Ο εμφύλιος πόλεμος της κοινής γνώμης
Αυτό που ήθελαν το κατάφεραν. Κι αυτό το διαπιστώνει κανείς από τις δημοσκοπήσεις οι οποίες γίνονται όχι για το ποιό κόμμα θέλουν οι Έλληνες και ποιός είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, αλλά από ερωτήσεις οι οποίες αφορούν την άποψη των ελλήνων για τους άλλους συνέλληνες.
Μέσα στο γενικότερο μπάχαλο της κρίσης το οποίο οι πολιτικοί μας άλλοι το ονομάζουν μεταρρύθμιση και άλλοι χαλάρωση των μηχανισμών, έχουν καταφέρει και επικοινωνιακά η μία κοινωνική ομάδα της χώρας να στρέφεται εναντίον της άλλης και να ξεχνούν την μεγάλη ευθύνη που έχουν για την ερημοποίηση και την απαξίωση των Ελλήνων οι ίδιοι οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους.
Για παράδειγμα οι μισοί Έλληνες εκτιμούν ότι οι άλλοι μισοί φοροδιαφεύγουν, και όλοι μαζί θεωρούν ότι οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες στη χώρα είναι οι γιατροί, οι ηλεκτρολόγοι, οι υδραυλικοί, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι και οι εστιάτορες που δεν κόβουν αποδείξεις. Δεν εντοπίζονται ωστόσο, επειδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι είτε αναποτελεσματικοί είτε ακόμη και διεφθαρμένοι.
Αυτό προκύπτει από έρευνα που διενήργησε τον Ιανουάριο η εταιρεία GPO για λογαριασμό της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου σε δείγμα 1.600 νοικοκυριών και 1.000 μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
Παρ΄ ό,τι το σχεδόν σύνολο της κοινής γνώμης (95,7%) αναγνωρίζει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής ως πολύ σοβαρό και οκτώ στους δέκα λένε ότι δεν έχουν αποκρύψει ποτέ εισοδήματα, εν τούτοις πιστεύουν ότι περισσότεροι από τους μισούς συμπολίτες τους (53%) φοροδιαφεύγουν συστηματικά.
Η κοινή γνώμη πιστεύει ότι η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή γίνεται από τα ιατρεία (88,6%), τους τεχνίτες όπως οι ηλεκτρολόγοι και υδραυλικοί (85,4%), τα δικηγορικά γραφεία και τους συμβολαιογράφους (75,2%), τις ταβέρνες (57,9%) και λιγότερο τα βενζινάδικα (44,1%), τα μικρά εμπορικά καταστήματα (37,6%) και τα σούπερ μάρκετ (17,7%).
Στο ζήτημα των αποδείξεων οι ερωτώμενοι υποστηρίζουν σε συντριπτικό ποσοστό (94,1%) ότι θα ζητούσαν την έκδοσή τους αν είχαν μεγαλύτερο όφελος. Όπως προκύπτει από τις απαντήσει, το 46,3%, σχεδόν δηλαδή οι μισοί καταναλωτές, δεν ζητούν απόδειξη, συμβάλλοντας έτσι όμως λένε στο να φοροδιαφεύγουν άλλοι.
Μόλις το 15,7% θεωρεί ότι ωφελείται προσωπικά αν ζητήσει απόδειξη ενώ περισσότεροι από τους μισούς (52,7%) θεωρούν ότι το μέτρο της συλλογής αποδείξεων δεν είναι αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, έναντι του 45,8% που έχουν αντίθετη άποψη.
Σχεδόν οκτώ στους δέκα καταναλωτές και επιχειρηματίες εμφανίζονται μάλιστα να θεωρούν αποτελεσματικότερο μέτρο κατά της φοροδιαφυγής τη μείωση των φόρων για τις επιχειρήσεις, η οποία επιπλέον θα βοηθούσε και στο να μη χαθούν θέσεις εργασίας.
Η ιδέα της θεσμοθέτησης ενός ενιαίου φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, δεν υιοθετείται από την πλειοψηφία, καθώς το 60% τάσσεται κατά της εφαρμογής του. Στην υποθετική, ωστόσο, ερώτηση για το πόσο θα μπορούσε να είναι ένας ενιαίος συντελεστής φόρου, προκύπτει ένας μέσος συντελεστής 16%.
Στην έρευνα, μάλιστα, είναι διακριτή η προσπάθεια να «αθωωθούν» οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς το 66% των επιχειρηματιών που ρωτήθηκαν όχι μόνο υποστηρίζουν ότι οι μικρές επιχειρήσεις φοροδιαφεύγουν λιγότερο από τις μεγάλες, αλλά 9 στους 10 δικαιολογούν τη φοροδιαφυγή ως μέσο που βοηθά τις μικρομεσαίες να επιβιώσουν απέναντι στον ανταγωνισμό. Επιπλέον το 42% της κοινής γνώμης επιμερίζει την ευθύνη για τη φοροδιαφυγή τόσο στον καταναλωτή όσο και στον επιχειρηματία.
Οι περισσότεροι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το μέλλον της επιχείρησής τους και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Συγκεκριμένα το 39,6% είναι λίγο αισιόδοξο για το μέλλον της επιχείρησης του και το 40,7% είναι λίγο αισιόδοξο για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Τα αντίστοιχα ποσοστά για εκείνους που δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι είναι 29,7% και 40,2% αντίστοιχα.
Το 66,6% του δείγματος δήλωσε πως δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από την οικονομική πολιτική που ακολουθείται στην Ελλάδα, το συγκεκριμένο ποσοστό είναι ελαφρώς αυξημένο ανάμεσα στις επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών μικρότερο των 50.000 ευρώ.
Μέσα από όλα αυτά τα αριθμητικά στοιχεία κρύβεται η αγωνία για το μέλλον όχι μόνο των εργαζομένων αλλά και των εργοδοτών.
Διότι αν μια επιχείρηση δεν πάει καλά, πως θα μπορέσει η κυβέρνηση να επιτύχει ανάπτυξη.
Αγρότες εναντίον επαγγελματιών και δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι μια αντιπαράθεση η οποία μόνο σκοπό έχει το να βγουν από το κάδρο οι πολιτικοί και οι αποφάσεις τους.
Κι όμως ο Έλληνας έχει αποθέματα θάρρους και στόχους παλινόρθωσης φτάνει να τον αφήσουν ήσυχο, να μην την πετροβολούν με ειδήσεις φόβου και να μην του στερούν το δικαίωμα της προσπάθειας.
Αν δεν το κάνουν τότε αυτή η χώρα όχι μόνο θα βυθιστεί αλλά θα εξαφανιστεί και κανείς επενδυτής όσο ρομαντικός και να είναι, εννοείται ξένος δεν θα έρθει να μας σώσει.
Η σωτηρία είναι στο χέρι μας όπως έκαναν οι παππούδες και οι πατεράδες μας σε εποχής πριν και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Μόνο οι εμφύλιοι κόστισαν πολλά σε ζωές και πρόοδο και ήδη ο ελληνικός λαός τους πλήρωσε ακριβά.
Φτάνει να μας αφήσουν ήσυχους και να μην μας πετροβολούν με τις αρλούμπες τους και τις κουτοπόνηρες δηλώσεις τους, για να μας αφήσουν να λειώσουμε στο υπόγειο της μιζέριας.
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια