Γιατί ρε Τζιμάκο μας την έκανες απότομα;
Ένας θάνατος ακόμη κι αυτός του Τζίμη Πανούση για μας της γενιάς του είναι ένα αντίο στην νεότητά μας, γιατί μεγαλώσαμε με την τρέλα του…
Όταν ακόμη θυμάμαι τον Τζιμάκο εκείνα τα περίεργα χρόνια του 80, αναπολώ τις ιστορίες που μπορεί να ζήσει κανείς με τέτοιους περίεργους τύπους.
Χαμογέλασα όταν διάβασα στην ακατάσχετη παπαρολογία των ημερών τον τρόπο με τον οποίο αποχαιρέτησε τον Τζίμη Πανούση ο Γιώργος Νταλάρας, με μήνυμα που δημοσίευσε στην επίσημη ιστοσελίδα στο Facebook.
Ο Γιώργος Νταλάρας έγραψε ότι οι μπροστά στη ζωή και στο θάνατο, όλα γίνονται ασήμαντα, μηδαμινά.
Το μήνυμα του Γιώργου Νταλάρα έλεγε: «Έφυγε ένας νέος, ταλαντούχος άνθρωπος, βυθίζοντας στη θλίψη τα παιδιά του, την οικογένειά του. Ένας άνθρωπος που με τη σκέψη του, το χιούμορ του και την οξύτητα του λόγου του ήταν χρήσιμος στην κοινωνία, όπως όλοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες. Οι αντιθέσεις που είχα μαζί του στο παρελθόν, με κάνουν να λυπάμαι ακόμα πιο βαθιά. Μπροστά στη ζωή και στο θάνατο, όλα γίνονται ασήμαντα, μηδαμινά. Καλό σου ταξίδι».
Με άλλα λόγια τώρα όλα νερό κι αλάτι, μια και η σχέση Τζίμη και Νταλάρα πέρασε από σαράντα κύματα και ξεκίνησε από μια σάτιρα του Τζιμάκου με τις εμφανίσεις Νταλάρα στην Κύπρο αφιλοκερδώς και μετά σε κάθε εμφάνισή του κολλούσε αφίσες όπου έγραφε «δεν συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας».
Ε ναι ήταν παλιόπαιδο ο Τζίμης, δεν καθόταν στον απαυτό του!
Τον Πανούση τον γνώρισα με τον αξέχαστο Τάσο Μιχαηλίδη, στα Εξάρχεια, τέλος της δεκαετίας του 70. Τότε έφτιαχναν τις Μουσικές Ταξιαρχίες με τον Δρόλαπα και τον Βέκιο ενώ στις πρώτες τους εμφανίσεις στο Αχ Μαρία είχαν μαζί τους και τον Πολίτη.
Για πολλούς που δεν το ξέρουν ο Τζίμης ήταν υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα πριν ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά.
Μάλιστα είχε παραιτηθεί με μια επιστολή στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε: ««Κύριε Διοικητά, λαμβάνω την τιμήν να παρακαλέσω Υμας όπως εγκρίνητε την παραίτησιν μου εκ της Τραπέζης δια τους κάτωθι αναφερόμενους λόγους:
1) Παρότι είμαι ταλαντούχος ηθοποιός αρνούμαι να συνεχίσω να παίζω τον ρόλο του υπαλλήλου στη μεγάλη φίλη του Ελληνικού λαού την Εθνική Τράπεζα (όπως λέμε π.χ Εθνικό Θέατρο, Εθνική Πινακοθήκη, Εθνικοσοσιαλισμός κ.λ.π).
2) Η μέχρι τώρα προνομιούχα εργασία μου εις την Διοίκησιν της Έθνικής Τράπεζας στο τμήμα Συμφωνιών Ανταποκριτών Εξωτερικού δεν ήταν πάρα ένας ρόλος κομπάρσου στην καλοστημένη παράσταση των μεγαλοκεφαλαιούχων μετόχων πάνω στην πλάτη του Ελληνικού λαού (για λεπτομέρειες βλέπε γερή πολιτική ανάλυση Αντρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης, Ερυθρές Ταξιαρχίες κ.λ.π).
3) Δεν ξέρετε πόσο θα σταναχωρηθώ που θα σταματήσω να συμφωνώ εκατοντάδες πανέμορφους αριθμούς επί 8 ώρες ημερησίως και να αμοίβωμαι τόσο πλουσιοπάροχα με το υπέρογκο ποσό των Δρχ. 10.683.– μηνιαίως.Δυστυχώς όμως μου λέιπει το μεγαλύτερο προσόν για ένα τραπεζουπάλληλο (που πας κύριε χωρίς μέσον;)
4) Δεν κάνατε δεκτή αίτηση μου για άδεια άνευ αποδοχών πράγμα που δεν με απασχολεί και πολύ διότι ο πατέρας μου είναι βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και όποτε θελήσω μπορώ να επανέλθω κατόπιν βεβαίως αδιάβλητου διαγωνισμού και
5) Αρνούμαι να είμαι μισθωτός σκλάβος».
Στο τέλος της επιστολής έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του γράφοντας «Μπράβο ρε μάγκα».
Ο Τζίμης πειραχτήρι είχε χοντρή μούρλα από τότε και δεν καταλάβαινε τίποτε όταν ανέβαινε στη σκηνή.
Το 1980 βγάζουν ένα σιγκλάκι στη ζούλα το Ντίσκο Τσουτσούνι (ανεξάρτητη παραγωγή ήταν της μόδας τότε) και γίνεται ο μεγάλος χαμός, θυμάμαι στο Ριάλτο.
Τότε στα θέατρα κυρίως τα παρακμιακά όπως και σε κάποια κλαμπάκια στην Πλάκα όπως το Slylab, αλλά και στο Αχ Μαρία έβγαιναν διάφορα σχήματα και έπαιζαν ροκ, δημιουργώντας την νέα ροκ ελληνική σκηνή.
Μέσα σε αυτούς και το Τσουτσούνι του Τζίμη που έγινε δίσκος LP από την ΕΜΙ το 1982 με τις Μουσικές Ταξιαρχίες και με ένα τραγούδι δηλητήριο που έκανε τον δίσκο απαγορευμένο στο κρατικό ραδιόφωνο με τίτλο: «Ερωτικό» με μια σκληρή βρισιά ενώ ο δίσκος ήταν παραγωγή του αξέχαστου Μάνου Ξυδούς!
Στο δίσκο αυτό συμμετείχε στη φωτογράφηση ο Κώστας Γκουζγκούνης, ενώ στο εξώφυλλο είχαν μια ιερόδουλη υπέρβαρη σε κρεβάτι οίκου ανοχής!
Η εποχή ήταν πραγματικά περίεργη, είχε βγεί η Εκδίκηση της Γυφτιάς, άλλαζαν τα πράγματα και ο Τζίμης πάει περιοδεία στην επαρχία και μάλιστα στην Καρδίτσα έγινε το σόου!
Συλλαμβάνεται γιατί κατηγορήθηκε από την αστυνομία για περιύβριση θείων και εξύβριση κατά της αρχής. Στην δίκη υπεράσπιση Βαγγέλης Γερμανός, Χάρρυ Κλυν, Κατερίνα Γώγου, Δημήτρης Πουλικάκος, Νίκος Ζερβός και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Πήγαμε κι εμείς από περιέργεια να δούμε τι θα συμβεί. Μετά σε πατσατσίδικο για τα επινίκεια (συνολικά 54 μήνες φυλακή). Αθωώθηκε ο Τζίμης στο Εφετείο στη Λάρισα αλλά ήταν μια περιπέτεια η πρώτη από αυτές που θα ακολουθούσαν.
Τον Πανούση τον αγαπούσε πολύ ο Μάνος Χατζηδάκις αλλά και ο Άκης Πάνου. Τον θεωρούσαν αθεράπευτα σκληρό στην κριτική του, ενώ πάντα στο στόχαστρό του είχε το ΚΚΕ, την κυβέρνηση (όποια ήταν στην εξουσία), ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και την αριστερά του Συνασπισμού και του Τσίπρα.
Τα λέω σκόρπια γιατί και ο Τζίμης ήταν σκόρπιος και περίεργος, αλλά επι σκηνής δεν καταλάβαινε τίποτε.
Τον θυμόμαστε εκεί στην δεκαετία του 80 να βγαίνει με τον Δρόλαπα στην κιθάρα, τον Δασακλοθανάση, τον Πάζιο και με τον Βέκιο στα τύμπανα, στη σκηνή και να τα σαρώνει όλα με το πληθωρικό αλλά και τόσο μεγαλεπίβολο και άκρως δηλητηριώδες και βιτριολικό χιούμορ του.
Θεωρούσε ότι έπρεπε να πει τα πράγματα με το όνομά τους και όπως τα καταλάβαινε ο ίδιος, δεν ήταν επαναστάτης, δεν ήταν δήθεν, δεν ήταν κωλόπαιδο…
Ο Τζίμης, μας την έκανε, όπως πολλοί άλλοι από τον χώρο αυτόν και γαμώτη με τον ίδιο τρόπο…
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια