Published on April 1st, 2018 | by fileto

Άντε πάλι από την αρχή…

Μπορεί η κυβέρνηση να επιμένει ότι η ελληνική οικονομία πάει καλά και ότι από τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια και θα ακολουθήσει τον δρόμο της ανεξαρτησίας και της ανάπτυξης αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό μέχρι στιγμής.

Η χρυσή ευκαιρία να προχωρήσει η χώρα σε μεταρρυθμίσεις και να μπορέσει να εξυγιάνει την δημόσια λειτουργία της πήγε περίπατο και συνεχίζει να χαζεύει με την κυβέρνηση της αριστεράς και της άκρας δεξιάς να μην μπορεί να ξεχωρίσει πλέον το συμφέρον του λαού που είναι η κάθαρση και η ευστροφία της κρατικής μηχανής.

Ναι είναι καθαρό ότι στα 9 χρόνια κρίσης, από το 2009 μέχρι σήμερα, η ελληνική οικονομία να αντιμετώπισε -με αιματηρές θυσίες του λαού- τα «δίδυμα ελλείμματα» σε προϋπολογισμό και ισοζύγιο πληρωμών, αλλά σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις όμως που υπηρετούν την οικονομία και την κοινωνία ολόκληρη έμεινε πίσω.

Κι ενώ η Ευρώπη παρά τα προβλήματά της τρέχει με γοργούς ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και οι χώρες των Βαλκανίων που έχουν τα ίδια κολλήματα με μας, εμείς μένουμε πίσω και κοιτάμε πως θα χώσουμε κι άλλους στο δημόσιο, πως με τροπολογίες θα κάνουμε τους νόμους λάστιχο και πως θα εξυπηρετήσουμε την κομματική πελατεία, χωρίς κανόνες.

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η θεσμική απόκλιση της χώρας μας μπορεί να αποδειχθεί τροχοπέδη, ακυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα οφέλη από τη δημοσιονομική προσαρμογή, που στηρίχθηκε στη λιτότητα, προκειμένου να έρθουν επενδύσεις.

Σύμφωνα με τους αναλυτές η Ελλάδα υστερεί μετά τα τρία μνημόνια σε:

-Ποιότητα θεσμών διακυβέρνησης: Το 2009 η Ελλάδα βρισκόταν περίπου στο 43% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το 2016 η υστέρησή της έφτασε στο 70%!

-Στις αγορές προϊόντων και παρά τις τόσες μεταρρυθμίσεις η κατάσταση στην Ελλάδα βελτιώνεται αλλά πολύ αργά. Η απόκλιση το 2009 ήταν στο 48% και το 2013 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΟΣΑ) είχε πέσει στο 28%. Παρά τη μερική εναρμόνιση, η απόκλιση παραμένει μεγάλη με τις άλλες χώρες.

-Στη νομοθετική προστασία της απασχόλησης έως το 2013 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία ΟΟΣΑ) η Ελλάδα είχε εναρμονιστεί πλήρως με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αυτό δικαιολογεί γιατί δεν υπήρξαν ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις για περισσότερα νέα εργασιακά μέτρα στον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο η κυβέρνηση προαναγγέλλει αλλαγές για την επόμενη μέρα των μνημονίων -ή και νωρίτερα;- που ενδεχομένως και να μεταβάλουν την εικόνα στην ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Όλες αυτές οι σημαντικές θεσμικές λειτουργίες θεωρούνται ύψιστης σημασίας από τα δάνεια και τον ESM, την αναζήτηση τζογαδόρων κεφαλαιούχων πρόθυμων να αποκτήσουν ελληνικά κρατικά ομόλογα με διπλάσια ή τριπλάσια επιτόκια από εκείνα που προσφέρει η υπόλοιπη Ευρωζώνη και φυσικά την εξυγίανση της οικονομίας μέσα από την ανάπτυξη και όχι τον κρατικό παρεμβατισμό στην αγορά.

Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους επαναφέρει το στόρι «βγαίνουμε στις αγορές» αποκρύπτοντας ότι τα δελεαστικά επιτόκια είναι απλά ένα «παραμύθι για άσχετους» και δεν αφήνουν περιθώρια για ανάκαμψη.

Παράλληλα τα κυβερνητικά στελέχη μιλούν για το «μαξιλάρι ρευστότητας» το οποίο έχουν εξασφαλίσει ήδη και ότι με την έκδοση των δεκαετών ομολόγων ύψους 2 δισ. ευρώ, το Δημόσιο θα ενισχύσει το «ταμειακό μαξιλάρι ρευστότητας» πράξη την οποία έχει προγραμματίσει για τον Ιούλιο.

Αυτά είναι τα οικονομοτεχνικά κόλπα με τα οποία προφανώς η κυβέρνηση θέλει να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους ότι και να βγει η χώρα από τα μνημόνια έχει εξασφαλίσει ένα καλό «μαξιλάρι» όχι για «κόβει τούφες», αλλά για να αντιμετωπίσει τυχόν …τσουνάμια με το χρήμα που δεν θα έρχεται από τους δανειστές.

Τζάμπα οι ευρωπαίοι χτυπούν το καμπανάκι ότι τα δελεαστικά επιτόκια, η αποφυγή της χρεοκοπίας, η πτώση των τιμών και τα φθηνά εργατικά χέρια δεν αρκούν από μόνα τους για να βάλουν αυτομάτως ξανά την Ελλάδα στον χάρτη των άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη και θα μείνουν για χρόνια στη χώρα.

Με τα δεδομένα αυτά, ο επικεφαλής του κλιμακίου της Κομισιόν Ντέκλαν Κοστέλο έχει επισήμως δηλώσει ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν είτε επειδή το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έδωσε σημασία και απέφυγε να τις υποστηρίξει (εμμένοντας μόνο σε μέτρα λιτότητας), είτε γιατί ξεπεράστηκαν ήδη από τις άλλες χώρες που κινούνται γρήγορα, ενώ στην Ελλάδα έγιναν αργά και με λάθος τρόπο.

Η κυβέρνηση επιμένει και η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών φέρεται να είναι σε διαβουλεύσεις με τους θεσμούς προκειμένου να αυξήσει περισσότερο τις καταθέσεις του Δημοσίου στις συστημικές τράπεζες δίνοντας τους ακόμη μεγαλύτερη ρευστότητα.

Σε μια τέτοια περίπτωση ένα μεγάλο μέρος των διαθεσίμων που το Δημόσιο τηρεί στην Τράπεζα της Ελλάδος θα μεταφερθούν στις εμπορικές τράπεζες.

Αυτό θα είχε πολλαπλασιαστικά θετικά οφέλη.

Το μεγαλύτερο όλων σχετίζεται με το ότι θα οδηγούσε σε αισθητή μείωση της ρευστότητας που αντλούν οι τράπεζες από τον «ακριβό» μηχανισμό έκτακτης ενίσχυσης της Τράπεζας της Ελλάδος (ELA).

Το επιτόκιο με το οποίο χρεώνονται οι τράπεζες όταν αντλούν ρευστότητα από τον ELA είναι 1,50% και συνολικά έχουν αντλήσει 16 δισ. ευρώ, για τα οποία καταβάλουν 240 εκατ. ευρώ περίπου σε τόκους!

Από ότι φαίνεται με την έξοδο από τα μνημόνια θα έχουμε κάνει «μια τρύπα στο νερό» και δεν έχουμε καν εξασφαλίσει ένα μίνιμουμ ορθόδοξης λειτουργίας της αγοράς η οποία ρημάχτηκε και στριμώχτηκε μέσα στις μυλόπετρες της ακραιφνούς κομματίλας!

Μετά την έξοδο από τα μνημόνια μάλλον θα ξεκινήσει «άντε πάλι από την αρχή» χωρίς να είμαστε καν στην αφετηρία του 2009!