Η Βάσια Μώραλη κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο

Με την «βροχή των αστεριών» επανέρχεται η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Βάσια Μώραλη η οποία κατάγεται από τη Νικήσιανη Παγγαίου και αυτή τη φορά το παραμύθι της είναι εικονογραφημένο από την Έφη Λαδά.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μοντέρνοι Καιροί».
Η ιστορία: Κάποτε πριν πολλά χρόνια άρχισε ένα πρωινό να βρέχει αστέρια. Χιλιάδες, αμέτρητα αστέρια κατέκλυσαν κάθε σημείο της πόλης. Η μικρή Φανή τα θαύμαζε και αναρωτιόταν τόσα και τόσα. Αν μπορεί να κρατήσει ένα δικό της, αν μπορεί να κάνει ευχές, αν θα ξαναβγούν στον ουρανό. Οι μέρες περνούσαν. Τα αστεράκια εξακολουθούσαν αμείωτα. Οι μεγάλοι προβληματίστηκαν. “Που θα πάει αυτό;” αναρωτήθηκε ο μπαμπάς της. Η Φανή όμως όχι. Και της άρεσε να τα βλέπει και της άρεσε που δεν είχε σχολείο.
Η Φανή παραφύλαξε κρυφά περιμένοντας ένα να έρθει στα χέρια της. Και ήρθε. Ένα μεγάλο και διάφανο, ένα παγωμένο και όμορφο. Όμορφο; Κοιτώντας η Φανή σκέφτηκε πως δεν ήταν και τόσο όμορφο από κοντά αυτό το σπουδαίο αστέρι που κρεμόταν κάθε βράδυ στον ουρανό.
Τι το σκέφτηκε; Το αστεράκι έπεσε από τα χέρια της και έσπασε. Το μάζεψε και το έβαλε κάτω από το μαξιλάρι της. Όλο το βράδυ έβλεπε περίεργα όνειρα, ένιωθε τη ζεστή ανάσα κάποιου σα να κοιμόταν δίπλα της.
“Σταμάτησε η βροχή”, της φώναξε η μητέρα της. Πραγματικά! Και επιπλέον όλα τα αστέρια είχαν εξαφανιστεί. Αλλά η Φανή είχε, μόνο αυτή, ένα αστεράκι πάνω στο μαξιλάρι της.
Ανακούφιση ένιωσαν όλοι με το σταμάτημα της βροχής και την εξαφάνιση των αστεριών. Όταν όμως ήρθε ένα βράδυ με βροντερό και απόλυτο σκοτάδι, φόβος τύλιξε την καρδιά όλων. Ο μπαμπάς της την είδε να κρατά το αστέρι της. Μήπως είχαν κι άλλοι; Ω, ναι, πολλοί φίλοι της είχαν σκεφτεί να κάνουν το ίδιο. Και έπρεπε να δράσουν για να ξαναφεγγίσουν τα αστέρια στον ουρανό. Άνοιξαν τις αγκαλιές τους, έκαναν το κάθε παιδί μέσα από την καρδιά του μια πραγματικά μεγάλη ευχή και ωωωωπ… τα αστεράκια ανέβηκαν σιγά-σιγά στον ουρανό. Κι ο σοφός δάσκαλος την είχε την εξήγηση: είχαν “διαμαρτυρηθεί” τα αστέρια για την περιφρόνηση των ανθρώπων που δε βρίσκουν χρόνο να τα κοιτάξουν λίγο. Κι όμως αυτά ήταν πάντοτε εκεί, στον ουρανό…
Με το κλείσιμο εκδοτικών οίκων όπως τα Ελληνικά Γράμματα και οι Modern Times χάθηκαν δυστυχώς μερικά υπέροχα βιβλία, καλή ώρα “Η Βροχή των Αστεριών”. Μια ιδιαιτέρως ποιητική και τρυφερή ιστορία από τη Βάσω Μώραλη με εικονογράφηση-ποίημα από την Έφη Λαδά. Για την ομορφιά των αστεριών που πάντα φεγγίζουν με το θαμπό χρυσό τους τον ουρανό. Για την περιφρόνηση των ανθρώπων προς την απροσμέτρητη και δεδομένη ομορφιά της φύσης. Για τους αγχωμένους ανθρώπους, τους βουτηγμένους στην καθημερινότητα που ξεχνούν να ρίξουν έστω μια μικρή ματιά γύρω τους. Για την αθωότητα των παιδιών, λες κι είναι οι μόνοι φρουροί της ομορφιάς του κόσμου.
Τα χρώματα, οι αντιθέσεις, οι συνδυασμοί, οι μορφές, οι σκιάσεις, οι εκφράσεις στην εικονογράφηση σαγηνεύουν. Στολίδι το βιβλίο αυτό!