Ολική επαναφορά με παλιάς κοπής πολιτικούς;
Και σήμερα να κλείσει η αξιολόγηση το γεγονός είναι ότι κανείς δεν θα πανηγυρίσει.
Οι Έλληνες μπορεί να πάλλουν από εθνική υπερηφάνεια για τα όσα συνέβησαν κατά καιρούς στην ελληνική ιστορία μας, αλλά δεν αντέχουν πια στην αναμονή μιας ελπίδας που αράχνιασε.
Ποια είναι η σημερινή κατάσταση την ξέρουμε. Μια ελληνική οικονομία με έντονα τα σημάδια μιας σοβιετοποίησης η οποία επειδή είναι λανθάνουσα σε βρίσκει δρόμο να εμφανιστεί και από την άλλη λείπει το κίνητρο στον καθένα μας να επενδύσει, να εργαστεί και να σκεφθεί το ακραίο σενάριο να αποταμιεύσει.
Τι νόημα έχει να επιδιώκει να πάρει μία καλύτερη σύνταξη, όταν ξέρει ότι το πιθανότερο σενάριο είναι οι οριζόντιες μειώσεις;
Γιατί να επενδύσει σε μία δραστηριότητα, όταν το κέρδος «απαλλοτριώνεται» από το κράτος και η ζημία απειλεί τον επιχειρηματία με εξόντωση;
Πώς να εμπιστευτεί τις αποταμιεύσεις του στο τραπεζικό σύστημα, όταν το σκηνικό του 2017 θυμίζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο εκείνο του 2015;
Η αλλοπρόσαλλη πολιτική της γιαλαντζί ή λανθάνουσας Αριστεράς επέφερε καίριο πλήγμα στην Οικονομία.
Όπως σημειώνουν καίρια οι αναλυτές: «τα δίδακτρα που πληρώνει ο ελληνικός λαός για να μάθει τι σημαίνει αριστερή διακυβέρνηση είναι υπερβολικά μεγάλα!».
Η αλήθεια είναι ότι αναζητούμε τελικά τους σωτήρες της επόμενης μέρας και σ’ αυτή την αναζήτηση πέφτουμε και στην πρόθεση παλαιών «ηγητόρων μας» να θέλουν εκ νέου να εμπλακούν στα πολιτικά μας πράγματα.
Η συζήτηση άνοιξε μετά από τις δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή για τη σημερινή συγκυβέρνηση και το Βατοπέδιο και μετά την πρώτη συνέντευξη του Κώστα Σημίτη στην τηλεόραση την προσεχή Τρίτη συμπληρώθηκε η επανεμφάνιση στην πολιτική σκηνή των μέχρι πριν μήνες ουσιαστικά βουβών τριών ισχυρών πρωθυπουργών της τελευταίας 20ετίας, αφού ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ήδη ιδρύσει κίνημα.
Οι τρείς δηλώνουν παρόντες, χωρίς όμως να πουν ούτε μια λέξη για τις ευθύνες που έχουν για την πορεία του τόπου μέχρις εδώ. Διαιωνίζοντας έτσι το παράδειγμα του αλαζόνα και αμετανόητου και στους σημερινούς ηγέτες.
Από τους τρείς οι δύο, Σημίτης και Παπανδρέου, είναι κοινοβουλευτικά απόντες εδώ και 6 χρόνια στην πιο κρίσιμη περίοδο της χώρας, ενώ ο Κώστας Καραμανλής αν και δεινός ρήτορας είναι στην αίθουσα της Βουλής σε ρόλο …σιωπής!
Η πείρα και η γνώση και των τριών είναι έτσι ουσιαστικά άχρηστη για το λαό και το πολιτικό προσωπικό του τόπου.
Και είναι άχρηστη όχι γιατί δεν την καταθέτουν οι ίδιοι ανοιχτά μέσα και έξω από τη Βουλή. Είναι άχρηστη γιατί μη έχοντας κάνει ούτε ίχνος δημόσιας αυτοκριτικής έχουν απαξιώσει πολιτικά τους εαυτούς τους.
Υπό αυτή τη συνθήκη η αυθόρμητη και φυσιολογική αντίδραση των πολιτών απέναντί τους είναι η αντίστοιχη ενός εισαγγελέα σε έναν κατηγορούμενο. Καταδικαστική.
Ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει απαντήσει καν ο ίδιος στη Βουλή, όπου έχει κατά κόρον την ευκαιρία, στο ερώτημα «πώς ακριβώς φτάσαμε στο παρά πέντε της χρεοκοπίας επί των ημερών του». Για όλα φταίει ο κακός Σημίτης; Έχουμε ακούσει διάφορες εκδοχές από υπουργούς, εκθέσεις και καλοθελητές, αλλά ποτέ από εκείνον, που τα λεγόμενά του ως πρωθυπουργού έχουν εκ των πραγμάτων άλλο βάρος για τους πολίτες.
Πολλά σκοτεινά σημεία.
Το πιο σοβαρό: Οι προκλητικές υπογραφές του τότε υπουργού Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλου, ο οποίος γέμισε το δημόσιο με πάνω από 300.000 ανθρώπους με νομικό ακροβατισμό, τινάζοντας στον αέρα τα αντίστοιχα έξοδα του προϋπολογισμού και ενισχύοντας τον ιδρυματισμό σε βάρος των φορολογούμενων.
Ο Κώστας Καραμανλής ζήτησε τότε δημόσια συγνώμη μόνο για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη και υποχρέωσε σε παραίτηση μερικούς υπουργούς για τέσσερα από τα άλλα είναι η αλήθεια!
Σήμερα, μετά την απόφαση του εφετείου, που επιβεβαιώνει ότι η λίμνη ήταν του δημοσίου και όχι της Μονής, αλλά αθωώνει τα μη πολιτικά πρόσωπα για απουσία δόλου, ο πρώην πρωθυπουργός ξιφουλκεί! Πολλοί αναρωτιούνται προς τι η τότε συγνώμη;
Ο Γιώργος Παπανδρέου από την πλευρά του έχει πολλά σκοτεινά σημεία στην διαδρομή του από το 2009 και μετά και η αλήθεια είναι ότι δεν απαντά ο ίδιος για την απόφασή του να παραδώσει τη χώρα στο ΔΝΤ, καθώς και για την απόφασή του να μην πάρει έγκαιρα μέτρα το Φθινόπωρο του 2009 προκειμένου να μη χρεοκοπήσει η χώρα, πράγμα που ήταν εφικτό, όπως τον κατηγόρησε προ εβδομάδων ο Κώστας Σημίτης.
Ο ίδιος επίσης εμφανίζεται ανεύθυνος για τις κινήσεις του υπουργού του Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τα στοιχεία της λίστας Λαγκάρντ και την εξαφάνισή της για κρίσιμο χρονικό διάστημα. Ακόμα, δεν απαντάει πώς αποφάσισε να υπογράψει μνημόνιο με το οποίο οι νόμοι του υπουργείου οικονομικών δεν περνάνε υποχρεωτικά από ψηφοφορία στη Βουλή.
Οι τρείς πρωθυπουργοί ξαναεμφανίστηκαν. Για τον Κώστα Σιμίτη το παιχνίδι έχει τελειώσει και οι άνθρωποί του είναι μπασμένοι σε άλλα πολιτικά σχήματα και παίζουν τον ρόλο τους.
Ο Γιώργος Παπανδρέου καθημερινά ξιφουλκεί με τους ανεμόμυλους του παρελθόντος του και θέλει να βρει ευκαιρία να χωθεί δια του Σύριζα ή ενός σχήματος που τον βολεύει στην πολιτική σκηνή.
Όσο για τον Κώστα Καραμανλή πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αποτελεί χρυσή εφεδρεία την οποία πρέπει να την κεφαλαιοποιήσει.
Οι προθέσεις όμως δεν πάνε το λαό παρακάτω. Ο λαός χρειάζεται καθαρές εξηγήσεις και ειλικρινείς, γενναίες απαντήσεις. Όχι αφορισμούς, συνθήματα και θριαμβολογίες. Απ’ αυτά καταστράφηκε. Από αυτά ματώνει καθημερινά!
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια