντιλαμβάνεται την ήττα που επέφερε στον ρόλο του θεατρικού συγγραφέα η άνοδος του σκηνοθέτη και κάνει με τον δικό του τρόπο ένα είδος “adieu au théâtre”: γράφοντας ένα κείμενο που μιλά για τον θάνατο του κειμένου…
Πόσο μπροστά ήταν ο άνθρωπος!
Λέει λοιπόν η έγκριτη Καθημερινή: «Η ανάδειξη του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Ν.Δ. αποτελεί στην πραγματικότητα την πρώτη –έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια– πολιτική εξέλιξη που δεν προέρχεται από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι και την Κυριακή που πέρασε, ο κ. Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του αποτέλεσαν τον βασικό φορέα παραγωγής προσδοκιών, πολιτικής επικαιρότητας και, γενικώς, κινητικότητας. Λειτουργούσε –για περίπου τέσσερα χρόνια– ένα αντιθετικό σχήμα, σαφώς ευνοϊκό προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εμφανιζόταν επικοινωνιακά ως το νέο που κόμιζε την αλλαγή σε ένα απαρχαιωμένο και «κουρασμένο» πολιτικό σύστημα. Η τάση αυτή επιβεβαιώθηκε στις δύο εκλογές του 2015 και στο… αξέχαστο δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Η εκλογή από τη βάση του κ. Μητσοτάκη συνιστά πολιτική εξέλιξη ικανού μεγέθους για τρεις βασικούς –και απολύτως αλληλένδετους– λόγους: Πρώτον, διότι κινητοποίησε τη βάση της Ν.Δ. αλλά και –όπως αναφέρουν πολλές πηγές– αρκετές χιλιάδες ψηφοφόρους, οι οποίοι μάλλον ανήκαν στην Κεντροαριστερά και όχι στην Κεντροδεξιά. Δεύτερον, διότι ακύρωσε στην πράξη τη συζήτηση για συναίνεση ανάμεσα στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, προκειμένου να κατορθώσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει και να εφαρμόσει τις διάφορες υποχρεώσεις του μνημονίου ΙΙΙ. Και, τρίτον, διότι δημιουργεί μια ορατή προοπτική δημιουργίας ενός πυλώνα εναλλακτικής εξουσίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ».
Το σύστημα αξιολογεί έτσι την παρουσία και τις προθέσεις του νέου προέδρου της ΝΔ και καλά κάνει.
Ρωτώντας τους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είναι ένας απόλυτα συμπαθής πολιτικός και παιδί της διπλανής πόρτας, ζητούν να αλλάξει τα πάντα στη ΝΔ και πολύ περισσότερο όλο αυτό το Καραμανλικό μπλοκ το οποίο κι εκείνο με τη σειρά του θέλει να ξεφύγει από τη σφαίρα επιρροής του μισητού στους Αθηναϊκούς κύκλους ονόματος, μια και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη την ανατροπή που έφερε στην πολιτική σκηνή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Τα τζάκια της ΝΔ στήριξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη κι αυτό γιατί τον θεωρούν ένα εύκολο αντίπαλο όταν οι ίδιοι ανοίξουν τα φτερά τους.
Το κακό είναι ότι αν ανοίξει κάποιος τα φτερά του πρέπει να κάνει δύο πράγματα. Ή να πετάξει ή να τα επιδείξει!
Κι αν πετάξει τότε μαζί του και κουνάμε και μαντίλι, αλλά αν τα επιδείξει τότε πιο πολύ παγώνι κάνει, παρά γεράκι κι αετός.
Και επανέρχομαι στον επιφυλλιδογράφο της Καθημερινής. «Με βάση αυτά τα δεδομένα είναι ενδιαφέρον να αναλογιστεί κάποιος τι πρόκειται να συμβεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ο πολιτικός χρόνος θα πυκνώσει πολύ για όλα τα κόμματα. Κατ’ αρχάς για εκείνα του Κέντρου. Οι αντιδράσεις στελεχών του Ποταμιού αλλά και του ΠΑΣΟΚ υποδηλώνουν την εξέλιξη μιας υπόγειας συζήτησης με επίκεντρο ένα υπαρξιακό «Quo vadis? ».
Ώπα να και το κβάντις!
Το γεγονός ότι ορισμένοι (στο Ποτάμι) έχουν ήδη εκφραστεί ανοιχτά υπέρ συμπόρευσης με τον κ. Μητσοτάκη και άλλοι (στο ΠΑΣΟΚ) εύχονται να απευθύνει ο πρόεδρος της Ν.Δ. μια πρόσκληση προς τον χώρο του Κέντρου που θα χωράει και αυτούς, συνιστά ένδειξη μιας τάσης συμπίεσης που δημιουργείται στο συγκεκριμένο τμήμα του πολιτικού φάσματος. Αυτό σημαίνει ότι οι ηγεσίες των μικρότερων κομμάτων του Κέντρου βρίσκονται ήδη προ σημαντικών διλημμάτων για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν προκειμένου να διαφυλαχθεί η πολιτική «ακεραιότητά» τους.
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η απάντηση που θα δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την πολιτική εξέλιξη. Μέχρι τώρα, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύονταν σε μια μάλλον ράθυμη διαχείριση της αξιωματικής αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Η διάχυτη αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και μια πτέρυγα της Ν.Δ. είχαν ήδη προχωρήσει σε ένα άτυπο «compromis» μεταξύ των δύο κομμάτων ενίσχυε αυτή την παρατεταμένη ραστώνη στο Μέγαρο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου. Τα πρώτα δείγματα αντίδρασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ρητορικά και δεν πείθουν όσους έχουν ήδη αποφασίσει να μετακινηθούν προς τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας θα ενεργοποιήσει πλέον μέσα μεγαλύτερης ισχύος.
Ένα από αυτά είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο. Μια τέτοια κίνηση θα επηρεάσει σε χρονικό βάθος την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστεί κάποιος πως σε αυτές τις συνθήκες κλιμακούμενης έντασης θα ριψοκινδυνεύσουν την εξώθηση σε βουλευτικές εκλογές στο εγγύς μέλλον».
Μεσοβέζικα πράγματα!
Η γερμανική και αμερικάνικη παρέμβαση στην Ελλάδα είναι δεδομένη. Και ο Κυριάκος και ο Αλέξης είναι τα αγαπημένα παιδιά αυτού του συστήματος που παίζει πια δυνατά σε κάθε επίπεδο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, ακόμη και της πολιτιστικής.
Αν σκουρήνουν τα πράγματα όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και όπως λένε στο χωριό μου …το ταγκό θέλει δύο χορευτές!
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια