Ποια Ανάσταση, ποια ελπίδα;
Τα χαστούκια δεν έχουν τελειωμό και εκείνο το «οξυγόνο» του Κυριάκου στο συνέδριο της ΝΔ δεν ξέρουμε για ποιόν το προορίζει. Για την οικονομία που είναι σε κώμα, για τους Έλληνες που κινδυνεύουν με πνευμονικό οίδημα ή για τη ΝΔ που είναι σε καταστολή;
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε παραζάλη, λες και έχει σνιφάρει την άσπρη σκόνη και διαρκώς βλέπει παραισθήσεις.
Θυμάστε, άλλωστε δεν πάει αρκετός καιρός όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας έλεγε ότι: «εφικτός ο στόχος που έχουμε θέσει εδώ και καιρό, μέχρι το ορθόδοξο Πάσχα να έχουμε το τέλος της αξιολόγησης και μαζί με την Ανάσταση της ορθοδοξίας να έρθει και η ανάσταση της οικονομίας, και χωρίς πρόσθετα μέτρα».
Καημένε Αλέξη, πάντα λογαριάζεις χωρίς τους ξενοδόχους οι οποίοι πάντα σε εγρήγορση σου κάνουν γυμναστική και σωματική βελτίωση κάθε στιγμή που δήθεν βρίσκεται σε συμφωνία.
Για ποια ανάσταση μιλάς αλήθεια στρατηγέ μου, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος που διαπραγματεύεται με τους εταίρους ανήκει σε ομάδα η οποία λέει άλλα αντί άλλων και σου κάνει επαναστατική γυμναστική η οποία κι αυτή μοιάζει με την γυμναστική του καναπέ που κάνουν όλοι οι Έλληνες.
Μετά από εκείνη την συνάντηση των προκαθημένων της προηγούμενης εβδομάδας έλεγες: «Εμείς θα τηρήσουμε το γράμμα της συμφωνίας, και το γράμμα της συμφωνίας δεν προβλέπει μείωση των κύριων συντάξεων και δεν θα υπάρξει μείωση» και την ίδια ώρα ο μαντηλοφόρος υπουργός σου Εργασίας Κατρούγκαλος έλεγε ότι θα πληρώσουν όλοι ανεξαιρέτως.
Τζάμπα πιστεύεις ότι ο Ομπάμα θα σε σώσει και ότι η Μέρκελ θα σε καταλάβει. Αν ως χώρα δεν σηκώσουμε τα μανίκια ψηλά και δεν μπούμε σε άλλο δρόμο, ξέρεις καλά πως θα μας πηγαίνουν από τον Άννα στον Καιάφα και στο τέλος ο Πόντιος Πιλάτος θα νίψει τας χείρας του.
Μέχρι τότε ο Ελληνικός λαός με ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι του θα σέρνεται στα σοκάκια της μοίρας στην οποία τον έχετε καταδικάσει και θα τον φτύνουν, θα τον γελοιοποιούν, θα τον βρίζουν όλοι αυτοί οι δήθεν αναμάρτητοι και οι δήθεν νοικοκύρηδες Ευρωπαίοι.
Αλήθεια; Είναι σωστό αυτό που είπε η πρώην κολλητή σου Ζωή ότι έκανες παζάρι πριν ακόμη εκλεγείς την συμφωνία; Δεν άκουσα ηχηρή διάψευση.
Κι ο πρώην σύντροφός σου και δεξί σου χέρι Λαφαζάνης είπε ακόμη πιο σκληρά λόγια: «Η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να ψηφίσει μέτρα οποιουδήποτε ύψους και οποιασδήποτε μορφής ενάντια σε έναν λαό που πλέον δεν αντέχει άλλες επιδρομές.
Πολύ περισσότερο, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα και καμιά εξουσιοδότηση να ψηφίσει νέο πακέτο με μέτρα ύψους 9 δις και πάνω.
Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ανεχθεί την απόλυτη υποδούλωση, τον πλήρη ραγιαδισμό και τη γενική καταστροφή της χώρας.
Ενδεχόμενη ψήφιση αυτών των μέτρων θα εξαναγκάσει γρήγορα τον Τσίπρα και τους οικονομικούς, τουλάχιστον, υπουργούς του, να φύγουν νύκτα και κακήν κακώς από τη χώρα, κάτω από τη γενική λαϊκή κατακραυγή και τον γενικό λαϊκό ξεσηκωμό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εξελιχθεί σε οπερετική κυβέρνηση παραδομένων και ανίκανων υπαλλήλων που μόνο καταστροφές και ξεπουλήματα μπορεί να επιφέρει στον τόπο».
Μα κι εσύ Παναγιώτη, εσύ τέκνον Βρούτε;
Πως απαντάς σε όλους αυτούς πρωθυπουργέ μου;
«Αν κάποιοι ονειρεύονταν ή επιθυμούσαν την απομόνωση της Ελλάδας διαψεύδονται, ευτυχώς για τους Έλληνες και την Ελλάδα», αναφέρεις και συνεχίζεις την παραμύθα με το ίδιο ρεπερτόριο: «Έχουμε διανύσει το 90% του δρόμου, μένει ένα 10%, αλλά η κούραση είναι μεγάλη, ίσως αυτό το 10% να είναι το πιο δύσκολο, όμως πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι υπάρχει ο τερματισμός μπροστά».
Ποιος τερματισμός Αλέξη μου; Ποια Ανάσταση; Ποια Άμστελ!
«Δεν υπάρχει ελπίς στην Ελλάδα ζεις» έλεγε ο Σαββόπουλος στο υπό αμφισβήτηση έργο του «Κωλοέλληνες».
Κι εμείς συρόμενοι στα σοκάκια, υβρισθέντες, με πτύελα στο μέτωπο, με χαμένο κάθε ευρώ στις φόδρες και τις τσέπες μας, με σκισμένα τα ρούχα μας και τσακισμένο το ηθικό μας σε ποια ανάστασή σου να πιστέψουμε;
Σε εκείνη την ανάσταση που υποσχέθηκες με το δημοψήφισμα; Με την ελπίδα που μας έταξες τον Γενάρη του 2015; Με το νέο που θα έφερνες κι ακόμη το πλοίο δεν φάνηκε στο λιμάνι;
Κρίμα το τρένο το έχασες, τους ανθρώπους σου κορόιδεψες, τους συντρόφους σου εξέθεσες, κι όλα αυτά γιατί; Για την εξουσία;
Κρίμα όλα αυτά τα έκανες για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη. Και μη ρωτήσεις για ποια Ελένη, γιατί πιθανόν να ακούσεις αυτό που λένε οι μάγκες στα σοκάκια στην ατάκα και το ερώτημα αυτό.
Ποια Ανάσταση, ποια ελπίδα. Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα, παραμένω για άλλη μια φορά Μπαλαμός στον τόπο μου.
Καλό Πάσχα!
Related Posts
Παλιγγενεσία… από τι; →
Τελικά δεν ήταν θεωρία συνομωσίας… →
«Εσύ βάλθηκες να κάνεις τη Δράμα ευρωπαϊκή πόλη» →
Σχόλια