Τι με θέλεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο;
Ο Γιώργος Μουκίδης έχει γράψει ένα τραγούδι που τραγουδά ο Βασίλης Καρράς και λέει: «Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο, είναι άνοστο αστείο και κακόγουστο.
Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο, άσε με να μείνω μόνος και να ξεχαστώ…».
Πραγματικά και ενώ είχαμε πάντα κατά νου ότι ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών και της περισυλλογής, εδώ στην χώρα του Πλάτωνα, δυστυχώς ακόμη και ο Αύγουστος είναι μήνας της παιδωμής!
Βέβαια ο Μουκίδης στο ερωτικό και σπαραξικάρδιο τραγούδι του αναφέρει στο κουπλέ, ότι: Με πειράζει που δεν βλέπω πια τα μάτια σου, που σε σκέφτομαι να ψάχνεις τα κομμάτια σου.
Πότε – πότε θα με νιώθεις μα να μην πονάς, τώρα πέρασε η ώρα κι είναι αργά για μας…».
Αλλά εδώ δεν μας αφήνουν όλοι τους, να ησυχάσουμε και σκέφτονται πώς να φάνε και λίγα κομμάτια που μας απέμειναν, μαζί με την υπομονή που έχει πια εξαντληθεί.
Πέρασε ο καιρός της μεγάλης φωτιάς με τα δεκάδες θύματα και με τους υπευθύνους που δεν φταίνε ποτέ, ο καιρός της καρπαζιάς που συνεχίζεται εν τέλει και φυσικά μας περιμένει με δαύτους, ένας μήνας όπου κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει.
Ο Αύγουστος λέγεται και Δριμάρης (δρίμες = οι έξι πρώτες μέρες του Αυγούστου που κατά τη λαϊκή δοξασία είναι δυσοίωνες), Πενταφάς (λόγω της αφθονίας των καρπών), Καλός Μήνας, Παχομύγης (γιατί είναι παχιές οι μύγες), Συκολόγος (γιατί ωριμάζουν τα σύκα).
Όπως προαναφέραμε στη λαϊκή παράδοση ο Αύγουστος ορίζεται από την αφθονία των καρπών του: «Συκολόγος», «Τραπεζοφόρος» και «Διπλοχέστης» (!) είναι κάποιες από τις δημώδεις ονομασίες του.
Επίσης, οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια», γιατί οι άνθρωποι πίστευαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας», δηλαδή, ό,τι καιρό κάνει κάθε ημέρα, τον ίδιο καιρό θα έχει και ο αντίστοιχος μήνας του χρόνου.
Αυτές οι δώδεα πρώτες μέρες του Αυγούστου ήσαν επίσης γνωστές και ως «δρίμες». Κατά τη διάρκειά τους δεν έπρεπε να κολυμπήσει κανείς, ούτε και να κόψει ή να πλύνει σταφύλια και σύκα – κανείς δεν ξέρει γιατί…
Και βέβαια στα μέσα του Αυγούστου, το «Δεκαπενταύγουστο», είναι η μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που γιορτάζεται με λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα, η οποία, συνήθως, είναι κλειστή λόγω διακοπών αυτές τις ημέρες.
Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιάνναρης έχει γυρίσει μια ενδιαφέρουσα δραματική ταινία με τίτλο «Δεκαπενταύγουστος», όπου αφηγείται τις ιστορίες των ενοίκων μιας πολυκατοικίας, οι οποίοι φεύγουν για τις διακοπές τους, ενώ ένας διαρρήκτης εισβάλλει στα άδεια διαμερίσματά τους, παραβιάζοντας τα μυστικά τους…
Μακάρι ο Αύγουστος να μας φέρει μόνο καλά πράγματα, όπως ξεκούραση και καρπούς, και όχι τις συμφορές που μας κόμισε ο προκάτοχός του, ο Ιούλιος, και μακάρι να δικαιώσει το όνομά του, και να αποδειχθεί ευοίωνος.
Όσο για την έννοια του σεβασμού που εμπεριέχει το όνομά του, ας τη θυμούνται στις διακοπές τους όσοι επιμένουν να χρησιμοποιούν τη μνήμη των νεκρών δι’ ίδιον όφελος.
Λίγη τσίπα, είπαμε!
Ο πιο τραγουδισμένος μήνας του χρόνου, είναι ο Αύγουστος. Μήνας αφιερωμένος στην Παναγία, μήνας με τα μερομήνια, τα μελτέμια, και το ολόκληρο φεγγάρι του.
Επιλέξαμε μερικά απ’ τα τραγούδια που ερμήνευσαν με πάθος, συγκίνηση και συναίσθημα κάποιοι εκ των πιο αγαπημένων μας τραγουδιστών.
Νίκου Παπάζογλου, «Αύγουστος», καθώς έσκυβε επάνω μου χιλιάδες φιλιά, διαμάντια που απλόχερα που χάριζε… γράφτηκε για τον σεισμό της Θεσσαλονίκης και για το φευγιό του Νίκου στο Πήλιο.
Δημήτρης Μητροπάνος , «Τον Αύγουστο που μου χρωστάς», στίχοι: Φίλιππος Γράψας – μουσική: Μάριος Τόκας… Τον Αύγουστο που μου χρωστάς τον ξέχασες,
σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες, κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε, φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε.
Πάνος Μουζουράκης, «Αύγουστος», Τώρα που τα σύννεφα σκόρπισαν πια
Θέλεις να γυρίσουν μα είναι ήδη μακριά. Στο ταξίδι ρόδα που κυλά
Παντελής Θαλασσινός, «Αύγουστος είναι», στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα, αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα, Του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία, να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία.
Έλλη Πασπαλά, «Αύγουστος», στίχοι: Ελένη Ζιώγα – μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα, Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο, Κι ο δρόμος σ’ ένα διάφανο ουρανό.
Μες στην αγκαλιά μου ό,τι ακριβότερο. Κι ο κόσμος ένα βότσαλο μικρό…
Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ. Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες. Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ. Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες…
Γλυκερία, «Δεκαπενταύγουστος», στίχοι: Τάκης Συρέλλης – μουσική: Άκης Δαούτης, Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου, Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου, Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό…
Βασίλης Καζούλλης, «Τα φιλιά του Αυγούστου», Με τα λόγια και τα χάδια, έμειν’ η ψυχή μου άδεια, τα φιλιά του Αυγούστου, κάστρα γκρεμισμένα.
Ορφέας Περίδης, Αύγουστος: Μέσα στ’ Αυγούστου τη νυχτιά, ο ουρανός, τ’ αστέρια,
δίχτυ πλεγμένο με το φως, του ανέμου περιστέρια!
Αυτός ο όμορφος μήνας του χρόνου με τα πλούτη και τις δροσιές των διακοπών, κρύβει τέτοια πίκρα που οι στιχουργοί την έχουν αποτυπώσει θαυμάσια.
Γιατί τελικά η αυτοκριτική στη ζωή μας είναι μια δύσκολη κατάσταση και διαδικασία που πονά!
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια