Τα μνημόνια έφυγαν, τα βάσανα έμειναν
Στο πρωτοσέλιδο της η «Αυγή” σαν άλλος φαντάρος μετρά ” Μία και σήμερα ” για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πανηγυρίζει για την επιστροφή στη κανονικότητα, δίνοντας μάλιστα προτεραιότητα στις συλλογικές συμβάσεις, στην αύξηση του κατώτατου μισθού και στη δικαιότερη φορολόγηση με ελαφρύνσεις για τους μικρομεσαίους.
Επίσης θέλει να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις για να ανακτήσει ο κόσμος της εργασίας όσα έχασε.
Το αφήγημα της κυβέρνησης σπεύδουν να στηρίξουν και διάφοροι καλοθελητές και γυρολόγοι προσδοκώντας κάποια υπουργική καρέκλα στον επικείμενο ανασχηματισμό. Άλλωστε έχουν στο μυαλό τους την επιβράβευση του Φώτη Κουβέλη.
Βέβαια οι μόνοι που γιορτάζουν είναι οι εταίροι φίλοι και δανειστές μας που στα πρόσωπα των Τσίπρα και Καμμένου βρήκαν τους ιδανικούς διαχειριστές για την εφαρμογή μέχρι κεραίας των μνημονίων βρήκαν αυτούς που χωρίς ίχνος ντροπής κάνοντας το άσπρο μαύρο όλα αυτά τα χρόνια (με την συνηγορία και της Μένουμε Ευρώπη αντιπολίτευσης) κατέστρεψαν τα πάντα.
Γιατί οι εκατοντάδες κατοχικοί νόμοι θα παραμείνουν μαζί με την αυστηρή επιτροπεία μέχρι το 2060. Η δημόσια περιουσία θα παραμείνει υποθηκευμένη για 99 χρόνια. Το χρέος της χώρας είναι μεγαλύτερο τώρα από την προ μνημονίων εποχή. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ο πιο άδικος φόρος ο ΕΝΦΙΑ θα συνεχίζει να αδικεί και όλοι θα παρακαλάμε να μην έχουμε φωτιές ή έντονα καιρικά φαινόμενα γιατί ο κρατικός μηχανισμός υπολειτουργεί. Οι ελαστικές μορφές εργασίας είναι κανόνας και οι συνθήκες θυμίζουν γαλέρα. Οι πλειστηριασμοί δίνουν και παίρνουν και στην ουρά περιμένουν οι μειώσεις του αφορολόγητου και ο επανυπολογισμός των συντάξεων.
Κι εμείς τώρα τι κάνουμε; Θα πιστέψουμε τα παραμύθια που μας πουλάνε ή θα κάνουμε κάτι επιτέλους;
Θα τους αφήσουμε να τσακώνονται για την διαχείριση και τις καρέκλες και θα παραμένουμε διάσπαρτοι και φοβικοί; Ε λοιπόν ΟΧΙ!
Ας δώσουμε τα χέρια μας όχι για να χορέψουμε για την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια αλλά για να αποτρέψουμε την εξόδιο ακολουθία της πατρίδας μας.
Η 20η Αυγούστου μπορεί να σηματοδοτεί το πέρασμα της Ελλάδας στη μεταμνημονιακή εποχή, ωστόσο το τέλος των προγραμμάτων δεν σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία στέκεται ξανά στα πόδια της. Αντιθέτως, η χώρα δεν βρίσκεται πραγματικά σε καλή κατάσταση, επισημαίνει ο Αλέξανδρος Κρητικός.
Ο διευθυντής ερευνών του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών DIW παρατηρεί ότι το τέλος των προγραμμάτων προσαρμογής έχει κατά κύριο λόγο πολιτική διάσταση και σημασία, συμβολίζοντας από τη σκοπιά της ελληνικής κυβέρνησης ότι η Ελλάδα «δεν θα βρίσκεται στο μέλλον υπό τον ζυγό των δανειστών».
«Οικονομικά η χώρα δεν επωφελείται απαραίτητα. Αντιθέτως, με την έξοδο από τον μηχανισμό διάσωσης, για παράδειγμα, οι τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα φθηνής πρόσβασης σε χρήματα προκειμένου να μπορούν εν συνεχεία να χορηγούν δάνεια με σχετικά προσιτούς όρους», λέει ο Αλέξανδρος Κρητικός στη γερμανική ραδιοφωνία DLF. Κατά τη γνώμη του, η εκπνοή του προγράμματος και οι προσπάθειες αυτόνομης χρηματοδότησης στις αγορές μπορεί να είναι ένα μήνυμα προς δυνητικούς επενδυτές, ωστόσο για να επιστρέψουν αυτοί στην Ελλάδα απαιτούνται «πολλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», τονίζει ο ειδικός του DIW, υπογραμμίζοντας ότι αυτές παραμελήθηκαν εν μέρει στα χρόνια των μνημονίων.
«Η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πολύ ισχυρότερη ανάπτυξη προκειμένου να βγει από αυτήν την κρίση, ιδιαίτερα για να μειώσει την υψηλή ανεργία της. Νομίζω ότι θα πρέπει να επιδιώκεται ρυθμός ανάπτυξης του 5%, τιμή που θα ήταν ρεαλιστική εάν η Ελλάδα άρχιζε να υλοποιεί το μέρος των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων που έχει αφήσει σε εκκρεμότητα», εκτιμά ο Αλέξανδρος Κρητικός.
Στο ερώτημα που διατυπώνεται συχνά, γιατί η Ελλάδα άργησε τόσο πολύ να βγει από τα προγράμματα προσαρμογής σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες που υπήχθησαν σε αντίστοιχα προγράμματα, ο διευθυντής ερευνών του DIW εντοπίζει δύο βασικά αίτια: «Από τη μία η κρίση και οι αντιξοότητες τις οποίες κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Ελλάδα αυτά τα οκτώ χρόνια ήταν πολύ πιο ριζικές από ό,τι σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία.
Η άλλη αιτία που σίγουρα διακρίνει κανείς είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, όχι μόνο η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες, ήταν πολύ λιγότερο συνεργάσιμες με τους δανειστές (σ.σ. συγκριτικά με τις άλλες χώρες) και επίσης υπέβαλαν πολύ λιγότερες δικές τους προτάσεις για ταχεία έξοδο από την κρίση».
Μνημόνιο τυπικά τέλος λοιπόν, (δηλαδή σταματήσαμε να παίρνουμε λεφτά με 1% επιτόκιο από τους Ευρωπαίους δανειστές μας) αλλά παραμένουν όλες οι υποχρεώσεις των προηγούμενων μνημονίων.
Τώρα χρωστάμε τα λεφτά που πήραμε δάνειο συν τους ετήσιους τόκους συν τα ετήσια έξοδα του κράτους για τα οποία θα δανειζόμαστε (αν όλα πάνε καλά) από τις αγορές με 4,5% επιτόκιο αντί 1% που πληρώναμε ως τώρα. Οι αγορές όμως δεν είναι βέβαιο αν και με τι επιτόκιο θα μας δανείζουν.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ που έκανε δημοψήφισμα για τα τότε μέτρα Γιούνκερ (αν θυμάστε) τελικά εφάρμοσε όλα αυτά τα μέτρα και επιπρόσθετα πήρε δεσμεύσεις ως το 2060 αλλά και τον επόμενο αιώνα, ως το έτος 2115!
Το χρέος παραμένει 345 δις (μεγαλύτερο από όταν ξεκινήσαμε το 2010), το εσωτερικό χρέος έχει φτάσει επιπρόσθετα 100δις. Το ΑΕΠ μας δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Αυτά. Να δω πως θα την βγάλουμε τώρα.
Related Posts
Για όλα φταίει το …συρραπτικό! →
Τα ρετιρέ και τα υπόγεια… →
Θράκη και Μακεδονία, οι δύο πνεύμονες του Ελληνισμού →
Σχόλια