Published on May 6th, 2023 | by fileto

ΠΑΜΕ κατά Εργατικού Κέντρου Καβάλας

Επετειακή εκδήλωση «απονομής τιμής και μνήμης για τα 100 χρόνια του Εργατικού Κινήματος στην Καβάλα» θα πραγματοποιηθεί στο Εργατικό Κέντρο Καβάλας (ΕΚΚ), την Κυριακή 7 Μάη.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η διοίκηση του ΕΚΚ, στην εκδήλωση θα τιμηθούν η Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου, ο Δήμος Καβάλας, η Ιατρική Εταιρεία Καβάλας, «ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Γιάννης Παναγόπουλος για την πολύχρονη συνδικαλιστική δράση» και οι διατελέσαντες πρόεδροι του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ν. Καβάλας και οι γενικοί γραμματείς για τη συμμετοχή τους στο Συνδικαλιστικό Κίνημα του Νομού.

Σε ανακοίνωσή τους, Εργατικά και Συνταξιουχικά Σωματεία της πόλης, σχολιάζουν πως στην εκδήλωση δεν θα βραβευτεί κανένας αγωνιστής εργάτης των μεγάλων αγώνων στην πόλη το τελευταίο διάστημα ή προηγούμενης περιόδου και προσθέτουν: «Περίεργη εκδήλωση… Τάχα για τους εργάτες, αλλά χωρίς αυτούς. Ταιριαστή, τελικά όντως, στο σημερινό Εργατικό Κέντρο της πόλης. Όπως οι απεργίες του και οι Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του».

Στην ανακοίνωση που υπογράφουν τα Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Οικοδόμων Καβάλας, Εργαζομένων στις ΔΟΥ Καβάλας – Δράμας, Συνταξιούχων ΙΚΑ, ΝΑΤ, ΟΑΕΕ, Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) και Πολιτικών Συνταξιούχων Καβάλας, τα Συνδικάτα Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού – Τουρισμού Καβάλας – Θάσου και Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, όπως και ο Σύλλογος Υπαλλήλων ΕΛΤΑ Ν. Καβάλας, παρουσιάζεται η στάση της σημερινής διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, που

«Κρατάει μονίμως κλειδωμένο το κτίριο του ΕΚΚ. Μάλιστα δεν αφήνει καν σωματεία της δύναμης του Εργατικού Κέντρου, που διατηρούν γραφεία μέσα στο κτίριο, να τα χρησιμοποιήσουν.
Δεν λειτουργεί ούτε για τα βασικά. Δεν πραγματοποιεί συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου μπροστά σε διάφορες εξελίξεις (όπως για παράδειγμα την προετοιμασία ή κήρυξη απεργιών). Ακόμα και οι διαδικασίες διεξαγωγής Γενικών Συνελεύσεων ή συνεδριάσεων Διοικητικού Συμβουλίου γίνονται χωρίς καν να τηρούνται τα προσχήματα. Ούτε πρακτικά “κρατάνε”, ούτε αφήνουν να εξελιχθεί η συζήτηση, να εκφραστούν σκέψεις και απόψεις, να ανοίξει ο διάλογος.
Δεν έχει δώσει το “παρών” σε κινητοποιήσεις και αγώνες, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Δεν στάθηκε στο πλευρό των εργαζομένων στα πετρέλαια και τα λιπάσματα. Ήταν απών σε κάθε αγώνα που αναπτύχθηκε στην πόλη.
Δεν εμφανίζεται ούτε για να ενημερώσει τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.
Άλλαξε τον εσωτερικό κανονισμό των Γενικών Συνελεύσεων, στη λογική του “όποιος δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις μας, θα διαγράφεται από το Εργατικό Κέντρο”. Κατά τ’ άλλα οι αναφορές τους περί “δημοκρατικών διαδικασιών” δίνουν και παίρνουν!
Επιχείρησε στο παρελθόν να πραγματοποιήσει την ετήσια Γενική Συνέλευση με παρουσία μπράβων στην είσοδο του κτιρίου, που ζητούσαν τα στοιχεία των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου.
Δεν δέχεται στη δύναμή του καινούργια σωματεία.
Έδιωξε τα συνταξιουχικά σωματεία από τα γραφεία που τους είχαν παραχωρηθεί στο κτίριο του ΕΚΚ, με τη δικαιολογία ότι αυτοί οι χώροι θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη διεξαγωγή σεμιναρίων επιμόρφωσης των εργαζομένων. Λες και ολόκληρο κτίριο δεν έχει άλλες αίθουσες.
Πρωτοστάτησε στις συνδικαλιστικές διώξεις προέδρων και εκλεγμένων μελών ΔΣ σωματείων.
Στήνουν σωματεία – φαντάσματα που δεν έχουν καμία δράση, καμία παρουσία. Σε πολλά από αυτά συμμετέχουν ως μέλη της Διοίκησης διευθυντές και προϊστάμενοι επιχειρήσεων. Τα συγκεκριμένα σωματεία το μόνο που κάνουν είναι να εκλεγούν αντιπροσώπους για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου, ώστε να εξασφαλίζουν τις ψήφους τους και να διατηρούν την “πρωτιά” στη διοίκηση του ΕΚΚ».

Και προσθέτουν: «Η ιστορία του εργατικού κινήματος έχει δύο όψεις. Οι καπνεργάτες της Καβάλας όταν διεκδικούσαν 8ωρο, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, δεν είχαν τη λογική του συμβιβασμού. Αγωνίστηκαν σκληρά, χύθηκε αίμα, ήρθαν σε ρήξη με τα μεγάλα αφεντικά εκείνης της εποχής. Και τότε υπήρχαν οι φωνές που καλούσαν τους εργάτες να σκύψουν το κεφάλι, να δεχθούν τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αυτές οι φωνές μεταφέρονται στο σήμερα μέσω της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου. Είναι ενδεικτικό άλλωστε, ότι θα βραβεύσουν τον κ. Παναγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ, που το 2011 έβαλε πλάτη να καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και οι Συλλογικές διαπραγματεύσεις. Που δεν έχει καμία σχέση ούτε ο ίδιος, ούτε η παράταξη στην οποία ανήκει, ούτε η ίδια η Διοίκηση της ΓΣΕΕ, με τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων!

Εμείς λοιπόν, παλεύουμε για ένα Εργατικό Κέντρο που θα είναι στην πραγματικότητα “Εργατικό”. Που θα παλεύει για τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των μεγάλων εργοδοτών! Ένα Εργατικό Κέντρο στο οποίο θα υπάρχει διάλογος και προβληματισμός. Θα εκφράζονται ελεύθερα απόψεις. Θα λειτουργεί πραγματικά σαν συλλογικό όργανο των εργαζομένων. Το σημερινό Εργατικό Κέντρο δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του εργατικού κινήματος της πόλης μας. Αντίθετα, αμαυρώνει τις σελίδες του».

Με ανοιχτή του επιστολή, ο πρώην πρόεδρος του ΕΚΚ Γιάννης Βύζικας, απαντά στην πρόσκληση για την εκδήλωση πως δεν μπορεί να παραστεί στην εκδήλωση την ίδια ώρα που η διοίκησή του έχει διαγράψει το σωματείο του, και διατηρεί κλειστές τις πόρτες του ΕΚΚ για τους εργαζόμενους. Αναλυτική η επιστολή του Γιάννη Βύζικα, την οποία υπογράφει και ο πρώην Γ. Γραμματέας του ΕΚΚ Θωμάς Κολοκυθάς:

«Κυρία Πρόεδρε

Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να με καλέσετε στην προγραμματισμένη για τις 07/05/2023 εκδήλωσή σας, προκειμένου να με τιμήσετε για την προσφορά μου στο Εργατικό κίνημα του Νομού μας για τα 104 χρόνια (και όχι 100) από την ίδρυση του Εργατικού Κέντρου της πόλης μας (1919). Πράγματι, θα ήταν τιμή μου να παραστώ, εφόσον το Εργατικό Κέντρο πρωταγωνιστούσε στους εργατικούς αγώνες και επηρέαζε τις κοινωνικές, αναπτυξιακές και περιβαλλοντικές τοπικές εξελίξεις.

Πώς όμως μπορώ να παραστώ στην εκδήλωσή σας, όταν το ΔΣ του ΕΥΚ έχει διαγράψει το σωματείο μου ΠΕΤ-ΟΤΕ; Πώς μπορώ να παραστώ όταν τα τελευταία χρόνια το ΔΣ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαγράφει σωματεία και να τα πετάει έξω; Πώς είναι δυνατόν να παραστώ στην εκδήλωση αυτήν του ΕΥΚΝ Καβάλας, όταν τα τελευταία χρόνια η πόρτα του κτιρίου είναι κλειδαμπαρωμένη και μάλιστα με ηλεκτρική κλειδαριά και (face control!), ώστε για να εισέλθεις στον χώρο και να εξέλθεις από αυτόν, πρέπει να το δεχτούν οι υπάλληλοι.

Δεν μπορώ να καταλάβω ποιους φοβάστε; Τους εργάτες ή τους συναδέλφους σας συνδικαλιστές; Μα αυτό είναι το σπίτι τους! Ανοίξτε τις πόρτες επιτέλους να μπουν οι εργάτες μέσα στο σπίτι τους και να γυρίσουν τα σωματεία από την εξορία που τα έχετε στείλει. Τότε μόνο το κτίριο θα πάψει να είναι ένα κουφάρι. Η ιστορία διδάσκει ότι σωματεία σφραγίδες είναι μόνο μια εικονική πραγματικότητα και τίποτα άλλο!

Σας προτείνω, και αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή για μένα, να προσπαθήσετε για την ανασυγκρότηση και την αναγέννηση του τοπικού Εργατικού Κινήματος. Σαν πρώτο βήμα καλέστε σε συσκέψεις σωματεία και όσους έχουν άποψη, θέλουν και μπορούν συνδράμουν στην προσπάθεια αυτή. Αυτό είναι το ιερό καθήκον σας και η υποχρέωση απέναντι στην οικογένεια σας, στους γονείς σας, στην τάξη που εκπροσωπείτε και στην ένδοξη, πρωτοπόρα και αιματοβαμμένη ιστορία του Εργατικού Κινήματος των Καπνεργατών.

Έτσι μόνο θα μαζικοποιήσετε το συνδικαλιστικό κίνημα και τότε μόνο μπορείτε να πείτε με υπερηφάνεια ότι εκπροσωπείτε την εργατική τάξη και ότι είστε άξιοι συνεχιστές της ένδοξης ιστορίας του καπνεργατικού κινήματος. Σε αντίθετη περίπτωση θα μιλάμε για το εργατικό κίνημα μόνο σαν μια ιστορική ανάμνηση. Επίσης, νομίζω ότι η Δημοκρατία απαιτεί να ακούμε όχι μόνο τις δικές μας φωνές, αλλά κυρίως τις φωνές των άλλων. Εσείς θα βγείτε κερδισμένοι!

Επιπλέον στην προσπάθεια επανασύνδεσης με την ιστορία (104 χρόνια από την ίδρυση του Εργατικού Κέντρου και 100 χρόνια από την συνθήκη της Λωζάνης) να απαιτήσετε από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καβάλας, την ονοματοδοσία δρόμων στο Περιγιάλι με ονόματα των κοινωνικών πρωταγωνιστών και σαν αρχή σας προτείνω τους κάτωθι (με την ιδιότητά μου και ως πρώην πρόεδρος της επιτροπής ονοματοθεσίας του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας των δρόμων του Παλιού):

Δημήτριος Παρτσαλίδης: καπνεργάτης Δήμαρχος Καβάλας. Τον μισθό του Δημάρχου τον έδινε στο λαϊκά συσσίτια και έτρωγε μαζί με τους ανέργους στα συσσίτια (Χρονικό των Εργατικών Αγώνων σελ.55,68,87,88 και ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ. 279 και 281).
Κων/νος Βλήτος: Πρόεδρος Επιμελητηρίου Καβάλας (Χρονικό των Εργατικών Αγώνων σελ. 66,69,95, και 97)
Αργύρης Σπανίδης: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 285,287,Χρονικό των Εργατικών Αγώνων σελ 64, 68)
Γεώργιος Πέγιος: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 281 και Χρονικό των Εργατικών Αγώνων σελ.234 )
Λεών Σακκή: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 283)
Γεώργιος Λεύκος: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 285)
Στέργιος Αναστασιάδης: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 245)
Ευάγγελος Μέρκαντας: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ 273 Χρονικό των Εργατικών Αγώνων σελ 190, 236,238)
Αναστασία Καρανικόλα: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ261)
Μαρία Φραντζή-Διπλού: (ΚΑΒΑΛΑ Η Μέκκα Του Καπνού, τόμος Β, σελ,236,293)
Πολυχρόνης Ποητάκης: Πρόεδρος του σωματείου υφασματεμπόρων, πρωταγωνιστής των αγώνων των καπνεργατών».