Άποψη - Γνώμη

Published on February 2nd, 2019 | by fileto

0

Μα τόσο αγάπη για την Βενεζουέλα…

Πραγματικά έχω πολλές απορίες καθότι είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι, από αυτούς που λένε σήμερα ότι γουστάρουν Αλέξη και ΣΥΡΙΖΑ ανάθεμα κι αν γνωρίζουν ότι:

Ποια και τι είναι η «Βενεζουέλα»,

Σίγουρα το 95% αγνοεί την πρόσφατη πολιτική ιστορία και τις πολιτειακές συνιστώσες (πρόεδρος, Ανώτατο Δικαστήριο, Κοινοβούλιο, Εθνοσυνέλευση, Κεντρική Τράπεζά, σύνταγμα) του σημερινού πολιτικού αδιεξόδου,

Προφανώς το 99% αναφέρεται στο ξενοκίνητο πραξικόπημα χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ανταρσία/εξέγερση,

Κάτι παραπάνω από σίγουρα, το 100% αναφέρεται στον συμπαγή βενεζουελάνικο λαό χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο λαός αυτός είναι βαθύτατα διαιρεμένος, ότι δηλαδή υπάρχουν 2 λαοί και όχι ένας…

Και να ήταν μόνο αυτά;

Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, ο κίνδυνος του εμφυλίου πολέμου είναι πραγματικός χωρίς προεδρικές και βουλευτικές εκλογές.

Η επέμβαση των ΗΠΑ δεν διενεργείται με όπλα αλλά με δολάρια που καθιστούν αναπόφευκτη την υπερίσχυσή τους, και τέλος

Η Κίνα είναι μεγάλος δανειστής και επενδυτής στη χώρα του Μαδούρο ενώ η Ρωσία μεγάλος προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού που δεν πρόκειται να θυσιάσουν τα οικονομικά συμφέροντά τους για να προστατεύουν τον πρεζιντέντε Μαδούρο, αλλά και ούτε μπορούν άλλωστε να το κάνουν.

Για να μάθεις καλύτερα θα πρέπει να παρακολουθήσεις την αριστερή δημοσιογραφία η οποία λέει δια χειρός Γιώργου Σταματόπουλου, ότι: «Η έννοια δημοκρατία δεν έχει εντελώς αποσαφηνιστεί στις πράξεις και στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων της οικουμένης -ο καθένας τη «μεταφράζει» κατά τα συμφέροντά του και με βάση το κοσμοείδωλο που έχει καταφέρει να συμπήξει κατά τα χρόνια της ωριμότητας, της ακαδημαϊκής του θητείας τέλος πάντων.

Πολλοί ντούροι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επικροτούν την κίνηση της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα να ανατρέψει το καθεστώς που εκπροσωπεί ο Μαδούρο. Καθεστώς αυταρχικό μεν, που έχει καταπατήσει κάθε έννοια δημοκρατίας και έχει, λέει, οδηγήσει τον λαό σε εξαθλίωση, αλλά που έχει προκύψει από εκλογές.

Και έστω οι εκλογές ήσαν νοθευμένες και παράνομες· πρώτη φορά συμβαίνει αυτό στον κόσμο της Δύσης; Σημασία έχει πώς αντιδρούν οι πολέμιοι αυτού του καθεστώτος. Ιδού: με τον ίδιο αυταρχισμό! Διαφωνούν, λένε, με τον πραξικοπηματικό τρόπο του Γουαϊδό αλλά τον δικαιολογούν (!) υπενθυμίζοντας ότι ο Μαδούρο έχει καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατικού θεσμού, ότι την εκλογική του νίκη δεν την έχουν αναγνωρίσει οι πλείστοι «πεπολιτισμένοι», ότι έχει οδηγήσει τη χώρα σε αφόρητη φτώχεια. Καλά όλα αυτά. Δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που διοικείται από οιονεί τυράννους, ουδείς όμως από τους ευαίσθητους «δημοκράτες» εναντιώθηκε ποτέ σε αυτές τις άλλες χώρες [Τουρκία π.χ.]».

Ψιλομπαρμπούτσαλα μου φαίνονται όλα αυτά και δεν τα πιστεύω ότι έτσι είναι.

Διαβάζω κάπου αλλού ότι, στη συνάντηση που είχε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ του ΚΚΕ, με τον Επιτετραμένο της Βενεζουέλας στην Ελλάδα υποστήριξε ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της χώρας είναι ο Νικολάς Μαδούρο και επανέλαβε την αλληλεγγύη των Ελλήνων κομμουνιστών στον βενεζουελάνικο λαό, που βιώνει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και κρίση και έχει αυτός και μόνο την ευθύνη να καθορίζει την τύχη της χώρας του.

Όμως αυτό που η Αντιπολίτευση κάνει σήμερα στη Βενεζουέλα -αποχή από την εκλογική διαδικασία του 2018 και εν συνεχεία αμφισβήτηση του αποτελέσματος, δηλαδή της εκλογής του Μαδούρο στην προεδρία- είναι αυτό που το ΚΚΕ και η Αριστερά είχαν κάνει στις εκλογές του 1946!!!…

Επιπλέον, το ΚΚΕ εξαπόλυσε στη συνέχεια εμφύλιο πόλεμο πατώντας πάνω στην έλλειψη νομιμοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος ενώ το Κοινοβούλιο στη Βενεζουέλα (που ελέγχεται πλειοψηφικά από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης) απλώς ζητάει επανάληψη των προεδρικών εκλογών…

Επομένως, η αναγνώριση του Μαδούρο ως «νόμιμου προέδρου της Βενεζουέλας» ισοδυναμεί πολιτικά με την «αναγνώριση της αποχής του 1946 ως ιστορικού λάθους και αποκήρυξη του εμφυλίου που επακολούθησε ως κοινωνική ανάκτηση της νομιμοποίησης που δεν είχε το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε με την αποχή του ΚΚΕ»…

Με δυό λόγια, το ΚΚΕ χάριν του αφηρημένου αντιαμερικανισμού του αποκηρύσσει την ίδια του την ιστορία και ολοκληρώνει την εθνική προσαρμογή του («εθνικοποίηση») που ξεκίνησε με τη θέση του στο μακεδονικό…

Αυτά τα γράφουν αριστεροί για να εξηγούμαστε…

Τελικά τι γίνεται στη Βενεζουέλα ποτέ δεν θα μάθουμε μια και η δεξιά αρθρογραφία τα λέει αλλιώς όπως η ΕΕ και η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Κι επειδή φυτείες δεν έχουμε, αλλά ούτε και off shore στην μακρινή και εξωτική Βενεζουέλα, θα θυμηθούμε τα λόγια του Νίκου Εγγονόπουλου για τον Σιμόν Μπολιβάρ:

«Μ π ο λ ι β ά ρ !  Όνομα από μέταλλο και ξύλο, είσουνα ένα λουλούδι μέσ’ στους μπαχτσέδες της Νότιας Αμερικής.

Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών μέσ’ στην καρδιά σου, μέσ’ στα μαλλιά σου, μέσα στο βλέμμα σου.

Η χέρα σου είτανε μεγάλη σαν την καρδιά σου, και σκορπούσε το καλό και το κακό.

Ροβόλαγες τα βουνά κι’ ετρέμαν τ’ άστρα, κατέβαινες στους κάμπους, με τα χρυσά, τις επωμίδες, όλα τα διακριτικά του βαθμού σου,

Με το ντουφέκι στον ώμο αναρτημένο, με τα στήθια ξέσκεπα, με τις λαβωματιές γιομάτο το κορμί σου,

Κι’ εκαθόσουν ολόγυμνος σε πέτρα χαμηλή, στ’ ακροθαλάσσι,

Κι’ έρχονταν και σ’ έβαφαν με τις συνήθειες των πολεμιστών Ινδιάνων,

Μ’ ασβέστη, μισόνε άσπρο, μισό γαλάζιο, για να φαντάζης σα ρημοκκλήσι σε περιγιάλι της Αττικής,

Σαν εκκλησιά στις γειτονιές των Ταταούλων, ωσάν ανάχτορο σε πόλη της Μακεδονίας ερημική»…

Τα’ ακούς Τσίπρα;


About the Author



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to Top ↑