Άποψη - Γνώμη

Published on January 26th, 2020 | by fileto

0

Κι όμως οι Τούρκοι φοβούνται τους Έλληνες!

Μπορεί να φωνάζει και να απειλεί ο Ερντογάν και τα στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά η πρόσφατη ιστορία των δύο λαών μας δείχνει ότι οι Τούρκοι φοβούνται τους Έλληνες και αυτό δεν αλλάζει.

Κάτι η επανάσταση του 1821, κάτι η απόβαση του ελληνικού στρατού στην Σμύρνη, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και το γεγονός ότι η Ελλάδα βρέθηκε τόσο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και στον Δεύτερο με την μεριά των νικητών, δεν αφήνουν περιθώρια για λάθη και …παλλικαρισμούς.

Και μόνο η εμμονή τους να λένε σε μεικτές παρέες που παρευρίσκονται Έλληνες ότι …σας πετάξαμε στη θάλασσα και άλλα κρύα αστεία, φανερώνει μια υπεροψία, η οποία αποκρύπτει έναν βαθύ φόβο, ότι ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται.

Παρά τις μεγαλοστομίες των κυβερνητικών στελεχών, οσάκις η Τουρκία βρίσκεται σε μια πλεονεκτική θέση, πάντα στα φυλοκάρδια τους υποβόσκει και η …ανησυχία!

Οι γενοκτονίες που συνέβησαν στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιξαν όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς.

Ειδικά για τους Πόντιους, μία ελληνική ράτσα που δέχτηκε τις περισσότερες διώξεις και αγριότητες από τους Νεότουρκους, ο Κεμάλ είναι ο υπαίτιος και υποκινητής των σφαγών που συντελέστηκαν.

Οι Τούρκοι δεδομένα έχουν στο μυαλό τους τον Κεμάλ ως ήρωα και έναν κραταίο ηγέτη, τολμηρό και τρομερό, φόβητρο για κάθε εχθρό που κατασκευάζει η τούρκικη προπαγάνδα.

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όμως υπάρχουν περιστατικά, τα οποία αποδομούν περισσότερο την εικόνα του Ατατούρκ.

Τον Ιούνιο του 1919, ένα μήνα μετά την απόβαση του στη Σαμψούντα, για να ξεκινήσει, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του, τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο Κεμάλ επισκέφτηκε την Κάβζα, μία περιοχή του δυτικού Πόντου που ανήκε στη μητρόπολη Αμάσειας, με 44 ελληνικά χωριά, η οποία είχε αναπτύξει ισχυρή αντίσταση στις τούρκικες αυθαιρεσίες.

Λόγω της αντάρτικης δράσης ήταν επόμενο η περιοχή να δεχθεί όλη τη μανία του τούρκικου φανατισμού. Το 80% του πληθυσμού σφάχτηκε ή πέθανε από τις κακουχίες της εξορίας.

Στις αρχές εκείνου του καλοκαιριού, στην πλατεία της Κάβζας, ο Κεμάλ ήρθε ενώπιος ενωπίω με έναν Έλληνα αντάρτη.

Πρόκειται για τον ξακουστό Βασίλειο Τσαουσίδη, ο οποίος κατάφερνε επί 25 χρόνια να ξεφεύγει με πανούργο τρόπο τις παγίδες που του έστηναν.

Οι Τούρκοι τον μισούσαν και του απέδωσαν το προσωνύμιο «Πιτς Βασίλ», που σημαίνει παιδί αγνώστου πατρός.

Μάλιστα ο Τσαουσίδης το 1915 φυλακίστηκε στις φυλακές της Αμάσειας, αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει.

Ο αρχιαντάρτης της Κάβζας είχε λάβει ένα μεγάλο σπαθί Ρώσου Αξιωματικού, το οποίο του το είχε δωρίσει ο στρατηγός Λιαχώφ, τον Απρίλιο του 2016, όταν ο αρχηγός των ρωσικών στρατευμάτων που είχαν καταλάβει την Τραπεζούντα, κάλεσε μέσω επιστολής στον Μητροπολίτη Αμάσειας Γερμανό Καραβαγγέλη όλους τους οπλαρχηγούς του Δυτικού Πόντου.

Ο Έλληνας αντάρτης συναντήθηκε με τον Κεμάλ Ατατούρκ, χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Έφιππος και οπλισμένος ο Πιτς Βασίλ, άοπλος και πεζός ο Κεμάλ.

Ο Ατατούρκ του έκανε παρατήρηση, «γιατί κυκλοφορούσε οπλισμένος».

Τότε ο Τσαουσίδης τον ύβρισε σκαιότατα για το θράσος που είχε να του κάνει παρατήρηση.

Το επεισόδιο έληξε εκεί, αλλά η γενικότερη δράση του και τα πλήγματα που κατάφερνε εναντίον του τούρκικου στρατού είχαν ως αποτέλεσμα να επικηρυχθεί για 5000 χρυσές τουρκικές λίρες. Παρά ταύτα κατάφερε να διαφύγει μεταμφιεσμένος στην Ελλάδα το 1924 από τη Σαμψούντα.

Ο Έλληνας που εξευτέλισε δημοσίως τον Κεμάλ εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο όπου και πέθανε το 1938. Την ίδια χρονιά που έφυγε και ο Ατατούρκ.

Αυτή είναι μια ιστορία από τις πολλές που γνωρίζουμε.

Από την άλλη υπάρχει και κάτι άλλο που είναι κοινό για τους δύο λαούς και έχει να κάνει με την προκατάληψη και τις δεισιδαιμονίες.

Και οι δύο λαοί Έλληνες και Τούρκοι, μέσα στην καθημερινότητά μας πιστεύουμε βαθειά σε ορισμένα πράγματα, που κι αυτό κάτι σημαίνει.

Για παράδειγμα το κακό μάτι, στην Τουρκία το αποκαλούν «ναζάρ».

Το μάτι, η βασκανία είναι κάτι στο οποίο πιστεύουν πολύ στην Τουρκία. Άλλωστε και εκεί θα συναντήσει κανείς τα χαρακτηριστικά φυλακτά – «ματάκια» που έχουν πάνω τους πολλοί Τούρκοι πολίτες προκειμένου να προφυλαχθούν από την κακή ενέργεια. Στην Τουρκία το «μάτι» αποκαλείται, «ναζάρ» και ενδέχεται να το δείτε ακόμη και τυπωμένο σε μωρουδιακά ρούχα.

«Χτύπα ξύλο». Το συνήθειο του να χτυπά κανείς ξύλο προκειμένου να αποτρέψει το κακό είναι διαδεδομένο σε πολλές χώρες του κόσμου και κυρίως στην Ευρώπη. Ετσι και στην Τουρκία, οι Τούρκοι χτυπούν τρεις φορές σε ξύλο, ενώ παράλληλα τρίβουν τον λοβό του αυτιού τους για να αποτρέψουν τα μοχθηρά σχέδια του κακού. «Κακό μάτι να μη σε βρει» είναι η συνηθισμένη φράση που αναφέρουν στη γειτονική χώρα.

Μια συνήθεια από την Τουρκία, που μάλλον δεν έχουμε ακούσει είναι εκείνη του… μπουγέλου. Οι Τούρκοι συνηθίζουν να πετούν νερό όταν κάποιος φεύγει για ταξίδι. Αφού ρίξουν νερό στην είσοδο του σπιτιού και στο κατόπι του λένε: «Είθε να φύγεις και να έρθεις τόσο εύκολα, όσο και το νερό που τρέχει».

Και το κορυφαίο: Βουίζει το αυτί σου, κάποιος σε… θάβει πίσω από την πλάτη σου.

Αυτό είναι που φοβίζει περισσότερο μια και όπως αναφέρει η παράδοση, αν βουίζει το δεξί αυτί, τότε κάποιος λέει καλά πράγματα για εσένα. Αντίθετα, αν το βουητό είναι στο αριστερό αυτί, τότε κάποιος μιλά άσχημα πίσω από την πλάτη σου.

Τέλος, όπως σε πολλούς πολιτισμούς, έτσι και στην Τουρκία είναι μεγάλη γρουσουζιά να σπάσει καθρέφτης. Την ίδια στιγμή, η πίστη στο κακό μάτι, κάνει τους Τούρκους να εικάζουν πως η επίδραση της κακής του ενέργειας μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το σπάσιμο του καθρέφτη. Οι Τούρκοι θεωρούν όπως και εμείς εδώ στην Ελλάδα, πως ο σπασμένος καθρέφτης μπορεί να φέρει ως και 7 χρόνια κακοτυχίας.

Τελικά μάλλον βουίζει το αυτί του Ερντογάν και ο καθρέφτης που έδωσε σαν δώρο στη Μέρκελ, ίσως να σπάσει και μάλιστα τις επόμενες μέρες!


About the Author



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to Top ↑