Άποψη - Γνώμη

Published on March 25th, 2013 | by fileto

0

Η επανάσταση του 1821 και οι «φιλεύσπλαχνοι» ξένοι

Για την ελληνική επανάσταση φυσικά και δεν ισχύουν όσα κατασκευάζονται εκ των υστέρων με υλικά του χθες ή του σήμερα, κομμένα και ραμμένα σ’ ευρωπαϊκά ή αγοραία πατρόν.

Το ’21 ήταν εθνικοκοινωνικό κίνημα με τον εθνικό χαρακτήρα να βαραίνει πάνω στον κοινωνικό, γι’ αυτό και η εξέλιξή του αποδείχνεται μετέωρο βήμα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει επιστημονικά το βασικό χαρακτήρα που έπαιξαν οι ναύτες, αγρότες, κλεφτουριά και άτακτοι στον προδομένο αγώνα.

Από τις πρώτες ώρες της επανάστασης χρειάστηκαν χρήματα για τον αγώνα. Τα πλιάτσικα τα μοιράζονταν οι μεγάλοι οπλαρχηγοί, οι κοτζαμπάσηδες και οι λοιποί άρχοντες και προύχοντες.

Άλλοι πόροι για τη συντήρηση του στρατού δεν υπήρχαν γιατί η δεκάτη (φόρος στην παραγωγή, στάρι, σταφίδα, λάδι) πήγαινε στις αποθήκες των κοτζαμπάσηδων και δεν μπορεί να υποστηριχτεί πως υπήρχε ενιαία, κεντρική διοίκηση και «δημοσιονομική πολιτική».

O καθηγητής A. Aνδρεάδης γράφει σχετικά για τα δάνεια: «O περισωθείς προϋπολογισμός του 1823 μας δίδει συγκεκριμένη εικόνα των δυσχερειών. Τα έξοδα υπελογίζοντο εις 38.616.000 γρόσια (ένα γρόσι = 0,60 χρυσά λεπτά) εξ ων η πολιτική διοίκησις απερρόφα μόνον 6 εκατομ. και των υπολοίπων 1/4 το ναυτικό και 3/4 ο στρατός».

Γι’ αυτό λοιπόν και ο «Άρειος Πάγος της Xέρσου Eλλάδος», η κυβέρνηση της Στερεάς Ελλάδας (23/11/1821), ψήφισε να ληφθεί δάνειο από το εξωτερικό. Τα βλέμματα στράφηκαν στους τραπεζίτες του Λονδίνου και η κυβέρνηση A. Μεταξά επιφορτίστηκε τις διαπραγματεύσεις. (Οι ομοιότητες με τα σημερινά δεν είναι διόλου συμπτωματικές).

H αγγλική χρηματαγορά περνούσε κρίση και ο Μαυροκορδάτος, άνθρωπος των Άγγλων, είχε δυσκολίες για το δάνειο. Το χρηματιστήριο του Λονδίνου είχε ήδη δανείσει με μεγάλο τόκο χώρες σαν την Χιλή, Κολομβία, Αργεντινή, Μεξικό, Δανία και Βραζιλία. Στις 9 Φλεβάρη 1824 υπογράφεται η σύμβαση για το πρώτο δάνειο με επαχθείς όρους. H ονομαστική του αξία ήταν 800.000 λίρες στερλίνες και μπήκαν σαν υποθήκες τα εθνικά χτήματα (γαίες) καθώς και τα έσοδα των τελωνείων, των αλυκών και των ιχθυοτροφείων, κρατήθηκε προκαταβολικά το τοκοχρεωλύσιο ενός έτους, οι τόκοι δύο χρόνων, οι προμήθειες (μίζες) και διάφορα άλλα έξοδα. Πόσα χρήματα έφτασαν στην Ελλάδα; Μόνο 250.000 λίρες στερλίνες. Ακριβώς τόσο!.

O Mαυροκορδάτος (και οι άνθρωποί του) «εργάστηκαν» για τη σύναψη του δεύτερου δανείου τόσο από το Λονδίνο όσο και από το Παρίσι.

Στις 25/1/1825 παίρνει πάλι από τη χρηματαγορά του Λονδίνου δάνειο 2.000.000 στερλινών με τόκο 5%. Ξαναμπήκαν υποθήκη (εκποίηση – αξιοποίηση το λέμε τώρα) οι εθνικές γαίες και μάλιστα με τον όρο το δάνειο να δοθεί σε 12 δόσεις. Πόσο πήρε η κυβέρνηση από το δεύτερο δάνειο ενώ χρεώθηκε 2 εκατ. λίρες; Μόνο 230.115 λίρες, ένα σελίνι και μία πένα! Τα υπόλοιπα καταβροχθίστηκαν από τους… μεσάζοντες. Σαν να μην έφτανε αυτό (εκτός από τις μπάζες του Μαυροκορδάτου) η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αγοράσει και δύο (2) φρεγάτες από τους Άγγλους, πράγμα για το οποίο γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά στον ελληνικό και ευρωπαϊκό τύπο.

Ακόμα και ο A. Kοραής (γνωστός για τις συντηρητικές του απόψεις στο θέμα της επανάστασης) έγραφε: «Το δάνειον δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργεσίαν. Και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν δανείσει πολλά αργύρια αν ο διάβολος ήθελε μετά χαράς παράσχει πολλά ενέχυρα…».

Είναι αλήθεια πως δίπλα στο άδολο φιλελληνικό πνεύμα στην Ευρώπη προστέθηκε και η απαίτηση των Άγγλων τοκογλύφων να μη χάσουν τα δάνειά τους και έτσι οι Εγγλέζοι Σάιλοκ έγιναν άθελά τους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας και αυτονομίας. Όμως, όπως σημειώνουν ιστορικοί της επανάστασης, η ιστορία των δανείων είναι μία των θλιβερότερων σελίδων της επανάστασης. Να πώς το διατυπώνει ο αστός ιστορικός Ανδρεάδης:

«O θέλων λοιπόν να διατυπώσει βραχύλογον κρίσιν περί των οικονομικών της επαναστάσεως πρέπει να είπη ότι ο μεν ελληνικός λαός υποβληθείς εις βαρειάς θυσίας έπραξε το καθήκον του οι κυβερνήται του όμως δεν υπήρξαν εις το ύψος της αποστολής των· οι δε ξένοι κεφαλαιούχοι μας εξεμεταλλεύθησαν πολύ μάλλον ή μας εβοήθησαν. Δυστυχώς η κρίσις αυτή εφαρμόζεται και εις την ακολουθήσασα την μάχην του Ναβαρίνου εκατονταετή ημών δημοσιονομική πολιτική».

Πώς αντιμετώπιζε ο άνθρωπος των Άγγλων, Μαυροκορδάτος το πολιτικό ζήτημα; Ιδού!

«H Ελληνική Επανάσταση δεν έχει σχέση με τα φιλελεύθερα κινήματα των καρμπονάρων, των ριζοσπαστών και των κοινοτικών.

H Ελλάς ελευθερωθείσα δια του λαού αυτής ευψυχούν πνεύμα και δια την γεωγραφικήν της θέσιν μπορεί να γίνει ωφέλιμος εις τα συμφέροντα της Mεγάλης Βρετανίας». (Άπαντα Τρικούπη, τόμος Γ’, σελ. 294).

Δεν είναι τυχαίο ότι στον πολιτικό χάρτη της εποχής ο Kωλέττης πρακτορεύει τα συμφέροντα των Γάλλων, ο Μαυροκορδάτος των Εγγλέζων και ο Κολοκοτρώνης «κοιτάει» προς τον Τσάρο.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η γέννηση του ελληνικού κράτους σημαδεύτηκε από την ξενοδουλεία, τους εμφύλιους σπαραγμούς, την πρόσδεση της χώρας μας στο άρμα των τότε μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων. Τα ιστορικά διδάγματα μπορούν να βγουν αρκεί να μην εθελοτυφλούμε και να στηριζόμαστε βασικά στις δικές μας δυνάμεις.


About the Author



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to Top ↑