Published on December 9th, 2018 | by fileto

Τα βαλκανικά ζιζάνια…

Πολλούς χαρακτηρισμούς έχουν δώσει στα Βαλκάνια τα οποία πάνω από τρεις αιώνες και ιδιαίτερα στα τελευταία 130 χρόνια συνταράσσονται από εθνικιστικές και μειονοτικές διεκδικήσεις αλλά και διαχωρισμούς μέσα από τις αλλεπάλληλες συνθήκες του εξωτερικού παράγοντα που πάντα έβαζε το δαχτυλάκι του.

Φυσικά δεν ξέσπασε ως κεραυνός εν αιθρία αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια με τις εθνοτικές και άλλες διενέξεις οι οποίες πάλι από τον εξωτερικό παράγοντα πυροδοτούνται και μάλιστα με ταχύκαυστο φυτίλι.

Η κυβέρνηση είναι ανήμπορη πια να διαχειριστεί την κατάσταση μια και έχει δεθεί στο άρμα του Αμερικανικού παράγοντα και αυτό φάνηκε όταν πρόσφατα στη Μόσχα ο Πούτιν τους κέρασε καφέ – Αμερικάνο, λέγοντάς τους κατάμουτρα, ότι δεν σας σηκώνει το κλίμα στη χώρα της κόκκινης αρκούδας.

Και ξαφνικά τα εθνικά θέματα συνταράσσουν την ελληνική κυβέρνηση, με τετελεσμένο ακόμη και το θέμα των πρόωρων εκλογών που θα αποτελέσει και την ανατροπή των σχεδίων Τσίπρα για εκλογές όχι στο τέλος της 4ετίας αλλά και ένα μήνα μετά.

Το Μαξίμου δείχνει να πιέζεται ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, ειδικά με την υπόθεση του Μακεδονικού και την τάση του Ζόραν Ζάεφ να υπονομεύει τη συμφωνία των Πρεσπών με κάθε τρόπο, μια και το χούι αλλά και τα εσωτερικά των Σκοπίων ήταν πάντα στην κατεύθυνση μια μεγάλης Μακεδονίας (!) η οποία ενώ ξέρουμε ότι είναι Ελληνική και εντόνως κομμάτι του Ελληνισμού, οι σκοπιανοί από την τελευταία τρύπα του ζουρνά θέλουν να μεταμορφωθούν σε σόλο κλαρίνο.

Μπορεί να φαίνεται ότι ο εκνευρισμός είναι έντονος στην κυβέρνηση, από την άλλη τόσο ο εγωισμός που πηγάζει από την δίψα για εξουσία μέχρι το μεδούλι της τετραετίας, όσο και το πείσμα ότι η θέση τους είναι η καλύτερη, τους οδηγεί στο να λένε αρλούμπες και να χάνουν συνεχώς ψηφοφόρους…

Και να ήταν μόνο αυτό που είναι και κορυφαίο; Ξαφνικά προέκυψε εκτός από το Μακεδονικό, και το Αλβανικό.

Όπως αναφέρουν τα «Νέα», μετά τη ρήξη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις με την υπόθεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα και την προσπάθεια του Εντι Ράμα να ηρεμήσει το κλίμα ανάμεσα σε Τίρανα και Αθήνα, η αιχμηρή ανακοίνωση του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών έριξε εκ νέου λάδι στη φωτιά. Η αλβανική πλευρά έκανε λόγο για μια «σειρά δολοφονιών Αλβανών», καταλογίζοντας «εξτρεμιστικό υπόβαθρο», «ρητορική μίσους» – παρότι η τελευταία δολοφονία στην Καβάλα, η οποία στάθηκε η αφορμή για την ανακοίνωση, φέρεται να έχει γίνει από αλβανό πολίτη -, ενώ διαμαρτύρεται για «καθυστερήσεις» στην επίλυση των υποθέσεων από τις ελληνικές αρχές.

Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε με έντονο τρόπο, όμως, φαίνεται ότι το γυαλί έχει ραγίσει και το αλβανικό μέτωπο αναμένεται να είναι ανοικτό για πολύ καιρό ακόμη.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, και βεβαίως οι συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας και οι πολεμικές ιαχές στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ήρθε και η ρήξη μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας για να χαλάσει ακόμη περισσότερο το κλίμα.

Το γεγονός ότι η Τουρκία έχει στενή συνεργασία με τη Ρωσία και η Μόσχα έστειλε απειλητικά μηνύματα στη Λευκωσία να μην «σφιχταγκαλιάζεται» με τους Αμερικανούς, είναι σημάδι ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να προσεχθεί. Η σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας (αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην κυριολεξία), μοιάζει με την σύγκρουση των βουβαλιών που τελικά την πληρώνουν τα βατράχια.

Και σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελε η Ελλάδα να ανοίξει ένα πολύ σκληρό μέτωπο στην περιοχή της Κύπρου, με την Τουρκία να παίζει ενεργό ρόλο και η Ρωσία να την στηρίζει, αλλά και να έχει αμφιβολίες για το τσατσιλίκι με την Ελλάδα και το Ισραήλ.

Αυτή η εικόνα θα ήταν και το κύριο θέμα στο προ ημερών τετ α τετ μεταξύ Τσίπρα και Πούτιν.

Μπορεί η διπλωματία δια της διαρροής να έβγαλε στη δημοσιότητα με –νον πέιπερ- ότι τα ενεργειακά ήταν σε πρώτο πλάνο, αλλά ουσιαστικά και αυτό φάνηκε στην κοινή συνέντευξη Τσίπρα – Πούτιν ότι τελικά το κυρίως μενού στην συνάντηση ήταν τα εθνικά ζητήματα, κυρίως η συμφωνία των Πρεσπών, για την οποία η Ρωσία αντιδρά και είναι έτοιμη ακόμα και να θέσει βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Μάταια ο Έλληνας Πρωθυπουργός επεχείρησε να υπάρξει πλήρης ομαλοποίηση των ελληνορωσικών σχέσεων και να στηθούν εκ νέου γέφυρες ειλικρινούς συνεργασίας και επικοινωνίας. Το τραγούδι του Ντέμη Ρούσου που τραγούδησε και η Μαρινέλα «παρ’ το φεγγάρι και κάντο βέρα μου…που επαιάνησε μετά την κατάθεση στεφάνου ο Τσίπρας στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στην παγωμένη και κατά κυριολεξία Μόσχα ήταν και το κερασάκι στην τούρτα, μια και Ρώσοι εν μέρει μας βλέπουν σαν τόπο διακοπών και όχι συνομιλητή για δουλειές!

Αυτό το κλίμα λοιπόν με τους εθνικιστές να φωνάζουν στα Σκόπια για Μακεδονία του Αιγαίου, με τους ομοιδεάτες τους στο Αργυρόκαστρο να φωνάζουν για την χαμένη Τσαμουριά, με τους Τούρκους να μας λένε ότι η Θάσος ανήκει στην Ελλάδα και γιαυτό δεν ζητάμε μερίδιο από τον Πρίνο, αλλά θέλουμε μερίδιο σε όποιο άλλο μέρος τρυπήσετε, είναι πλέον φανερό ότι τα ζιζάνια άρχισαν να μεγαλώνουν μέσα στο παγωμ΄’ενο χειμερινό τοπίο και χρειάζεται επειγόντως ράουνταπ για να εξαφανιστούν τουλάχιστον εν μέρει…

Αλλά ποιος θα το κάνει; Η δήθεν αριστερή κυβέρνηση με τον Καμμένο συνέταιρο; Παράλογο!