Published on May 16th, 2014 | by fileto

UNITED COLORS OF ΚOMOTINI …by Luis Gόmezbeck

Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου επισκέφτηκε την έκθεση φωτογραφίας του «συντοπίτη» μας και μας μεταφέρει εκεί λογοτεχνικώς… www.tassopoulou.gr.

Λίγες ημέρες αφότου σίγησαν οι ήχοι της γκάιντας και της λύρας, που είχαν σημάνει τα εγκαίνια της έκθεσης, ξαναπήγα στον χώρο. Με τα μάτια μου ακόμη κουρασμένα από την προσπάθεια. Είχαν δει από κοντά τα μαντήλια που οι Θρακιώτισσες χορεύτριες είχαν δεμένα στο κεφάλι. Και ήταν όλα βουτηγμένα σε χρώματα εκτυφλωτικά. Θορυβώδη.

Αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανένας στον χώρο, ήταν όμως γεμάτος. Ολοζώντανος. Υπήρχαν μέσα καμιά πενηνταριά φωτογραφίες, τραβηγμένες όλες στην τριετία κατά την οποία ο Luis έζησε στην Θράκη, κατά τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα, τότε που εργαζόταν σε τοπική εφημερίδα της Κομοτηνής. Τοποθετήθηκαν στον τοίχο με μεράκι, με νοικοκυριό, με συμμετρία. Αρμονικά. Με αγάπη, σαν να τις έβγαλε από το οικογενειακό του άλμπουμ. Και με τίτλους τόσο εύστοχους και ιδιαίτερους, που διεκδικούν με αξιώσεις τη μισή δόξα από τις φωτογραφίες για τις οποίες μιλούν. Ο Luis μιλά μέσα από τις φωτογραφίες του. Φανερώνει τις πτυχές του θρακιώτικου κόσμου και τη βαθιά ευαισθησία της ψυχής του που τον βοήθησε να τις δει. Παρόλο που ο φακός του μιλά ειλικρινά, ο ίδιος «κοροϊδεύει» μέσα από τις λέξεις.

Προσθέτει ειρωνεία: «ελληνοτουρκικές σχέσεις», μέσα από μια λεκάνη με νερό που ξεδιψά έναν σκύλο και μια γάτα. Σαν να λέμε ένα άλλο Αιγαίο.

Παίζει: «παραδοσιακός οργασμός», μέσα από μια σειρά με λουκούμια που χύνονται την ώρα που γεννιούνται.

Κάνει χιούμορ: «γρήγορο φαγητό», μέσα από ένα ανθρώπινο μελίσσι, που αφανίζει πραγματικά στα γρήγορα έναν ολόκληρο μπουφέ.

Δείχνει ρεαλισμό: «η βόλτα της εβδομάδας», πάνω σε ένα μηχανάκι που μεταφέρει πίσω στο χωριό δυο μουσουλμάνες που ολοκλήρωσαν τα ψώνια τους στο παζάρι, μεσημέρι Σαββάτου μάλλον.

Δείχνει υπερβολικό ρεαλισμό: «και τώρα τί;», μέσα από το βλέμμα, όχι τα χείλη, μιας νύφης περιτριγυρισμένης από υπερήφανους συγγενείς.

15-5-2014-louis ekthesiΟ Luis σου μιλά μέσα από τις φωτογραφίες του, ακόμα κι αν σταθείς να τις κοιτάξεις από μακρυά, τόσο που δεν θα μπορείς να διαβάσεις τις λεζάντες. Κάθισα. Ηρέμησε το βλέμμα μου κοιτάζοντας τα βλέμματα των άλλων. Παιδιά που παίζουν, που σταμάτησαν το παιχνίδι για να φωτογραφηθούν. Γυναίκες. Άνδρες. Διάφορες ηλικίες, τάξεις, επαγγέλματα, θρησκείες. Φυλές διάφορες. Όλες μαζί στους ίδιους τοίχους. Μα αφού μαζί ζουν… Πομάκοι, Ρομά, χριστιανοί, μουσουλμάνοι τουρκογενείς. Παπάδες πλάι στο τζαμί. Γριές καθιστές μέσα στο σπίτι, πλάι σε κοριτσάκια που ετοιμάστηκαν για να χορέψουν μπαλέτο, με φορεματάκι τούλινο, κοντό.

Οι φωτογραφίες του έχουν ομορφιά, απλώς. Καθόλου απλό. Έχουν τάξη, μέτρο και γαλήνη μέσα από την υπέρμετρη ενέργεια που παράγουν. Ταυτοχρόνως, αυτό είναι το σπουδαίο, δεν έχουν τίποτα αιχμηρό, πέρα από την ίδια την αιχμηρότητα που η απλή καθημερινή ζωή δημιουργεί. Δεν είδα πουθενά σκοτωμούς ή αίμα. Δεν είδα πουθενά λήψεις πανοραμικές που θα εντυπωσίαζαν μόνο και μόνο από το αξιόλογο της φύσης. Σχεδόν απουσιάζει η φύση. Δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο ο Luis, γι’ αυτό και με άγγιξε. Διάλεξε να συγκινήσει με αυτά που τον συγκίνησαν. Την αλήθεια του.

Ο τίτλος της έκθεσης τα λέει όλα, «πολύχρωμοι άνθρωποι σε ασπρόμαυρο χαρτί». Δυο μόνο φωτογραφίες έχουν χρώμα και αυτό διότι υπήρχε λόγος. Οι άλλες παλεύουν με τα άκρα τους, το άσπρο και το μαύρο. Θα έλεγες και με την ίδια διάθεση ειρωνείας που διακρίνει και τον δημιουργό τους. Η Gallery που τις φιλοξενεί ονομάζεται offWHITE, το αρνητικό δηλαδή του μαύρου.

Η ΕΚΘΕΣΗ

Μέρος της έκθεσης παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Κομοτηνή στο Ίδρυμα Παπανικολάου το 2005. Στην Αθήνα παρουσιάστηκε στον Κοινωνικό Ελεύθερο Χώρο «Nosotros» το 2006. Ταξίδευσε μέχρι την Αργεντινή, όπου φιλοξενήθηκε στις πόλεις Μπουένος Άιρες (Πρεσβεία της Ελλάδος) και Σάλτα (Μουσείο της Πόλεως) το 2009.

Κάποιες από τις φωτογραφίες βραβεύτηκαν από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Φωτογραφίζοντας τη γειτονιά μου» το 2004 και από την UNESCO και τη ΜΚΟ «Κόσμος χωρίς βία» στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Ειρήνη Είναι» το 2010.

Εικόνες της έκθεσης έχουν δημοσιευθεί σε αντίστοιχα ρεπορτάζ σε εφημερίδες και τα περιοδικά «Ταχυδρόμος», «A%Z» και «VisiónLatinoamericana», ενώ η φωτογραφία «UnitedColoursofKomotini» κόσμησε το Εικαστικό Ημερολόγιο της UNESCO το 2007.

Από τις Εκδόσεις Άπαρσις κυκλοφορεί λεύκωμα με τις φωτογραφίες της έκθεσης και με πολλές άλλες από την περίοδο που ο Luis έζησε στην Θράκη.

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο Luis Gόmezbeck είναι Μεξικάνος, ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου, δάσκαλος θεατρικής αγωγής, δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ, συγγραφέας και μεταφραστής. Ατενίζοντας πάντα την Θράκη, τώρα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.