Published on March 27th, 2021 | by fileto

Ποια είναι η σχέση υπογεννητικότητας και Παιδείας;

Μου έκανε εντύπωση η δήλωση του υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου ότι: «η υπογεννητικότητα δεν μας χτυπάει την πόρτα, ζούμε μαζί της», σχολιάζοντας τις αλλαγές στον εκπαιδευτικό χάρτη της χώρας
Όπως επισήμανε ο κ. Συρίγος, με τις νέες μεταρρυθμίσεις «θα πάψουμε να έχουμε τμήματα τα οποία βγάζουν ελάχιστους αποφοίτους, γιατί τα παιδιά για αντικειμενικούς λόγους δεν έχουν τις μαθησιακές δυνατότητες για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με πανεπιστημιακού επιπέδου μαθήματα».
«Σε τμήματα τα οποία έχουν εξαιρετικά χαμηλές βάσεις, οι απόφοιτοι είναι ελάχιστοι. Γενικότερα, πρέπει να αντιληφθούμε ότι αλλάζει ο εκπαιδευτικός χάρτης της χώρας για αντικειμενικούς λόγους, όπως η υπογεννητικότητα.
Η τρομερή υπογεννητικότητα έχει μειώσει μέσα σε 20 χρόνια κατά 60.000 άτομα τον αριθμό των υποψηφίων. Το 2000 οι υποψήφιοι ήταν 165.000. Φέτος είναι περίπου 100.000», εξήγησε ο υφυπουργός παιδείας.
Ειδικότερα, επισήμανε πως «όταν έχεις 165.000 για 75.000 θέσεις σαφώς θα βρεις πάρα πολλούς μαθητές που σαφώς έχουν μαθησιακές δυνατότητες για πανεπιστημιακό επίπεδο.
Όταν έχεις περίπου ίσο αριθμό θέσεων στο πανεπιστήμιο και υποψηφίων, εκ των πραγμάτων ξέρεις ότι πολλοί μαθητές δεν θα έχουν τη δυνατότητα για να μπορέσουν να συνεχίσουν στο πανεπιστήμιο».
«Αυτό είναι μία πραγματικότητα που ελάχιστοι έχουμε συνειδητοποιήσει στη χώρα σήμερα και θα πρέπει να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι η υπογεννητικότητα δεν μας χτυπάει την πόρτα, ζούμε μαζί της», υπογράμμισε ο κ. Συρίγος.
«Αυτό σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια δεν έχουν μία τεράστια δεξαμενή για να παίρνουν υποψηφίους, είναι περιορισμένα τα πράγματα. Και εκ των πραγμάτων, σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα υπάρχουν φοιτητές για να φοιτήσουν σε όλα αυτά τα πανεπιστημιακά τμήματα. Κάποια πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται από φέτος με τη νομοθέτηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής» κατέληξε ο υφυπουργός Παιδείας.
Με άλλα λόγια θα πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε τακτική, μυαλά και προπάντων να ξεφύγουμε από τις αγκυλώσεις που θέλουν να κρατούν την Παιδεία στον σφηνωμένο Δημόσιο χαρακτήρα της με την κακή έννοια βεβαίως.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε έντονο καθοδικό ρυθμό μείωσης του πληθυσμού της από το 2011, οπότε και καταγράφηκε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων για πρώτη φορά μετά την περίοδο της Κατοχής του 1944!
Το έτος 2017 στην Ελλάδα είχαμε 88.553 γεννήσεις και 124.501 θανάτους. Παρουσιάζοντας στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός στη χώρα μας αναμένεται να φτάσει τα 8 εκατ. το 2050, με βάση ένα συντηρητικό σενάριο.
Το δημογραφικό πρόβλημα δεν εμφανίστηκε πρόσφατα στη χώρα μας, η οποία όμως είχε καταφέρει να ισορροπεί αυτή τη τάση εμφανίζοντας μικρές διακυμάνσεις στον πληθυσμό της, ακόμα και αυξητικές κατά περιόδους.
Ειδικότερα, η περίοδος μεταξύ 1960-1980 ήταν η πιο παραγωγική για την Ελλάδα, ενώ αμέσως μετά η ελληνική γεννητικότητα εμφάνισε φθίνουσα τάση.
Συγκεκριμένα, ο ολικός δείκτης αναπαραγωγής, ο οποίος υποδηλώνει τον αριθμό των παιδιών που αποκτάει κάθε γυναίκα στη διάρκεια της αναπαραγωγικής της ηλικίας, μεταβλήθηκε από 1,31 που ήταν το 2004, σε 1,5 το 2008 και 2009, ενώ μειώθηκε ξανά σε 1,35 το 2017.
Ιδιαίτερη σημασία έχει, επίσης, η ηλικία απόκτησης του πρώτου παιδιού από τις Ελληνίδες, η οποία από τα 28,8 έτη που ήταν το 2008, μετατέθηκε στα 30,3 έτη το 2016.
Η υπογεννητικότητα αυτή θα οδηγήσει σε λιγότερα παιδιά στην νέα δεκαετία που διανύουμε οπότε θα πρέπει να αναζητηθεί τρόπος να αυξηθεί ο πληθυσμός της χώρας μας έστω με την παραμονή των οικονομικών μεταναστών οι οποίοι θα πρέπει να εγκλιματιστούν στην ελληνική πραγματικότητα και να αποτελέσουν ένα νέο πυρήνα πληθυσμού με ελληνοτραφή χαρακτηριστικά.
Δεν είναι φασιστικό αυτό μια και όταν κατοικείς σε μια χώρα για να αισθάνεσαι άνετα και να περνάς καλά, θα πρέπει να δεχθείς ήθη και έθιμα όχι με θρησκευτικό προσανατολισμό, αλλά με εθνικό.
Από την άλλη μεριά θα πρέπει να κάνουμε πιο ποιοτική την παροχή Παιδείας και να ενισχύσουμε την Τεχνική Εκπαίδευση που με περισσή ευκολία την καταργήσαμε με την κατάργηση των ΤΕΙ!
Ναι ζορίζονται τα ελληνόπουλα στα Πανεπιστήμια και αυτό είναι φανερό με την συνεχώς αυξητική τάση της πολυετούς παρακολούθησης της πανεπιστημιακής φοίτησης με τους αιώνιους φοιτητές οι οποίοι ενώ απασχολούν το σύστημα εν τούτοις απουσιάζουν.
Ποιότητα στην επιλογή φοιτητών ακόμη και με την δυνατότητα εισαγωγής φοιτητών από χώρες με τις οποίες μπορούμε να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε τμήματα όχι μόνο ελληνόφωνα αλλά και δίγλωσσα (ελληνοαγγλικά, αραβοελληνικά κ.λ.π.)
Να παραδειγματιστούμε από το πείραμα της Κύπρου και να κάνουμε πανεπιστήμια ακόμη και ιδιωτικά τα οποία να παρέχουν γνώση και εφόδια για επιστήμονες επιπέδου, ξεπερνώντας τα στερεότυπα του δημόσιου πανεπιστημίου το οποίο αν δεν επιτελεί τον ρόλο του και τους σκοπούς του, καλό είναι να απουσιάζει από το εκπαιδευτικό τριτοβάθμιο σύστημα της χώρας μας.
Τέλος θα πρέπει να αναδιοργανώσουμε και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην οποία θα πρέπει να μειωθούν οι σχολικές μονάδες και όσες απομείνουν να γίνουν δυναμικές, πλήρεις σε εκπαιδευτικό και εποπτικό υλικό και να αποτελέσουν προπομπό για μια τριτοβάθμια εκπαίδευση άριστου επιπέδου, με ταυτόχρονη αναβάθμιση της τεχνολογικής επαγγελματικής εκπαίδευσης.