Published on August 21st, 2016 | by fileto

Ξαφνικά «οι φίλοι μας» θυμήθηκαν την Ελλάδα;

Η Ελλάδα, μια χώρα παραδομένη στην κρίση, με ένα πολιτικό προσωπικό ανίκανο να αντιδράσει ουσιαστικά και να χαράξει μια άλλη γραμμή πέραν αυτής των δανειστών, ταξιδεύει σε ένα αβέβαιο μέλλον.

Αυτή την χώρα που εμείς που κατοικούμε σ’ αυτή, δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε την αξία της, κάποιοι άλλοι για δικούς τους λόγους την έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Για ποιόν λόγο; Αυτό δεν θα το μάθουμε επί του παρόντος, αν και οι πολιτικοί που είναι χωμένοι στο παιχνίδι το γνωρίζουν.

Μην παραμυθιαζόμαστε για τον ορυκτό μας πλούτο και τα άλλα αποκυήματα της σεναριολογίας και της συνομοσιολογίας, αλλά για την στρατηγική μας θέση, την πύλη που ενώνει τρεις ηπείρους (Ευρώπη, Ασία και Αφρική) αλλά κυρίως για το ωραίο οικόπεδο που έχουμε και που μπορεί αν είχαμε μυαλό να ζούσε από τα ποιοτικά προϊόντα που θα παρήγαγε και από τον τουρισμό. Φυσικά ένα άλλο άϋλο αλλά πολύ δυναμικό προϊόν μας είναι οι υπηρεσίες σε συγκεκριμένους τομείς όπως η ναυτιλία, οι μεταφορές, η εκπαίδευση, φτάνει σε αυτά τα πεδία να επενδύσουμε και να μην τσιγκουνευτούμε μπλεγμένοι μέσα σε ιδεοληψίες και κάθε είδους κόμπλεξ.

Η Ελλάδα όταν μπήκε στην κρίση και δεν το κατάλαβε (;), άλλο ένα κουφό της οξυδέρκειας ή της κουτοπονηριάς των πολιτικών μας, με εκείνο το «λεφτά υπάρχουν», έδειξε ότι δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να την αντιμετωπίσει. Έπεσε από τον έναν μάγο στον άλλον και σε μια δίνη η οποία την οδήγησε όχι μόνο να χάσει την αξιοπρέπειά της και την στήριξη των Ελλήνων, αλλά να απεμπολήσει ακόμη και κομμάτια της εθνικής κυριαρχίας της.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το προσφυγικό, τις κρίσεις όπως η περίπτωση με το πραξικόπημα στην Τουρκία, το θέμα των Τσάμηδων και των σκληροπυρηνικών μειονοτικών στην Θράκη αλλά και τα θέματα της ΑΟΖ και του Αιγαίου. Τέλος αυτό το κεφάλαιο.

Από κει και πέρα έχει μπει σε ένα κανάλι αναξιοπιστίας και οδηγεί την αγορά σε μονοπάτια τα οποία θα μας πάνε σούμπιτους ακόμη μια φορά στην ξέρα της καταστροφής.

Και ξαφνικά μέσα σε ένα σύννεφο του από μηχανής Θεού μας θυμήθηκαν οι γνωστοί μας «φίλοι» οι οποίοι παίζοντας το παιχνίδι των τραπεζών και των μεγαλοσυμφερόντων της Ευρώπης, ξαφνικά ανακαλύπτουν τους εχθρούς της Ελλάδα ή καλύτερα τους νεκροθάφτες της.

Σε ένα ιδιαίτερα καυστικό άρθρο του Spiegel για παράδειγμα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφκαγκ Σόιμπλε δέχεται σφοδρή επίθεση για την στάση του έναντι της Ελλάδας και κατηγορείται-τεκμηριωμένα-ότι κατέλυσε την δημοκρατία στην Ελλάδα.

Τι λέτε ρε Φρίτσιδες!

Το άρθρο υπογράφει ο Τόμας Φρίκε, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της γερμανικής εκδοσης των Financial Times στο άρθρο του στο Spiegiel.

Τι λέει λοιπόν ο βραβευμένος Φρίκε;

«Τι γίνεται αλήθεια με τους Έλληνες; Πριν ένα χρόνο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ανάγκασε τους Έλληνες να δεχτούν ένα πακέτο σωτηρίας το οποίο μόλις είχε απορρίψει ο λαός. Και δεν είχε αποτέλεσμα.

Περιστασιακά γίνεται λόγος για πολιτικούς στο εξωτερικό, οι οποίοι λαμβάνουν αυταρχικά μέτρα και καταργούν τη Δημοκρατία, ή θα το έκαναν αν εξελέγοντο. Ευτυχώς που δεν συμβαίνει καταρχάς σε μας. Καταρχάς. Εκτός εάν αφορά, ας σκεφτώ λιγάκι, τους Έλληνες.

Ο υπουργός μας των Οικονομικών έπρεπε φυσικά πριν ένα χρόνο να αναστείλει για λίγο τη Δημοκρατία λόγω έσχατης ανάγκης και -θα θυμάστε- να υποδείξει στην κυβέρνηση της Αθήνας να αποφασίσει υπέρ ενός πακέτου εξυγίανσης εναντίον του οποίου είχε ψηφίσει περισσότερο από το 60% των Ελλήνων πριν μερικές μέρες σε ένα δημοψήφισμα.

Η αιτιολογία για την μεταστροφή ήταν σαφής: διαφορετικά η Ελλάδα δεν θα έπαιρνε πιά από μας δάνειο, σαφώς. Κάτι το οποίο δεν είχε να κάνει φυσικά σε τίποτα με εκβιασμό. Χρήματα από μας και Δημοκρατία; Δεν πρέπει να υπερβάλει κανείς.

Τότε ήταν φυσικά κάτι το εντελώς διαφορετικό. Επρόκειτο, ας πούμε, για το ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν να καταλάβουν τι είναι καλό γι’ αυτούς: να ξανακάνουν τις δέουσες περικοπές, να αυξήσουν τους φόρους και να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία, επειδή μετά όλα θα ήταν καλύτερα. Η οικονομία θα δημιουργούσε εμπιστοσύνη, θα αναπτυσσόταν και θα δημιουργούνταν θέσεις εργασίας.

Έπρεπε, λοιπόν, ο υπουργός των Οικονομικών να βοηθήσει λίγο, ας πούμε, στο να εκτραπεί η δημοκρατική αρχή και να αναστραφεί ελαφρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Και άξιζε. Βέβαια δεν φαίνεται ακόμα πολύ καθαρά. Οι δημοσκοπήσεις ανάμεσα σε μάνατζερ των επιχειρήσεων δείχνουν ένα χρόνο μετά μια (ακόμα) ελαφρά συρρίκνωση της βιομηχανίας. Τέλεια.

Ο Φρίκε λοιπόν τα βάζει με τον Σόιμπλε, όχι γιατί αγάπησε την Ελλάδα και νοιάζεται από τον φαρδύ καναπέ του για το αν υπάρχει ή όχι δημοκρατία στην χώρα μας.

Απλά κάνει μια παρέμβαση για να αλλάξει η στάση των δανειστών μας και δυναστών μας απέναντι στην χώρα μας, με εύσχημο τρόπο, μια και το λέει ένας επιφανής οικονομολόγος-δημοσιογράφος.

Αλήθεια όταν εφάρμοζε την πολιτική αυτή που σήμερα γι’ αυτήν κατηγορείται ο Σόιμπλε, που ήταν όλοι αυτοί οι Φρίκηδες;

Κρυμμένοι και περίμεναν τις τράπεζες να αποφασίσουν τι θα αρπάξουν από το πτώμα της χώρας, το οποίο σημειωτέον έχει ακόμη τσιτσί μια και πετούν οι γύπες εγχώριοι και ξένοι από πάνω του.

Και επειδή οι Γερμανοί που αγαπούν τον Τσίπρα τον εμπιστεύονται θέλουν για να πάρουν κι αυτοί τον χρόνο τους να του δώσουν ανάσες.

Είναι έτοιμοι να του χαρίσουν άλλο ένα χρόνο εξουσίας γιατί σαν υπάκουο παιδί θα κάνει εκείνο που πρέπει, άσχετα αν κάποιοι μέσα από το κόμμα του αντιδρούν.

Αντιδρούν; Αν θέλουμε το πιστεύουμε!

Ξέρετε τι λένε οι Γερμανοί; Το μεταφέρω αυτολεξί: «Κατά βάση η ελληνική κυβέρνηση -παρά τις αντιστάσεις- έχει κάνει υπάκουα αρκετά από όσα ο λαός λανθασμένα δεν ήθελε αρχικά. Και για τα οποία βοήθησαν ο Σόιμπλε και οι φίλοι του υπουργοί Οικονομικών. Μόνο που η μαζική ανεργία και η μιζέρια δεν εξαφανίστηκαν. Η εξήγηση γι’ αυτό πρέπει να είναι κάποια άλλη.

Ίσως τελικά ο ελληνικός λαός να μην έσφαλε εκφράζοντας συγκεκριμένες αμφιβολίες στο να αποδεχτεί ένα νέο πακέτο και να γίνουν ακόμα περισσότερες περικοπές, αντί να ληφθεί μέριμνα να έλθουν περισσότερα χρήματα στην οικονομία».

Είπατε τίποτε;