Published on July 8th, 2018 | by fileto

Παίξε Μόνικα την φυσαρμόνικα…

Παίξε Μόνικα την φυσαρμόνικα…

Μου αρέσει ο παλαιοκομματικός τρόπος που το Μαξίμου που δεν αρέσκεται στο παιχνίδι της παραμονής στην εξουσία, προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τους ψηφοφόρους αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις ώστε να είναι έστω και μετά από μια ήττα και πάλι στην εξουσία.

Αυτό φυσικά προϋποθέτει να κρατηθεί γερά στην καρέκλα μέχρι και τον Μάη, αλλά ακόμη καλύτερα και το φθινόπωρο του 2019 ώστε να πραγματοποιήσει εκλογές να ηττηθεί, με το ζητούμενο να μην πάρει η ΝΔ την αυτοδυναμία.

Αλλά και να την πάρει θέλει να διατηρήσει δυνάμεις ώστε στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας να ανατρέψει τον ρουν των γεγονότων και να ξαναπάμε σε εκλογές όπου ελπίζει με την απλή αναλογική να είναι ρυθμιστής και γιατί όχι (με το χέρι και το δάκτυλο κάποιων) εκ νέου στο τιμόνι της διακυβέρνησης του τόπου.

Το ερώτημα είναι γιατί θέλει την εξουσία;

Πάντως όχι για να σώσει την χώρα, μια και ήδη της έχει εξασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον με το τέλος των μνημονίων, με την αύξηση συντάξεων (και όχι μειώσεις που λένε οι καλοθελητές), με το τσούρμο των μειονοτήτων να στηρίζει τις επιλογές του και φυσικά αυτό που θέλει διακαώς είναι …η καρέκλα!

Αυτή η ρημάδα η καρέκλα που την λένε εξουσία μια και μπορεί να κέρδισε την κυβέρνηση, αλλά θέλει να γίνει και καθεστώς όπως αυτό που εγκαθιδρύει ο γείτονάς μας ο Ερντογάν.

Το ερώτημα παραμένει. Γιατί να θέλουμε εμείς να διατηρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;

Στα εθνικά θέματα τα αυτογκόλ που έχει βάλει είναι θεαματικά, με πρώτο τον άκομψο και μονομερή τρόπο που έκλεισε το Μακεδονικό, δίνοντας στον Ζάεφ, γή και ύδωρ και μια συμφωνία η οποία έγινε για να τραβήξουν και οι δύο την παραμονή τους στο τιμόνι των χωρών τους ακόμη λίγο παραπάνω.

Αυτό το λίγο-λίγο είναι μεγάλη πονηριά, λέει ένα τραγούδι και έχει δίκαιο βουνό.

Η ιστορία με την δήθεν συμφωνία για το όνομα της Μακεδονίας εκτός από επικίνδυνα μονομερή και με πολλά κενά, ήταν ουσιαστικά ένα τέχνασμα, προφανώς βγαλμένο από μυαλά – ξουράφια, τα οποία θέλουν σώνει και καλά Αλέξη στην Ελλάδα και Ζάεφ στα Σκόπια.

Οι σχέσεις μας με την Βουλγαρία και την Αλβανία, είναι σε κακή κατάσταση μια και στην Βουλγαρία έχουμε δώσει επιχειρήσεις και φρέσκο αίμα ενώ πήραμε τουρισμό δευτεροκλασάτο και μπόλικο παραεμπόριο, ενώ με την Αλβανία πάμε να ξεχάσουμε αυτό που είχαμε προμετωπίδα στις διμερείς μας σχέσεις και λέγεται …Βόρειος Ήπειρος!

Άφησα τελευταίες τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις οι οποίες πράγματι είναι πολύ …θολωμένες.

Μου δημιουργεί εμετική απέχθεια ο τρόπος που τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια προβάλλουν τον Ερντογάν σαν να επρόκειτο για τον κεχαγιά της ευρύτερης περιοχής.

Στην προεκλογική περίοδο η προβολή ήταν τόσο επίμονη που θα νόμιζε κανείς ότι ο Ταγίπ είχε βάλει υποψηφιότητα για πλανητάρχης των Βαλκανίων!

Και μετά τους πανηγυρισμούς της νίκης του και το άγχος των τηλεπαρουσιαστών για το ποσοστό που θα πάει μας έχουν τρελάνει στις αναμεταδόσεις ακόμη και για το …κλάσιμο του Ταγίπ!

Είναι επίσης περίεργη η συμπεριφορά μας σε διπλωματικό επίπεδο σχετικά με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς μας οι οποίοι παραμένουν εδώ και τρισήμιση μήνες έγκλειστοί χωρίς κατηγορητήριο στις φυλακές της Αδριανούπολης.

Και αντί να πάρουμε πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα και να πιέσουμε, εμείς συρόμενοι πίσω από τα φουστάνια των συμμάχων μας, ούτε καν εκλιπαρούμε (μια στάση που θα ήταν ντροπή), αλλά ούτε και πιέζουμε για την απελευθέρωσή τους.

Αυτά τα παιδιά εκεί που ζουν το δικό τους «εξπρές του μεσονυχτίου», άσχετα αν οι συνθήκες δεν έχουν σχέση με την ταινία του Άλαν Πάρκερ, αλήθεια μετά από την περιπέτειά τους, τι θα έχουν να διηγούνται;

Πηγαίνοντας στην οικονομία η κυβέρνηση έχει να πιστωθεί μόνο με ήττες οι οποίες μας κόστισαν και τις πληρώσαμε με πολλά δις!

Φόροι, μπετονοποίηση του ΕΝΦΙΑ, κάθετη πτώση ακινήτων, κανείς επενδυτής δεν έχει έρθει, εταιρείες που μετακομίζουν στα Βαλκάνια και αλλού, επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, υψηλή ανεργία.

Η ανάπτυξη είναι μια άγνωστη λέξη για μια κυβέρνηση η οποία είναι δεξιά στην πράξη και αριστερή στην σκέψη. Με άλλα λόγια είναι θολωμένη και άβουλη.

Δεν ξέρει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά της, και έχει πάθει κρίση ταυτότητας.

Όταν βλέπω αριστερούς να μιλούν δεξιά γλώσσα, τα χάνω, παθαίνω βέρτικο!

Στην κοινωνική πολιτική μιλάμε για κουτσή υγεία, ήπια έως αδιάφορη πρόνοια, επιδόματα με πλασματικό τρόπο δοσμένα, ρουσφέτια σε κομματικούς φίλους και το κυριότερο καταστροφή του κοινωνικού ιστού.

Οι οικογένειες έχουν διαλύσει μια και αναγκάζονται ζευγάρια να χωρίσουν για να μην ζαλωθεί ο είς τα βάρη του άλλου, τα παιδιά μας έχουν φύγει στο εξωτερικό, οι ηλικιωμένοι μετρούν και ξαναμετρούν τις συντάξεις τους, μια και δεν φτάνουν, βάζοντας λίγα στην άκρη για την …κακιά την ώρα.

Πραγματικά απορώ τι θετικό και αξιόλογο φέρνει στην ελληνική κοινωνία αυτή η κυβέρνηση, για να ζητήσει να παραμένει εσαεί με δεκανίκια στο τιμόνι της εξουσίας.

Και μην μου πείτε ότι είναι γλυκιά η εξουσία, γιατί γλυκό είναι …και το μέλι!