Published on January 30th, 2013 | by fileto

Ότι ΕΛΛΗνικό καίγεται!

Η αθλιότητα με την οποία μας μεταχειρίζονται όλοι αυτοί οι φιλεύσπλαχνοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί φίλοι μας, δεν έχει τέλος.

Λες και έχουν βαλθεί να μας αναγκάσουν όχι μόνο το Σύριζα να δεχθούμε αλλά και το ΚΚΕ προκειμένου να σταματήσει αυτή η συνεχιζόμενη πρακτική τους, να μας εξαθλιώνουν αλλά και να μας εξοβελίζουν στο πυρ το εξώτερο.

Κοντά τους και οι φιλεύσπλαχνοι Τούρκοι οι οποίοι μας δουλεύουν κανονικά και εμείς καθόμαστε και δεχόμαστε την κάθε παπαριά του κάθε ηγέτη ο οποίος στο πίσω μέρος του μυαλού του θέλει την ταπείνωσή μας στο έπακρο.

Μας οδηγούν στο να γίνουμε ή κομουνιστές ή εθνικιστές.

Λες και δεν υπάρχει άλλη λύση για να βρούμε την διέξοδο στο πρόβλημά μας.

Όλα ξεκίνησαν από εκείνη την άθλια συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου οι οποίοι ως σωτήρες τάχαμου δήθεν, θέλησαν με το έτσι θέλω να μας βάλουν στην απίστευτη περιπέτεια των μνημονίων και της καρπαζιάς.

Ακολούθησε η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Παπαδήμου, (αλήθεια που είναι αυτός ο καλός κύριος;), η οποία μας έχωσε ακόμη περισσότερο μέσα στη …χαβούζα των διεθνών αγορών και της γερμανικής αγχόνης.

Ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση η οποία δεν είμαι πολύ σίγουρος αν ξέρει τι κάνει και ποια μέτρα παίρνει ή ποιο δρόμο ακολουθεί για να μας βγάλει από την κρίση.

Πάντως τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και αν μια μέρα ξυπνήσουμε και έχουμε δραχμές στην τσέπη μας δεν θα μας κακοφανεί καθόλου.

Το τελευταίο χτύπημα είναι αβάσταχτο, μια και ο κύριος Σόιμπλε μίλησε για έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και μετά τα μάζεψε, λες και αυτή η τακτική είναι σοφή από σοφούς ηγέτες και διαχειριστές της ευρωπαικής προοπτικής.

Ναι λοιπόν για κίνδυνο χρεοκοπίας της Κύπρου έγινε λόγος τις τελευταίες ημέρες. Μια Κύπρος που βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης στον μηχανισμό στήριξης και η οποία αναμένεται σύντομα να έχει την τύχη της Ελλάδας ή πιο σωστά οι Κύπριοι αναμένεται να έχουν την τύχη των Ελλαδιτών και να υποστούν και αυτοί τις ίδιες περικοπές και τις ίδιες δραματικές αλλαγές στη ζωή τους.

Δεν είναι αστείο, αλλά είναι σαφέστατο ότι και τα οικονομικά μεγέθη, στην Κύπρο είναι πολύ πιο μικρά απ’ ό,τι είναι στην Ελλάδα και άρα τα χρήματα που χρειάζονται για τη σωτηρία της Κύπρου είναι πολύ λιγότερα. Υπάρχει και μια ακόμη διαφορά στον κοινό βίο Ελλάδας και Κύπρου, πέραν αυτής, και έχει να κάνει με τον υποθαλάσσιο πλούτο των δύο χωρών.

Να το ψητό για το οποίο γίνεται λόγος.

Στην Ελλάδα που μπήκε προ διετίας στο μνημόνιο οι έρευνες για τον υποθαλάσσιο πλούτο μόλις ξεκίνησαν, ενώ στην Κύπρο έχουν ήδη ξεκινήσει και έχουν ανακαλυφθεί κοιτάσματα στο περίφημο οικόπεδο 12 ή στο οικόπεδο Αφροδίτη, το οποίο αν είχε γίνει δεκτό το σχέδιο Ανάν, σήμερα θα ανήκε στη δικαιοδοσία των βρετανικών βάσεων, δηλαδή της Μεγάλης Βρετανίας.

Όλα αυτά τα αναφέρουμε για μία ακόμη φορά για να καταδείξουμε ότι η υποδούλωση ενός ελληνικού κράτους (Ελλάδα, Κύπρος) με την τεράστια γεωπολιτική σημασία, μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους. Ενας από αυτούς είναι ο οικονομικός και τα μνημόνια. Η συνταγή, που έχει εφαρμοστεί και σε άλλα κράτη στο παρελθόν, προβλέπει εξαθλίωση του λαού σε σημείο που να μην του απομείνει δύναμη αντίδρασης και υφαρπαγή του κρυμμένου (εσκεμμένα ή όχι) πλούτου.

Οι ξένοι ξέρουν τι κάνουν. Έχουν βρει τους βλάκες και τους ηλίθιους της Ευρώπης και παίζουν μαζί τους, όπως παίζουν …με τον τρελό του χωριού.

Η αθλιότητά τους δε, η οποία βαφτίζεται ως σοφία από τους εγχωρίους αντιπροσώπους τους είναι τέτοια ώστε δεν διστάζουν να θέλουν σώνει και καλά να έρθουν ως τοποτηρητές και να ρυθμίσουν τα του οίκου μας.

Αν το επιτρέψουμε και αυτό, τότε δεν μας απομένει παρά να ζήσουμε ακόμη μια απόβαση Όθωνα στην χώρα μας, ακόμη μια τουρκοκρατία αλλά από τους φιλέλληνες ευρωπαίους φίλους και προστάτες μας.

Τίποτε δεν είναι λογικό στις μέρες μας, παρά μια απίστευτη ελαφρότητα με την οποία χειριζόμαστε τα άγια των αγίων, για τα οποία χιλιάδες νεκροί βρέθηκαν στα χαρακώματα των πολέμων και του αγώνα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία.

Προς τι το ΟΧΙ του λαού, προς τι η εκστρατεία στην Μικρά Ασία, προς τι ο αγώνας κατά των Γερμανών στην κατοχή, προς τι ο εμφύλιος, ο εθνικός διχασμός, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η επανάσταση του ’21.

Καμία πια ευαισθησία σε τόσο αίμα, σε τόσες θυσίες, σε τόσο ξεριζωμό. Καμία;