Published on April 15th, 2018 | by fileto

Αυτή κι αν είναι η έξοδος του Μεσολογγίου…

Όποιος πιστεύει ότι τον Αύγουστο θα βγούμε από τα μνημόνια και θα τελειώσουν τα βάσανά μας όπως μας διαβεβαιώνει και ο πρωθυπουργός μας, είναι τουλάχιστον αφελής!

Και βέβαια οι αθάνατοι Έλληνες μετά από την πολιορκία του Ιμπραήμ επιχείρησαν έξοδο από την ιερή πόλη του Μεσολογγίου, αλλά εμείς οι σύχρονοι υπόδουλοι Έλληνες των μνημονίων όταν θα το επιχειρήσουμε θα έχουμε την τύχη της μεγάλη σφαγής μια και τα όπλα των αντιπάλων μας είναι όντως υπερόπλα!

Η κυβέρνηση επιχειρεί βέβαια να μας πείσει ότι όλα θα γίνουν με ορθόδοξο τρόπο, αλλά ποιος την πιστεύει πλέον μια και συνεχώς διαβάζουμε σοβαρά ινστιτούτα αναλύσεων ότι η Ελληνική οικονομία για να πάρει μπροστά θα πρέπει το κράτος να μεταλλαχθεί σε ευρωπαϊκό και το χρέος να τιναχθεί από τις πλάτες μας.

Τις τελευταίες μέρες ακούμε ότι αποφασίστηκαν και συμφωνήθηκαν νέα μέτρα στο Eurogroup για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά τα μέτρα αυτά που ο Τσακαλώτος και οι σύμβουλοί του συμφωνούν και προσυπογράφουν είναι τουλάχιστον αναποτελεσματικά, σύμφωνα με ειδική έκθεση που συνέταξαν οκτώ διακεκριμένοι ειδικοί σε ζητήματα δημοσίου χρέους, του διεθνούς Οικονομικού Ινστιτούτου Peterson Institute.

Το Ινστιτούτο προειδοποιεί πως ακόμα και αν τα μέτρα που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup εφαρμοστούν πλήρως, το ελληνικό χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο.

Παρότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, όπως τονίζεται στην έρευνα, η βιωσιμότητά του μπορεί να αποκατασταθεί, πάντα στο πλαίσιο της νομοθεσίας (Άρθρο 125 της Συνθήκης της Λισαβόνας το οποίο απαγορεύει σε άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλαμβάνουν ευθύνη για τα χρέη άλλων χωρών) και μάλιστα χωρίς να προκύψει θέμα “ηθικού κινδύνου”.

Η λύση που προτείνει το Ινστιτούτο αποτελεί τη μείωση -υπό όρους- της «ονομαστικής αξίας» του χρέους, του πραγματικού δηλαδή ποσού εξόφλησης που χρωστά η Ελλάδα και όχι της «παρούσας αξίας» του χρέους, η οποία μπορεί να επηρεάζεται από παράγοντες όπως π.χ. ο πληθωρισμός, και η οποία εμφανίζεται μικρότερη από την ονομαστική.

Σημειώνεται ότι η ανάλυση βασίζεται σε μια εκτενέστερη ανεξάρτητη έρευνα του Κέντρου Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής (CEPR) και πρόκειται μάλιστα να παρουσιαστεί σε εκδήλωση για το ελληνικό χρέος που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 4 Μαΐου στην έδρα της Goldman Sachs στο Λονδίνο. Εκεί θα παρουσιαστεί σε ακαδημαϊκούς, οικονομολόγους, τραπεζίτες, πολιτικούς και επενδυτές.

Επιπλέον, η έκθεση θα παρουσιασθεί και σε διεθνές συνέδριο στη Φλωρεντία στις 11 Μαΐου, στο οποίο θα μετέχουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, αλλά και ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τομέα του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν.

Να μερικοί λόγοι για τους οποίους τα μέτρα του Eurogroup θα αποτύχουν:

Όπως αναφέρει το Ινστιτούτο, το χρέος της Ελλάδας διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή κοντά στα 330 δισ. ευρώ, πάνω από 180% του ΑΕΠ της χώρας. Σχεδόν το 70% αυτού του χρέους βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων δανειστών, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει αποκλειστεί από τις αγορές τα τελευταία 8 χρόνια.

Χωρίς την αναδιάρθρωση αυτών των χρεών -κυρίως των 131 δισ. ευρώ που είναι στον EFSF- η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει στην επιστροφή της στην ιδιωτική χρηματοδότηση μετά τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018.

Σύμφωνα με τα κριτήρια που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup τον Μάιο του 2016, για να είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος, οι τρέχουσες χρηματοδοτικές ανάγκες θα πρέπει στη μετα-μνημόνιο εποχή να παραμείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, και κάτω από το 20% στη συνέχεια.

Αυτά τα κριτήρια βασίστηκαν στη μεθοδολογία του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Όπως επισημαίνει η έρευνα, θα πρέπει πρώτα να γίνουν κατανοητοί οι «οδηγοί» των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Επιπλέον, η ανάλυση αναφέρει πως μια ανησυχητική πτυχή του σχεδίου του Eurogroup είναι η στενότητα της δημοσιονομικής πορείας που επιβάλει, ξεκινώντας με ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ για πέντε χρόνια και στη συνέχεια προβλέποντας πρωτογενή πλεονάσματα 2% για σχεδόν 40 χρόνια.

Μετά το 2022 αναμένεται ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες θα μειώνονται σταδιακά, αρχικά στο 1,5% το 2030 και τελικά στο 1% το 2043. Ένα πλεόνασμα αυτής της διάρκειας και αυτού του μεγέθους είναι “ιστορικά ασυνήθιστο” και συνεπώς θα μπορούσε να θωρηθεί φιλόδοξο και όχι πρωτοφανές.

«Τόσο μεγάλα πλεονάσματα για τέτοιες παρατεταμένες περιόδους είναι σπάνια. Τα μεγάλα και επίμονα πλεονάσματα απαιτούν όχι μόνο μια υγιή οικονομία αλλά και μια ευρεία κοινωνική συναίνεση», σημειώνεται στη μελέτη και προστίθεται πως ιστορικά όπου κατεγράφησαν μεγάλα πλεονάσματα για μεγάλη περίοδο υπήρχε ευέλικτη συναλλαγματική ισοτιμία και η εξωτερική ζήτηση αντικαθιστούσε ομαλά την εγχώρια ζήτηση, μια επιλογή που δεν είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα.

Ένα άλλο πρόβλημα που εντοπίζουν οι οκτώ ειδικοί στο σχέδιο του Eurogroup είναι ότι δεν διαθέτει έναν μηχανισμό παροχής κινήτρων που θα αποθάρρυνε την Ελλάδα να υπερχρεωθεί ξανά. «Η ελπίδα του Eurogroup είναι ότι η ανάγκη πρόσβασης της Ελλάδος στις αγορές θα πειθαρχήσει την ελληνική κυβέρνηση και θα διασφαλίσει τη συνέχιση των καλών δημοσιονομικών αποτελεσμάτων.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτό είναι απίθανο να συμβεί. Ο νέος δανεισμός από τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να διαρθρωθεί έτσι ώστε να εξοφληθεί πριν αρχίσουν οι σημαντικές αποπληρωμές προς τον επίσημο τομέα.

Αυτό το νέο ιδιωτικό χρέος θα έχει εξοφλητική προτεραιότητα (υψηλή εξασφάλιση), καθιστώντας τον ιδιωτικό τομέα πρόθυμο να δανείσει ανεξαρτήτως εάν η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται ή όχι στην πορεία να εκπληρώσει τις επίσημες υποχρεώσεις της», αναφέρεται στην μελέτη.

Ως εκ τούτου, οι ειδικοί προειδοποιούν πως η πειθαρχία της αγοράς στην οποία βασίζονται οι επίσημοι πιστωτές της Ελλάδας θα είναι ασθενής ή ανύπαρκτη. «Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι μια ακόμη επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος της κυβέρνησης προς τον επίσημο τομέα πριν από την επέλευση μεγάλων αποπληρωμών χρέους, συνοδευόμενη από την προβλεπόμενη αβεβαιότητα, τον πολιτικό θόρυβο και τις αρνητικές συνέπειες για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη», αναφέρουν.

Αλήθεια τι δεν καταλαβαίνουν αυτοί που υπογράφουν τις συμφωνίες ερήμην μας;