Η επόμενη μέρα
Τα πράγματα είναι εντελώς ίδια την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος.
Δεν έχουμε κάτι καινούργιο πέρα από την συναίνεση των πολιτικών αρχηγών προς τον πρωθυπουργό να διαπραγματευτεί για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Η νύχτα του δημοψηφίσματος είχε βέβαια μια μεγάλη απώλεια, αυτή της παραίτησης του Αντώνη Σαμαρά η οποία έπρεπε να είχε γίνει από την νύχτα της 25ης Ιανουαρίου, αλλά κάποιοι του είχαν συστήσει να περιμένει την λήξη της αριστερής παρένθεσης, κάτι που δεν ήρθε και ούτε αναμένεται προς το παρόν.
Επίσης το αξιοσημείωτο είναι η παραίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη ο οποίος για την κάλυψη που του παρείχε ο πρωθυπουργός έκανε την δική του παραχώρηση και έδωσε το κεφάλι του ως εγγύηση στους πιστωτές για να υπογράψουν μια συμφωνία με την χώρα μας.
Τώρα, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν συνταρακτικό ως προς το ΟΧΙ και την εμπιστοσύνη με την οποία οι Έλληνες έδωσαν φτερά στον Αλέξη Τσίπρα για να διαπραγματευτεί το μέλλον της χώρας και των ελλήνων.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο τρόπος με τον οποίο οι θιασώτες του ΝΑΙ λειτούργησαν επικοινωνιακά ήταν άθλιος.
Ποτέ ο φόβος δεν μπορεί να σκιάσει έναν λαό ο οποίος εδώ και πέντε χρόνια δέχεται μια ανεπίστρεπτη βίαια συμπεριφορά.
Κι αυτός ο φόβος έγινε πείσμα και ένα βήμα στο άγνωστο, ένα μετέωρο βήμα που όλοι ελπίζουν να βρει στεριά να πατήσει και να προχωρήσει η χώρα σε ένα μονοπάτι αισιοδοξίας.
Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, να ζεστάνει την οικονομία της, να αλλάξει νοοτροπία και να προχωρήσει με το πείσμα του έλληνα και την καπατσοσύνη του η οποία δεν χρειάζεται ενέσεις αμφιβόλου χημικής σύνθεσης, αλλά ένα στέρεο τοπίο ώστε να γνωρίζει που πάει και πως κινείται.
Τα τελευταία χρόνια οι κάθε λογής γυρολόγοι και μαθητευόμενοι μάγοι μας έμαθαν να προχωράμε με δεκανίκια και για να έχουν άλλοθι για τα παιχνίδια τους, τα δεκανίκια αυτά μας έπεισαν ότι τα χρειαζόμαστε.
Η ελληνική οικογένεια μπήκε στο τρυπάκι της κάρτας απεριόριστης ρευστότητας κατέληξε να χρωστάει.
Σήμερα της στέλνουν ένα λογαριασμό πλαστό και αδικαιολόγητο.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Τα νοικοκυριά που δεν είχαν προσανατολισμό και χάθηκαν στον ωκεανό της ευμάρειας σήμερα βρίσκονται ανάμεσα στις δαγκάνες του αμονιού και αλλοίμονο αν η κυβέρνηση συνεχίσει να τους στέλνει τον λογαριασμό. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθούν.
Η νέα πολιτική τάξη πραγμάτων πρέπει να ανασκουμπωθεί και να πάει ουσιαστικές αποφάσεις για τον δικό της προσανατολισμό. Οι Έλληνες της έδωσαν την τελευταία ευκαιρία για να το πετύχει.
Δεν θα δώσει άλλο περιθώριο και χρόνο μια και τα χρόνια της δοκιμασίας ήταν πολλά.
Θέλει ξεκάθαρα να μάθει ο ελληνικός λαός πόσο ακόμη θα πονέσει, πόσο ακόμη θα στριμώχνεται στις ουρές για μια ελπίδα.
Αν δεν πάρει απάντηση τότε μια λύση υπάρχει και αυτή είναι ένα ξένο διευθυντήριο, μιας και θα έχει αποτύχει το εγχώριο πολιτικό προσωπικό.
Οι παραιτήσεις πολιτικών αρχηγών δεν πρέπει να είναι και ένα συγχωροχάρτι. Οι επιτροπές για το πώς φτάσαμε ως εδώ θα πρέπει να στείλουν τον λογαριασμό σε όσους έχουν εμπλακεί και χωρίς να ρωτήσουν κανένα μας οδήγησαν στην καταστροφή.
Μετά το δημοψήφισμα είναι η επόμενη μέρα μετά τον αιματηρό πόλεμο της κρίσης.
Μετά από ένα πόλεμο θα πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη για να μπορέσει ο λαός να αισθανθεί ότι οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες.
Κι αν ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει και συνεχίζεται θα πρέπει η στρατηγική για την έξοδο από τον εφιάλτη να έχει στόχο και προοπτική.
Διαφορετικά σαν τον Σίσυφο θα κουβαλάμε μια πέτρα η οποία στο τέλος της διαδρομής θα ξανακυλά για να συνεχίσει την ίδια ατέρμονη διαδρομή χωρίς λόγο, έτσι για το τίποτα.
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια