Published on June 10th, 2017 | by fileto

Μια ψύχραιμη ματιά σε όσα είπε ο Καζάκος

Θα περίμενα από τον Κώστα Καζάκο, τον αγωνιστή του ΚΚΕ στις εξηγήσεις του για τα όσα είπε σχετικά με τα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό …ότι είναι προδότες, μεγαλύτερη γενναιότητα.

Καλύτερα να επέμενε σε ότι είπε και όχι πολιτικάντικα να αποδίδει σε παρερμηνεία τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του για τη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος μιλώντας σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της Πάτρας (εκεί που ο κομουνιστής δήμαρχος τον επέλεξε για καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ αν και συνταξιούχο!), είπε ότι «βυσσοδομούν» πάνω στη δήλωσή του. «Δεν είπα προδότες τους νέους που φεύγουν. Είπα προδότες αυτούς που τους οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, με αποτέλεσμα να φύγουν», σημείωσε.

Βέβαια στην κατακλείδα των δηλώσεών του ανέφερε ότι: «Οι νέοι πρέπει να μένουν και να αγωνίζονται στον τόπο τους, ό,τι θέλει ο νέος, ό,τι επιθυμεί, δουλειά, σπίτι, οικογένεια πρέπει να τα παλέψει και να αγωνιστεί να τα κερδίσει στον τόπο του, αλλιώς είναι ξένος. Έφυγαν και πάνε και δουλεύουν στις ξένες χώρες. Και ο τόπος τι θα γίνει; Αυτό είναι στην ουσία προδοσία», είχε πει.

Καλά τα λέει ο γέροντας Καζάκος με την πείρα του και το αγωνιστικό φρόνημα που τον διακρίνει και αυτά καλά θα κάνει να τα λέει στα παιδιά μελών και στελεχών του ΚΚΕ που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για σπουδές και εργασία.

Η αλήθεια δεν είναι στην απάντηση της κυρίας Ακρίτα, η οποία πάντα βρίσκει ένα τρόπο να παρεμβαίνει δήθεν για να βάζει τα πράγματα στην σειρά τους και να ισορροπεί τις στραβοτιμονιές τους με …εξυπνάδες!

Με ένα επικό κείμενο στο προφίλ του, απάντησε ο παλιός διεθνής βοηθός, Δημήτρης Τσορτανίδης, ο οποίος αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Ιρλανδία, στις πρόσφατες δηλώσεις του Κώστα Καζάκου.

Διαβάστε ένα απόσπασμα:

«Σου χαρίζω τα δάκρυά μας. Ναι Κώστα Καζάκο. Στα χαρίζω. Κι ας μην τ’ αξίζεις ίσως. Παιδί ακόμα σε θυμάμαι απ’ τις ασπρόμαυρες ταινίες. Σε θυμάμαι που νηστικός ζητάς να φας. Δε θυμάμαι σε ποια ταινία, ίσως κάποιος φίλος να θυμάται καλύτερα. Ο πιτσιρικάς, που του ζητάς φαΐ, σου απαντάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, «είχαμε φασόλια και τα φάγαμε». Τόσο εντύπωση μου έκαναν τα λόγια που ακόμα τα θυμάμαι. Σαράντα τόσα χρόνια αργότερα σου ξαναλέω αυτή τη φράση. Είχαμε φασόλια και τα φάγαμε. Δεν έμεινε τίποτα.

Ακολουθώντας πολιτικές και νοοτροπίες που μας οδήγησαν στο σημερινό τέλμα , βρεθήκαμε αντιμέτωποι με χρέη που μας πνίξαμε. Ποτέ δε θα μάθουμε το γιατί . Προφανώς δε συμφέρει κανέναν. Ποτέ κανείς δε θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Ποτέ κανείς δε ζήτησε συγγνώμη απο τον ελληνικό λαό . Ποτέ κανείς δεν αναγνώρισε την άθελή του (ή πρός ίδιον συμφέρον) ΠΡΟΔΟΣΙΑ του.

Μαζί τα φάγαμε, αλλά κάποιοι χόρτασαν για πάντα. Μη λέμε τη μισή αλήθεια. Κι εμείς κλαίμε, πάνω στο καράβι που μας πηγαίνει μακριά. Κλαίμε για μας, κλαίμε για αυτούς που μένουν πίσω και κουνούν μαντήλια, κλαίμε για την Ελλάδα. Όμως Ελλάδα δεν είναι οι κυβερνήσεις της, οι πολιτικοί της, το οργανωμένο κράτος. Ελλάδα είναι οι άνθρωποι, ο τόπος, τα άγια τούτα χώματα.

Δε φύγαμε για να πλουτίσουμε, ούτε να κάνουμε καμία dolce vita. Φύγαμε για να ζήσουμε. Κι όπου να πάμε θα είμαστε Έλληνες. Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά. Φτάνει όμως. Το’ πιασες το νόημα. Κι αν δεν το’ πιασες καλά κοίτα τις φωτογραφίες που είναι πάνω στο καράβι. Το καράβι που μας πήγε μακριά. Κοίτα τη γυναίκα μου που σκουπίζει τα δάκρυα του γιού μου . Κοίτα την κόρη μου που χαιρετά με όλη της τη δύναμη. Κοίτα τους ανθρώπους μας πίσω απ’ τα κάγκελα. Κοίτα κι εμένα, που δε φαίνομαι και απλά απαθανατίζω τις στιγμές, σα να συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Κοίτα και θα νιώσεις τα υγρά δάκρυα στα μάγουλα. Κοίτα στα μάτια τους “προδότες”».

Σταράτα λόγια από τα παιδιά της προδοσίας…

Αυτή η ανοησία περί δολοφόνων προσωπικοτήτων θα πρέπει να σταματήσει να λέγεται γιατί προφανώς κάποιοι για να κρατήσουν την υστεροφημία τους επιτίθενται σε όσους κριτικάρουν όσους λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι και μετά τα μαζεύουν σαν τις βρεγμένες γάτες!

Οι απαντήσεις που θα συναντήσετε στο διαδίκτυο παιδιών που έφυγαν από την Ελλάδα είναι πραγματικά τόσο προσγειωμένες που δεν χρειάζεται να σχολιάσεις τα όσα είπε ο Καζάκος.

– Ζω στο Λονδίνο τα τελευταία τρία χρόνια κι εργάζομαι στο online shop γνωστού Department Store. Έφυγα όταν συνειδητοποίησα ότι η κρίση δεν είναι θέμα αριθμών, αλλά νοοτροπίας και, αν μετανιώνω για κάτι, είναι που δεν το έκανα πολύ νωρίτερα. Νιώθεις προδότης; Για τις δηλώσεις του κυρίου Καζάκου, αλλά και πολλών άλλων «αγωνιστών», δεν ένιωσα ούτε οργή ούτε φυσικά καμία ανάγκη να «απαντήσω». Ήρθε όμως, στο μυαλό μου η φράση που είχε πει ο φιλόσοφος Διογένης, όταν τον εξόρισαν οι συμπατριώτες του: «Οι Σινωπείς με καταδίκασαν να φύγω. Κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν».

– Όπως κι εγώ, έτσι και άλλοι νέοι που έφυγαν στο εξωτερικό δεν ξεχνούν και εξακολουθούν να προσφέρουν στην οικονομία της, καθώς είναι πολλοί που συντηρούν τις οικογένειες τους, στέλνοντας χρήματα στην Ελλάδα. Ειδικά την περίοδο των capital controls οι Έλληνες του εξωτερικού στήριξαν με ρευστό την αγορά.

– Στα φοιτητικά μου χρόνια ανήκα και σε μία παράταξη. Τώρα, θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο σχολείο, διότι εκεί αποφάσισα ότι άνθρωποι σαν κι εμένα καλό θα ήταν να μην ασχοληθούν με την πολιτική. Αυτό έκανα κι εγώ. Αποφάσισα να μην ασχοληθώ με την πολιτική και να χτίσω το δικό μου μονοπάτι, διότι είδα ότι δεν υπήρχε σεβασμός, ότι η μικροκομματική πολιτική έτρεχε στις φλέβες των περισσοτέρων . Νιώθω προδομένη, όχι προδότρια. Προδομένη γιατί οι νέοι έχουμε πανεπιστημιακή μόρφωση, μιλάμε δύο με τρεις ξένες γλώσσες, έχουμε ιδέες, αλλά δεν έχουμε χώρο να χτίσουμε τα μονοπάτια μας.

Τι να απαντήσεις αλήθεια στον Κώστα Καζάκο!