Published on February 22nd, 2016 | by fileto

Πέφτουν έξω όσοι ποντάρουν σε αριστερή παρένθεση

Μπορεί το κατεστημένο της εγχώριας και ξένης ολιγαρχίας να επιθυμεί και κάνει τα πάντα για να πέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά όση πίεση και να ασκήσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι αλλά και οι ΑΝΕΛήτες δεν θα πέσουν εύκολα.

Μέσα στο σύστημα εξουσίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκεται μια μικρή αλλά πολύ ισχυρή ομάδα η οποία κρατάει δεσμούς με μια ομάδα ντόπιων ολιγαρχών οι οποίοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τα ταμπούρια που είναι έτοιμοι να αφήσουν αν παραζοριστούν τα γνωστά τζάκια εξωθεσμικής εξουσίας που έχουν όμως το χρήμα.

Η κρατικοποίηση του Μεγάρου Μουσικής που πέρασε στα ψιλά είναι εν δυνάμει μια πράξη η οποία δεν είναι και τόσο αθώα.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η αποτυχία του συριζα να φτιάξει την «τράπεζα των φτωχών» επίσης δεν είναι μια περίπτωση την οποία ένας προσεκτικός αναλυτής μπορεί να την προσπεράσει.

Τέλος το χάϊδεμα των δημοσίων υπαλλήλων και ότι σε ΔΕΚΟ έμεινε αποτελεί μια χρυσή εφεδρία για την κυβέρνηση, η οποία μετράει καθημερινά τις δυνάμεις της στο εκλογικό σώμα και περιμένει την στιγμή που θα αιφνιδιάσει.

Από την άλλη, οι ξένοι δανειστές μας δεν είναι και τόσο σίγουροι ότι μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή μπορεί να ξεπεράσει, με τόσο μεγάλη ομογενοποίηση στην κοινοβουλευτική της ομάδα, μέτρα τα οποία έχουν ξεσηκώσει όλη την ελληνική κοινωνία.

Στις τάξεις του συριζα υπάρχουν στελέχη τα οποία μαθήτευσαν στην σχολή Σημίτη και γνωρίζουν πολύ καλά από το σκληρό παιχνίδι.

Υπάρχουν επίσης στελέχη που έζησαν την ταραγμένη και επίσης θολή περίοδο του ’89 μέσα από αριστερά σχήματα και είναι σίγουροι ότι κάθε πράγμα μπορεί να ανατραπεί μέσα από συζητήσεις και συμφωνίες.

Από την πλευρά των ΑΝΕΛ ένα κράμα πασόκων και δεξιών στελεχών είναι τόσο σταθερά προσηλωμένοι στην άσκηση εξουσίας που δεν θα αφήσουν τις εξελίξεις να τους προσπεράσουν.

Ιδιαίτερα σήμερα που στην αντιπολίτευση και κυρίως στην ΝΔ αρχηγός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο και «δεν τον πάνε» ιδιαίτερα, εκτός κάποιων εξαιρέσεων τις οποίες σιγοντάρει ο ίδιος ο Καμμένος.

Αν σήμερα στην κυβέρνηση βρισκόταν η συνκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα είχε πέσει.

Με τέτοιο μπλόκο αντίθετο, αποτελούμενο από ένα αμφιλεγόμενο κράμα επαγγελματικών συμφερόντων όπου οι κατσούνες (γκλίτσες) συναντούν τις γραβάτες μια δεξιόστροφη κυβέρνηση θα έπεφτε αμαχητί.

Ο Τσίπρας και ο Καμμένος το πολεμάνε και ήδη έχουν προβληματίσει και φοβίσει μεγαθήρια συμφερόντων τα οποία έχουν αναστατωθεί από την προοπτική να τους κόψουν την επικοινωνία με τον λαό, μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Βλέπεις τα κανάλια που από πίσω τους κρύβονται κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες να κρατούν μια στάση περίεργη χτυπώντας μια στο καρφί και μια στο πέταλο, τινάζοντας τα νεύρα των τηλεπαρουσιαστών – καθοδηγητών που σε ορισμένες περιπτώσεις εκρήγνυνται και λένε …μεγάλες αλήθειες!

Στο εξωτερικό τώρα μόνο οι γερμανοί προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα στο οποίο μένουν απαθείς το 70% των υπολοίπων ευρωπαίων, γιατί ξέρουν ότι τα δημοσιεύματά τους έχουν εσωτερικό πολιτικό υπόβαθρο.

Όταν η υποτίθεται σοβαρή FAZ – Frankfurter Allgemeine βλέπει έναν «ιό ΣΥΡΙΖΑ» να εξαπλώνεται στη νότια Ευρώπη, ποιος σοβαρός αναγνώστης μπορεί να συμφωνήσει μαζί τους και να παραδοθεί στις αναλύσεις αυτού του τύπου. Για να δούμε τι λέει ο αναλυτής της: «Ο ιός ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να εξαπλώνεται στη νότια Ευρώπη. Επί του παρόντος, η περιοχή που κινδυνεύει περισσότερο είναι η Ιβηρική Χερσόνησος. Παρότι το ελληνικό σύνδρομο έχει αποδείξει πόσο πιο φτωχή μπορεί να γίνει μία ήδη σωριασμένη οικονομία από την απάτη και την αφέλεια μίας ιδεολογικοποιημένης πολιτικής, δεν υπάρχει ανοσία εκτός των ελληνικών συνόρων. Το αντίθετο: μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου ανήλθε στην εξουσία μία σοσιαλιστική κυβέρνηση μειοψηφίας με την υποστήριξη του μαρξιστικού Αριστερού Μπλοκ, αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και των κομμουνιστών. Ενώ στην Ισπανία ο επικεφαλής των σοσιαλιστών Πέδρο Σάντσεζ επιχειρεί, μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου, να σχηματίσει κυβέρνηση με τη βοήθεια των Ποδέμος, επίσης αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμα, στην ανάγκη, και ορισμένων αριστερών αυτονομιστών».

Φοβερίζει δηλαδή και το μόνο που πετυχαίνει είναι να διαφωνούν μαζί του Γάλλοι, Βρετανοί, Βέλγοι, Ολλανδοί και φυσικά οι νότιοι.

Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Τα σταφύλια της οργής» και με φόντο τις κινητοποιήσεις ποιόν άραγε προσπαθεί να πείσει;

Πάντως όχι τον Σόιμπλε ή την Μέρκελ, ότι η πολιτική που ακολούθησαν στην Ελλάδα, έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους.

Μήπως στην Ελλάδα διαβάζουν την Σουντόιτσε Τσάιτουνγκ; Αμφιβάλω.

Τότε ποιόν προσπαθεί να πείσει η εφημερίδα όταν λέει ότι: «Η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την οποία η διαμαρτυρία ανέβασε στην εξουσία, έχει περιέλθει και η ίδια πλέον σε δεινή θέση. Αγρότες, συνδικαλιστές, ελεύθεροι επαγγελματίες και δικηγόροι κατεβαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους, για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και την πολιτική περικοπών της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού θεωρείται από τους ευρωπαίους δανειστές βαρόμετρο για τη θέληση του Τσίπρα να εξυγιάνει τη χώρα. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις μπορεί να είχαν περικόψει συνολικά έντεκα φορές τις αποδοχές, αλλά συνεχώς ανέβαλαν τη μεταρρύθμιση. Τώρα ο Τσίπρας είναι εκείνος που πρέπει να κομίσει το μήνυμα, ότι το σύστημα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης».

Τα δημοσιεύματα αυτά έχουν άλλο στόχο. Να χτυπήσουν το χρηματιστήριο στην Ελλάδα (ήδη κατέρρευσε), την εμπιστοσύνη των επενδυτών (που κι αυτή δεν υπάρχει) και στο τέλος την ίδια την διαπραγμάτευση (η οποία και αυτή πνέει τα λοίσθια).

Αυτά όμως δεν χαμπαριάζουν τους συριζαίους, οι οποίοι τώρα μπήκαν στο «τριπάκι» της εξουσίας και θα την κρατήσουν με νύχια και δόντια.

Αν περάσουν και το νομοσχέδιο για τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και το ίντερνετ και την τελειώσουν την δουλειά, τότε «μαύρα τα γραμμένα» σε όσους ποντάρουν σε μια «αριστερή παρένθεση».

Κακά τα ψέματα, το άστρο του Τσίπρα και η ομάδα που κρύβεται στα υπόγεια του Μαξίμου, δεν είπαν την τελευταία τους κουβέντα!