Published on December 12th, 2015 | by fileto

Κυβέρνηση χωρίς πυξίδα…

Δεν είναι η σύλληψη του καστανά, δεν είναι η διαρκώς ογκούμενη αντίδραση από κομμάτια εργαζομένων που στήριξαν την κυβέρνηση, δεν είναι τα ακίνητα του Σταθάκη, δεν είναι τα περίεργα νταλαβέρια του Φλαμπουράρη, …δεν έχει τέλος ο κατάλογος.

Το κακό είναι ότι όσοι πίστεψαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα κατάφερνε έστω να δώσει μια κοινωνική δικαιοσύνη σε μια κοινωνία που βασανίζεται χρόνια τώρα, έπεσαν έξω και κάθε μέρα απογοητεύονται.

Οι πολιτικοί και η πολιτική συνεχώς κατατάσσεται στα μαύρα κατάστιχα των πολιτών και τελικά ορισμένοι πιστεύουν ότι όλα έγιναν για να οδηγηθούμε σε ένα πλήρες αδιέξοδο για να κυβερνούν τελικά τα συμφέροντα και οι ξένοι.

Αλήθεια, σε ποιόν ώμο να ακουμπήσει ο φτωχός όταν ακόμη και σήμερα η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζει ποιος είναι αυτός που χρειάζεται στήριξη και με ποιόν τρόπο θα τον στηρίξει.

Ποια πόρτα να χτυπήσει ο ενεός πολίτης που βλέπει καθημερινά το οικογενειακό ταμείο να αφανίζεται, τους κόπους μιας ζωής να στεγνώνουν και την περιουσία του να γίνεται θηλιά για να τον αποτελειώσει.

Αλήθεια λοιπόν ποιος θα δώσει από την κυβέρνηση μια απάντηση όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπαθεί μέσα από ομιλίες και δηλώσεις του, να πείσει πρώτα τον εαυτό του και μετά τα μέλη της κυβέρνησής του ότι αγωνίζεται να σώσει έναν λαό καθημαγμένο, έναν λαό ξυπόλητο!

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι νέοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό όσοι μπορούσαν να υπομένουν την ντροπή της ξενιτιάς και να κάνουν μια νέα αρχή σε ένα ξένο τόπο, αποδοκιμάζοντας έτσι μια πατρίδα η οποία τους έδιωξε με τις κλωτσιές.

Οι άνεργοι κυρίως νέοι, γυναίκες και άτομα κοντά στην σύνταξη παραμένουν στα αζήτητα της αξιοποίησης ανθρωπίνου δυναμικού και προσπαθούν από τα χαρτζιλίκια και την μαύρη εργασία να βιοπορισθούν.

Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα με κατακρεουργημένα δικαιώματα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και δαγκώνουν με λύσσα το μαντίλι τους εφόσον παραμένουν απλήρωτοι, κακοπληρωμένοι και ενίοτε χωρίς ένσημα με δηλωμένη ημιαπασχόληση.

Οι επαγγελματίες και οι κάθε λογής «επιχειρηματίες» θυμίζουν την εικόνα εκείνη στα παλιά μαγαζιά ο πωλών επί πιστώσει, με τις τρύπιες κάλτσες και το άδειο χρηματοκιβώτιο με το ποντίκι να χαμογελά στο ράφι του.

Ξεσκισμένοι από πρόστιμα, οφειλές στα ταμεία, στην εφορία, στα νοίκια, μια τάξη πεταμένη στα σκουπίδια της κοινωνίας και στην χωματερή των προσδοκιών για μια στάλα ανάπτυξη, μια συμπόνια από τις τράπεζες οι οποίες χαμογελούν την ανακεφαλαιοποίησή τους αλλά δεν δίνουν μια στην πραγματική οικονομία.

Μισθωτοί και συνταξιούχοι με τον φόβο στα μάτια περιμένουν όχι να τους δοθεί κάποια ανάσα αλλά μην και τους κόψουν αυτό το μικρό μηνιάτικο και μείνουν στους πέντε δρόμους να ζητιανεύουν.

Μετανάστες από την άλλη κάνουν τουρ Λέσβο – Καβάλα – Ειδομένη – Αθήνα – Ειδομένη, ομάδες φιλοκυβερνητικές θέλουν να ρίξουν τον φράχτη του Έβρου, η Φρόντεξ γίνεται δύναμη αποτροπής και όλο το προοδευτικό προφίλ μιας αριστερής κυβέρνησης πνίγεται κι αυτό στα νερά του Αιγαίου μαζί με τα αθώα θύματα της καταιγίδας του μεταναστευτικού.

Όσο για την ανάπτυξη θα σας δώσω ένα στοιχείο που τα λέει όλα.

Στα επίπεδα του 1962 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί φέτος η ζήτηση τσιμέντου στην Ελλάδα, δηλαδή περίπου 65% χαμηλότερα του μέσου όρου των τελευταίων 50 ετών. Πρόκειται για το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της συρρίκνωσης που έχει υποστεί ο κλάδος των κατασκευών και της οικοδομής, που μάλιστα δεν δείχνει σημάδια σταθεροποίησης, καθώς από τον Ιούλιο και μετά, η αβεβαιότητα και η μεγάλη έλλειψη ρευστότητας επιδείνωσαν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Σύμφωνα με την εταιρεία Τιτάν, τη βαθύτατη κρίση του κλάδου των κατασκευών στην Ελλάδα επιβεβαιώνουν και πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, που δείχνουν ότι οι επενδύσεις σε κατοικίες έχουν περιοριστεί από το 10,8% του ΑΕΠ το 2007 σε 1% το 2014, ενώ στην Ευρωζώνη η κάμψη είναι πολύ ηπιότερη, από 6% το 2007 σε περίπου 5,5% του ΑΕΠ το 2014.

Η ίδια εικόνα σε κλάδους αυτοκινήτου, μεταποίησης, και υπηρεσιών.

Άφησα τελευταίους τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Η αντίδρασή τους απέναντι σε έναν πρώην υφυπουργό τον Παναγιώτη Σγουρίδη στις Φέρες τα λέει όλα.

Θα πέσει ξύλο στο τέλος και η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση θα έχει να κάνει όχι με τα μπλόκα των αγροτών αλλά με την μήνη τους η οποία έχει φτάσει στα όρια και είναι έτοιμη να πέσει δυναμικά!

Αυτή είναι η εικόνα κι αν κάποιοι δεν θέλουν να την δουν τότε προφανώς έχουν εκείνες τις παλιές γιαπωνέζικες κάρτ ποσταλ στα χέρια τους που έπρεπε να τις κουνήσεις για να δεις γυμνή την γιαπωνέζα καλονή στην δεύτερη ανάγνωση της εικόνας.

Ναι είναι μια κυβέρνηση χωρίς πυξίδα, με μόνο της όπλο κι αυτή την διαχείριση της καθημερινής της εικόνας που πλέον πια δεν μπορεί να αλλάξει, ψάχνοντας απεγνωσμένα συμμάχους ακόμη και στο κόμμα του Λεβέντη.

Κι αν τους βρει τι να τους κάνει. Έτσι κι αλλιώς το τρένο σφύριξε και έφυγε!