Μόνη λύση η δημιουργική καταστροφή

Ο όρος «δημιουργική καταστροφή» είναι έμπνευση του Αυστριακού οικονομολόγου Γιόζεφ Σουμπέτερ (Joseph Alois Schumpeter) και περιγράφει μία διαδικασία εξυγίανσης στην οικονομία, κατά την οποία παρωχημένες και πεπαλαιωμένες επιχειρήσεις κλείνουν, και στην θέση τους δημιουργούνται νέες, σύγχρονες, τεχνολογικά εξελιγμένες και διοικητικά αποτελεσματικές.

Αυτό είναι που ζητά η Ελλάδα από την αρχή της κρίσης και αντ’ αυτού εισπράττει συνεχώς πειράματα στου κασίδη το κεφάλι από τους κάθε λογής σοφούς και συμβούλους των κυβερνήσεων που διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς απτά αποτελέσματα.

Θα πρέπει πλέον το παλιό να αντικατασταθεί από νέο, σύγχρονο, τεχνολογικά και ηθικά απαλλαγμένο από τα καρκινώματα του παρελθόντος και φυσικά οι μεταρρυθμίσεις που θα προκύψουν από το σχήμα αυτό να φέρουν και διοικητικό αποτέλεσμα.

Η μεταπολίτευση έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί και στην έξοδο αυτής της εποχής βλέπουμε καθημερινά θιασώτες της (θλιβερά απομεινάρια του παρελθόντος) να θέλουν να μας πείσουν ότι κάτι θα αλλάξει, κάτι έχει αλλάξει, κάντε υπομονή κι όλα θα φτιάξουν είμαστε σε καλό δρόμο.

Εις μάτην διότι πλέον το ξοφλημένο γραμμάτιο φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.

Δείτε σήμερα τα κόμματα τα οποία στο ελληνικό Κοινοβούλιο ξιφουλκούν και συνεταιρίζονται αμφότερα δημιουργώντας ένα εκρηκτικό κλίμα αβεβαιότητας στον ελληνικό λαό ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είναι υπόλογος για τις επιλογές του.

Φυσικά το νέο δεν θα προκύψει από την εικόνα αυτή και φυσικά από το ξοφλημένο σύστημα το οποίο δεν είναι σε θέση για νεκρανάσταση.

Για τη νέα φάση θα αποκλεισθούν πλήρως τα πολιτικά πρόσωπα του παρελθόντος. Ακόμη και αυτοί που υποδύονται σήμερα τους «προβληματισμένους», που «ομολογούν λάθη και αστοχίες», που «διαφωνούν» και «διαφοροποιούνται», παίζοντας ένα κακής ποιότητας θέατρο και λειτουργώντας ως άλλοθι ενός πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε την χώρα.

Οι πραγματικά νέες πολιτικές δυνάμεις δεν θα προκύψουν από τα μαγειρεία του καταρρέοντος κατεστημένου της Μεταπολίτευσης, αλλά από την βάση, από την κοινωνία των πολιτών. Από αυτές θα αποκλεισθούν πλήρως τα πολιτικά πρόσωπα του παρελθόντος. Ακόμη και αυτοί που υποδύονται σήμερα τους «προβληματισμένους», που «ομολογούν λάθη και αστοχίες», που «διαφωνούν» και «διαφοροποιούνται», παίζοντας ένα κακής ποιότητας θέατρο και λειτουργώντας ως άλλοθι ενός πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε την χώρα, όπως τονίζει και ο καθηγητής Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης Μελέτης Μελετόπουλος.

Και συνεχίζει: «Το πρώτο βήμα για την κάθαρση της χώρας από την κόπρο του Αυγείου είναι η νομοθετική μεταρρύθμιση, που θα καταργήσει τους όρους μονοπωλιακής άσκησης της εξουσίας. Για παράδειγμα, η απαγόρευση να πολιτεύονται ταυτόχρονα συγγενικά πρόσωπα, η υποχρεωτική αναγραφή στο ψηφοδέλτιο των ενσήμων και της περιουσιακής κατάστασης του υποψηφίου, η ίση τηλεοπτική μεταχείριση, η στενή εκλογική περιφέρεια που ελαχιστοποιεί τις εκλογικές δαπάνες, ο πραγματικός (και όχι εικονικός…) έλεγχος των προεκλογικών δαπανών από ανεξάρτητη αρχή, η απλή αναλογική χωρίς όριο εισόδου στην βουλή θα παρέλυαν το πολιτικό μονοπώλιο και θα άνοιγαν την πύλη του Κοινοβουλίου σε νέα σχήματα.

Ο Ελληνισμός, εντός και εκτός Ελλάδος, διαθέτει εξαιρετικές, ακέραιες και λαμπρές προσωπικότητες, που θα στελεχώσουν την πολιτική σκηνή του αύριο. Αρκεί να υπάρξει ο σεισμός που θα ενταφιάσει πολιτικά το φαύλο κατεστημένο και θα γυρίσει σελίδα στην Ελληνική ιστορία, καταλήγει ο καθηγητής σε άρθρο του.

Κάπως έτσι θα υπάρξει πολιτική αναγέννηση μέσα από την δημιουργική καταστροφή που θα αναποδογυρίσει το παλιό και θα φέρει το καινούργιο. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη η οποία έχει κι αυτή ριζωμένες παθογένειες στο πολιτικό της σύστημα.