Τοπικές ΑΜ-Θ

Published on March 26th, 2023 | by fileto

0

Εις μνήμην Αθανασίου Λιπορδέζη…

Πέρασαν κιόλας 40 ημέρες από την ημέρα που έφυγε ο δάσκαλος και νιώθω τύψεις που συνεχίζω σαν να μην έγινε τίποτα…

Αλλά έτσι είναι η ζωή, προχωράει.

Άλλωστε, όλοι περαστικοί είμαστε.

Σαν χθες θυμάμαι που κάναμε το κλείσιμο του έτους στο φροντιστήριο, παραμονές Χριστουγέννων, και του εξηγούσα ότι τα τελευταία τρία χρόνια που ανέλαβαν τη διεύθυνση τα κορίτσια του, η Μάρθα και η Μαρία, η δουλειά απογειώθηκε.

«Τα κορίτσια μάς έβαλαν τα γυαλιά», του έλεγα, κι αυτός καμάρωνε σαν μικρό παιδί.

Ήταν ούτε τριάντα δύο χρόνια πριν που τον γνώρισα ως καθηγητή μου στα μαθηματικά στην Γ΄ Λυκείου.

Έκτοτε, δεν σταμάτησα ποτέ να τον αποκαλώ «δάσκαλο», αφού ο άνθρωπος το «είχε».

Όταν έκανε μάθημα, μας κέντριζε τόσο πολύ το ενδιαφέρον, που η μάθηση γινόταν παιχνίδι και χαρά, τα νούμερα ζωντάνευαν και γινόμασταν μια παρέα.

Τότε κατάλαβα πως τα μαθηματικά είναι φιλοσοφία. Μετά τον στρατό με είδε τυχαία στον δρόμο και, χωρίς να σκεφτεί το νεαρό της ηλικίας και την απειρία μου, με προσέλαβε ως καθηγητή Οικονομικών.

Η συμβουλή του; «Oι μαθητές είναι οι πιο αυστηροί κριτές.

Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις θα σε απορρίψουν, πρέπει να γίνεις κι εσύ παιδί στην καρδιά και να συμμεριστείς τις αγωνίες τους, να γίνεις συνοδοιπόρος τους και τότε θα σε αγαπήσουν, θα σ’ αφήσουν να τους δείξεις την επιστήμη των Οικονομικών και θα πετύχουν…».

Πάντα ήταν παρών και έδειχνε τον δρόμο.

Όχι ως αφεντικό αλλά ως φίλος σε όλους τους συνεργάτες του. Σου μιλούσε και ένιωθες τη ζωντάνια, τη φλόγα του δασκάλου, τη ζεστασιά του φίλου. Ήταν παρών σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μου.

Η χαρά των συνεργατών του ήταν και δική του χαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας συνεργάτης του δεν πλήρωσε ποτέ δίδακτρα για τα παιδιά του.

Όταν έγινε το Κοινωνικό Φροντιστήριο της εκκλησίας, ήταν απ’ τους πρώτους που βοήθησε και, πολλές φορές, συνέδραμε και με άλλους τρόπους, δείχνοντάς μου ότι τα χρήματα δεν έχουν αξία, το κέρδος είναι να συνεισφέρεις και να κοιτάς τον άνθρωπο πρώτα· έτσι γίνεσαι πλούσιος.

Άλλωστε, πάντα έλεγε πως κάνουμε λειτούργημα, δεν είμαστε μια κοινή επιχείρηση. Σύντομα, η συνεργασία μας επεκτάθηκε, και έγινε και πελάτης του λογιστικού γραφείου.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε, εκεί δημιουργήθηκε μια κόντρα σε σχέση με τα «κέρδη».

«Εσείς οι οικονομολόγοι είστε πεζοί», μου έλεγε. Όσον αφορά τους φόρους, ποτέ δεν διαμαρτυρόταν και ήθελε να μην εκτίθεται στο κράτος.

Ήταν επίσης από τους ιδρυτές του Συλλόγου Φίλων Καραθεοδωρή και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Μουσείου.

Πέρα απ’ τα λογιστικά δεν είχα μεγάλη ανάμειξη, ωστόσο ξέρω καλά ότι τα τελευταία χρόνια τού είχαν προτείνει διάφορες θέσεις, κυβερνητικές και μη, αλλά ποτέ δεν τον δελέασαν τα αξιώματα και οι τιμές, ούτε η συμμετοχή σε διάφορες οργανώσεις που ίσως να του επέφεραν πολύ χρήμα.

Πάντα πιστός στρατιώτης, δούλευε ταπεινά. Το έργο του όμως και η προσωπικότητά του έλαμπαν και λάμπουν, χωρίς να χρειάζονται υποβολείς και βοηθούς.

Σάκη, Δάσκαλε, συνεργάτη, μέντορά μου, φίλε μου, ξέρω ότι από ’κεί ψηλά θέλεις να χαμογελάμε και να ακολουθούμε όσα μας δίδαξες, να κοιτάμε μπροστά με αισιοδοξία, ταπεινότητα, καλοσύνη και πίστη στον Θεό. Καλή Αντάμωση αδερφέ!

*Ο Αθανάσιος Δεμίρης είναι Οικονομολόγος

Πηγή : www.paratiritis-news.gr [ https://www.paratiritis-news.gr/gnomes/eis-mnimin-tou-daskalou-mas-athanasiou-lipordezi/?fbclid=IwAR1S7EPxXbTlFSl84BWtkDeuOfMON0yQfhj-RqtShcr6ksKJsvW_lfo_Cuo ]


About the Author



Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to Top ↑